(...) W historii Kościoła, aż do Soboru Watykańskiego II, nigdy nie zdarzyło się, aby sobór mógł de facto odwołać poprzednie sobory, ani aby sobór „duszpasterski” – ἅπαξ Soboru Watykańskiego II – mógł posiadać większy autorytet niż dwadzieścia soborów dogmatycznych. Stało się tak jednak przy milczeniu większości biskupów i za aprobatą pięciu papieży, od Jana XXIII do Benedykta XVI. W ciągu tych pięćdziesięciu lat permanentnej rewolucji żaden papież nigdy nie zakwestionował „magisterium” Soboru Watykańskiego II, ani nie odważył się potępić jego heretyckich tez czy wyjaśnić tez dwuznacznych. Wręcz przeciwnie, wszyscy papieże od czasów Pawła VI uczynili Sobór Watykański II i jego wdrożenie programowym punktem zasadniczym swoich pontyfikatów, podporządkowując swój apostolski autorytet soborowym dyktatom i wiążąc go z nimi. Wyróżnili się wyraźnym zdystansowaniem od swoich poprzedników i wyraźnym odnoszeniem się do siebie samych - od Roncallego do Bergoglio: ich „magisterium” rozpoczyna się …Więcej