SŁOWA,KTÓRE KARMIĄ,KRZEPIĄ,PROWADZĄ... II.

Niech Imię Pana będzie błogosławione teraz i na wieki
Psalm 113

Kardynał Stefan Wyszyński, wybitny mąż stanu, niewątpliwie fenomenalna Osobowość z czołówki najwybitniejszych Polaków XX wieku - to fakty. Tyle zresztą było już powiedziane, napisane o Prymasie Tysiąclecia, że każdy, kto pragnie-bez problemu może przypomnieć sobie lub zbliżyć się do tego "klimatu obecności Boga".

Zostawił po sobie ogrom cudowności wszelakich. Moimi osobistymi perełkami są choćby słowa-drogowskazy, których wartość nie przeminie i pamięć ich nie zgubi:

"Nigdy się nie śpiesz ze sądem, zwłaszcza wypowiedzianym. I oczyszczaj się wewnętrznie od nieżyczliwego myślenia o kimkolwiek z otoczenia".

„Drobne i nieznaczne dokonania mogą nas uczynić wielkimi, podczas gdy wielkie mogą nas upodlić, jeśli są źle wykonane”.

"W ewangelizacji nie rezygnuje się z nikogo, nie okazuje się niechęci nikomu, pogardy nikomu, odwetu nawet nieprzyjaciołom – nigdy policzka lewego nie szczędzi się, chociaż się dostało w prawy. Nie pokazuje się zębów nikomu, nie wpada się w jakiś nastrój złości, gniewu, niecierpliwości. To jest droga trudna, bo to jest też droga krzyżowa. To jest krzyżowa droga, ale zbawcza".

... mnóstwo jest zresztą skarbów pozostawionych przez Prymasa dla wszystkich - i zwolenników i przeciwników, którym także zawsze odpowiadał miłością i przebaczeniem:
"Będziesz miłował bliźniego swego. I to każdego. Tego, co ma serdeczne oczy i tego co ma oczy szklane. Tego, co ma żar w piersi i tego co nosi w piersi kamień.
Tego, który ma ku tobie wyciągniętą braterską dłoń i tego, który cię dźga oczyma. Każdego!
Bóg nie tworzy granic, nie przeprowadza ich między ludźmi [...].
Ten zwycięża, choćby był powalony i zdeptany–kto miłuje, a nie ten, który w nienawiści depce. Ten ostatni przegrał. [...] Kto walczy z Bogiem miłości – przegrał! A zwyciężył już dziś – choćby leżał na ziemi podeptany – kto miłuje i przebacza, kto jak Chrystus oddaje serce swoje, a nawet życie za nieprzyjaciół swoich.
Ten, kto zamknął się w nienawiści, już się skończył. A narodził się do nowego życia ten, kto z piekieł nienawiści wyszedł na światło Boże, spojrzał ku wszystkim dzieciom Bożym, bez wyjątku i powiedział: Przyjacielu! Bracie! Mój Bracie nieszczęśliwy, ale jednak Bracie!”

***********************************************************************
Miłość jako podstawa owocnego wypełniania misji ewangelizacyjnej w świetle nauczania Sługi Bożego Stefana Kardynała Wyszyńskiego - wypowiedzi Kardynała Wyszyńskiego, opracowane przez Ks. Jacka Hadrysia - piękne (!) np. "Zetkniesz się z człowiekiem, który właśnie ma trudność trzymania siebie samego i złościsz się na człowieka, podczas gdy niepotrzebnie złoszcząc się na człowieka, czy na siebie, możesz mu pomóc posyłając mu odrobinę chociaż miłości tej, którą wziąłeś od Boga dla siebie, aby się z nią dzielić z bliźnimi”.

**********************************************************************

Bóg zapłać Księże Romanie za dbałość o priorytety, by Światło polskiej historii nie przygasało z upływem czasu, jak powiedział Prymas Tysiąclecia:
"Kościół w Polsce to jest szczególny rozdział. Towarzyszył On Narodowi we wszystkich sytuacjach, wydarzeniach dobrych i szlachetnych, ale należy szczególnie pamiętać o tym, że nieocenioną rolę odgrywał i odgrywa w trudnych doświadczeniach. Kościół stoi na straży pamięci Narodu".

