Gdy przed stworzenim świata ciemna przepaść była,
Tego dnia niedzielnego światłość się zjawiła,
Gdy Pan Bóg rzekł: „Niechaj się rozświeci w ciemnościach,
Niechaj nowe promienie wynikną w przepaściach”

Jako gdy o pułnocy powstawa gospodarz,
Pierwej jasną pochodnią postawia na lichtarz,
Tak Pan Bóg Wszechmogący, niż ten świat założył,
Tego dnia światłości swej skarby nam otworzył.

Przede wszystkimi dniami pierwszy niedzielny dzień,
Ponieważ iż napierwej światłość nastała weń.
Musi być i pogani coś o tym słychali,
Którzy naszę niedzielę Słonecznym Dniem zwali.

Jako tedy nad światłość nie masz nic droższego,
Tak też nad niedzielny dzień nie masz nic świętszego.
Gdyby Pan nie przeplatał światłością ciemności,
Nie byłoby między dniem i nocą różności.

Tego dnia są stworzeni niebiescy mieszczanie,
Cherubin i Serafim, i inszy dworzanie.
Wszystkie wojska, zastępy, anielscy chorowie
W ten dzień poczęli służyć swej Nawyższej Głowie.

Tego dnia obiecany Syn Boży przed wiekiem
Zstąpił w żywot Panieński, stał się jest człowiekiem.
Tego dnia przenaświętsze to niewieście plemię
Starło wężowi głowę zstąpiwszy na ziemię.

Tego dnia Chrystus wyszedł z jaskini grobowéj,
Tego dnia naczęściej miał z uczniami rozmowy,
Tego dnia tchnąwszy na nie dał im moc kapłańską,
Tego dnia je rozesłał w krainę pogańską.

W pierwszy dzień po sobocie rany swe okazał,
A zmartwychwstania swego koniecznie próbował.
W pierwszy dzień po sobocie Ducha swego posłał,
A na wszystko stworzenie dary swoje roźlał.

Tego dnia bez wątpienia na stolcu zasiędzie,
A żywe i też martwe w ten dzień sądzić będzie,
Bo iż w ten dzień ubogo raczył się ukazać,
W ten dzień się Go też srogo potrzeba spodziewać.

Daj nam to, Ojcze miły, po tym nędznym świecie,
Gdy te widome rzeczy ogień precz wymiecie,
Niechaj Cię w Mieście Świętym na wieki widzimy,
A z Tobą wieczne święto niechaj obchodzimy.
Amen.

Sebastian Fabian Klonowic Niedziela