"Różaniec chroni od piekła
Pewien pobożny kapłan opowiada następujące zdarzenie.
Raz wieczór w r. 1856 zawołano mię do chorej. Skoro tylko usłyszałem dokąd mam zdążać, smutek i odraza napełniły moje serce, bo gdyby nie święta powinność mojego stanu, nigdy bym nie przestąpił progu tej lekkomyślnej a znanej z gorszącego życia dziewczyny. Skoro przybyłem do umierającej, zobaczyłem wprawdzie oznaki skruchy, lecz chora tak zawikłanie wszystko mówiła, że tylko z trudnością udało mi się nakłonić ją do spowiedzi.
Odwiedziłem ją jeszcze kilka razy, aż pewnego dnia nadchodzą już ostatnie chwile, chora rozpoczyna konać. Twarz jej zsiniała, oczy w słup, włosy stanęły jej na głowie a z ust tylko te słowa wyrzekła:
– Jestem potępiona, potępiona na wieki!
Zbladłem i ja i obecni, ale mówię przecież do niej:
– Mówże choć: Jezus, Maryja!
Lecz ona na to: – Ach gdybym to mogła, byłabym uratowaną. I w tejże chwili jakby się przed kimś obronić chciała, rękami zaczyna wywijać i krzyczeć: – Już mię szatani …Więcej