Polska zawdzięcza Matce Bożej Licheńskiej to, że na przełomie dwóch tysiącleci dała nam Wielkiego Prymasa - wodza duchownego - jakim był kardynał Stefan Wyszyński.
W roku akademickim 1921/22 przebywał w Licheniu dla poratowania swego zdrowia - zagrożonego gruźlicą płuc - alumn seminarium duchownego we Włocławku Stefan Wyszyński, późniejszy Prymas Polski. W tym czasie młody kleryk uczył religii w licheńskich szkołach, przygotowywał dzieci do I Komunii św., pomagał jako zakrystian. Podczas wielkiego odpustu siedział przy starym kościółku i spisywał zeznania o otrzymanych łaskach za przyczyną Matki Bożej Licheńskiej.
X. Źródło łask
Korona papieska
Dnia 15 sierpnia 1967 r. przybył do Lichenia Episkopat i wierni ze wszystkich stron Polski. Pielgrzymów było około 150 tysięcy. Komunii św. rozdano 47 tysięcy. Kapłanów i zakonników było 480, zakonnic - przeszło 250.
Uroczystej koronacji dokonało czterech koronatorów: ks. kardynał Stefan Wyszyński, ks. bp Antoni Pawłowski - ordynariusz włocławski, ks. abp Antoni Baraniak z Poznania i ks. bp Wilhelm Pluta - ordynariusz gorzowski. Uroczystości trwały przez osiem dni. W ten sposób spełniły się prorocze słowa Matki Najświętszej wypowiedziane do pasterza Mikołaja, że „cały naród polski będzie przychodził do tego obrazu i będzie czerpał moc łask z moich rąk".
We wspaniałym kazaniu koronacyjnym ks. kardynał mówił: „Patrząc na oblicze Pani Najświętszej, tronującej w kościele licheńskim, widzimy na Jej piersiach Białego Orła, znak naszej Ojczyzny ziemskiej. Nie dziwmy się temu! Przecież Maryja wyśpiewała o sobie: „Odtąd błogosławioną zwać mnie będą wszystkie narody”, a więc i naród polski. Więc przygarnęła do swej piersi Orła Białego na znak Jej macierzyństwa wobec naszej Ojczyzny. Znak ten był śledzony w czasie niewoli. Niepokoił najeźdźców, wrogów Boga i Ojczyzny i dlatego musiał być zakryty srebrną szatą. Czyż nie jest to wymowne? Oto znak naszej Ojczyzny był bezpieczny na piersiach, które karmiły Zbawiciela świata. Niech ten związek naszej Ojczyzny z Matką Boga stanowi program na przyszłość, niech nam ciągle przypomina o przymierzu, jakie naród polski zawarł z Maryją. Niech nam ciągle ukazuje, gdzie mamy szukać pomocy i wsparcia w trudnościach i niebezpieczeństwach”.
W kazaniu tym wspomniał ks. Prymas i o tym, że w latach 1920-1922, będąc alumnem seminarium włocławskiego, przebywał w Licheniu, aby ratować swe zdrowie. ( X. Źródło łask X. Źródło łask ) Gruźlica płuc była tak zaawansowana, że nie miał już nadziei ani na ukończenie seminarium, ani na otrzymanie święceń kapłańskich, ani na życie. Wszyscy byli przekonani, że dni jego są policzone. W takim ciężkim stanie ks. proboszcz Ignacy Rudziński przywiózł alumna Stefana Wyszyńskiego do Lichenia. „Wtedy prosiłem Matkę Licheńską
mówił ks. Prymas - aby mi dała tyle zdrowia i życia, bym mógł przyjąć święcenia kapłańskie i odprawić jedną Mszę świętą. Po tej Mszy św. mogę zaraz umrzeć. Ale Maryja dała mi więcej niż prosiłem, dała mi tak dużo, że dziś po 45 latach przybyłem zdrów do Lichenia, aby na Jej święte skronie w imieniu Ojca Świętego założyć koronę”.
XV. Korona papieska

Preselekcje ks. Romana są dla mnie ucztą dla ucha, radością dla serca.

Bóg zapłać.

Pozdrawiam księdza Romana Adama Kneblewskiego.

czciciel napisał:
A teraz dookoła pustka nas otacza ,brak nam przywódcy i kartacza...
-----------------------------------------------------------------------------------
Nie tę telewizję oglądasz i nie tego radia słuchasz. Czas zrezygnować z mediów należących do kapitału niemieckiego albo rosyjskiego.
Ludzi wartościowych jest wielu i nie usłyszysz ich w gadzinowych tubach. Nie wszyscy też wyjechali do Londynu na zmywak.

Pozostaje nam się modlić takie autorytety .



Bóg zapłać!.