Ksiądz Ksawery Sánchez złączył się z ogniem na samym początku liturgii Wielkiej Soboty rozpalając ognisko z użyciem jakiejś podpałki (prawdopodobnie płynnej). Stało się to w klasztornym kościele p.w. Świętej Elżbiety Portugalskiej w Saragossie należącym do sióstr koncepcjonistek żyjących według reguły Świętego Franciszka z Asyżu. W pierwszym dniu męki, 30 marca, Księdzu 'Rockmenowi' towarzyszyła Madonna della Rocca (Alessandria della Rocca, Agrigento) czczona na Sycylii przez wieki należącej do Królestwa Aragonii ze stolicą w Saragossie! Towarzyszył mu także błogosławiony Joachim z Fiore, mistyk, badacz Apokalipsy, autor idei epoki Ducha Świętego, którą podjęła i propagowała w swoim królestwie święta Elżbieta Portugalska tworząc culto do Império do Divino Espírito Santo (nabożeństwo Imperium Boskiego Świętego Ducha). Wprowadzając ten kult święta Elżbieta stała się królewskim kluczem do pełnego rozumienia objawienia Najświętszej Dziewicy w Fatimie, bo przedmiotem tej boskiej manifestacji w 1917 jest drugi Pocieszyciel, Paraklet. I Ksiądz Ksawery poświadczył to swoją wielkanocną męką, gdyż zmarł w czwartek, dzień kapłański, 4 kwietnia w dniu wspomnienia świętego Franciszka Marto (+ 4 IV 1919) Widzącego z Fatimy! Pochowany został w Pierwszy Piątek Miesiąca 5 kwietnia w dniu wspomnienia świętego Wincentego Ferreriusza (+5 IV 1419), któremu na chrzcie dano imię św. Wincentego z Saragossy! Ferreriusza zwano Aniołem Apokalipsy, bo jako wędrowny kaznodzieja cudotwórca głosił nadejście powszechnego Sądu Bożego czym wywołał wielkie poruszenie w Europie. Ksiądz Ksawery Sánchez stał się sławny przez swoją fotografię 'Chłopak z gitarą' - w Wielką Sobotę stracił szaty w ognisku, co pozwala nazwać go rockowym Aniołem Apokalipsy wieszczącym wstrząsy i ogień w skali globalnej. Utrata szat liturgicznych przez Księdza Ksawerego w Wielką Sobotę jest zapowiedzią powszechnego kapłaństwa w nadchodzącej epoce Ducha Świętego, bo przecież Pan Jezus po swym zmartwychwstaniu w Wielką Niedzielę ukazał się jako Ogrodnik!
Ale duby smalone. Litości! Skąd to wzięte? Takich banialuk to już dawno nie czytałem. Ma to jednak tę dobrą stronę, że można chyba poczytać dla rozrywki, choć ja przyznaję, że zakrztusiłem się w odruchu śmiechu herbatą i sobie na klawiaturę nafajdałem.
