Bo jak śmierć, potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol. Żar jej to żar ognia, płomień Pański. Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią, nie zatopią jej rzeki. 1. Połóż mnie jak pieczęć na swoim sercu, jak pieczęć na swym ramieniu. Ref.: Bo jak śmierć... 2. Kim jest ta co się wyłania z pustyni, wśród słupów dymu? Owiana wonią mirry i kadzidła i wszelkich wonności. Ref.: Bo jak śmierć... 3. Jak piękna jest miłość twoja siostro ma, oblubienico. Miłość twoja słodsza od wina, a woń olejków nad wszystkie balsamy.

Tekst pochodzi z Religijne - Bo jak śmierć - tekst piosenki na Tekstowo.pl

,,Kiedy jest sobota nie można zapomnieć o Maryi Matce Pięknej Miłości .

Czy potrafimy na miłości do Boga zbudować miłość do drugiego człowieka?

Czy nasza dusza tak wielbi Pana, że aż raduje się Duch nasz? Czy potrafimy dać bliskim Boga, dać Jezusa jak Maryja?,,
Czy potrafimy kochać jak Maryja?

,,....Z daleka obserwowała Jego cierpienie, patrzyła na zbolałe oblicze i płakała nad tym, jak ogromnie został umęczony i upokorzony. Potem przyszła pod krzyż. Widziała Jego agonię i śmierć. Wydawało się, że już nigdy nie zapomni widoku skatowanego ciała Chrystusa. Po pogrzebie długo jeszcze siedziała przy Jego grobie. Zachowanie Marii Magdaleny świadczyło o jednym - kochała Jezusa, była olśniona Jego miłosierdziem, zachwycona nauką i zafascynowana Boską mocą. Nie wszystko rozumiała, ale ufała. Śmierć Mistrza wydawała się jednak przekreślić wszystko, co udało się Jej zbudować w sercu.
Jej wierność została przez Jezusa wynagrodzona bardzo hojnie. Maria Magdalena jako pierwsza zobaczyła pusty grób Nauczyciela. Widząc porzucone pogrzebowe płótna, wcale się nie ucieszyła. Towarzyszyły jej strach i beznadzieja. Poczuła się bezradna. Trzy dni wcześniej straciła swego Mistrza, teraz nie mogła Go już nawet namaścić. Najpiękniej tę sytuację opisał św. Jan. Maria, oglądając wnętrze grobu, spojrzała za siebie i spostrzegła jakąś postać. Zaszokowana niedawnym odkryciem, prosiła „ogrodnika” o wskazanie nowego miejsca, w którym jest ciało Jezusa. Deklarowała, że sama przeniesie je do grobu. Dopiero gdy usłyszała znajomy głos, odwróciła się i rozpoznała Chrystusa. Zwróciła się do Niego słowem „Rabbuni”, które emanowało uczuciem i radością. Nie oponowała, gdy Nauczyciel posłał ją do uczniów. Biegła do wieczernika, nie zastanawiając się, co na jej słowa powie 11 mężczyzn.
Kolekta z Liturgii Godzin nazywa ją pierwszą zwiastunką wielkanocnej radości. Zawołanie po imieniu to początek nowej misji, której wykonanie polecił jej sam Jezus. Wystarczyło, że

usłyszała „Mario” i wszystko było jasne. Miłość znów założyła jej skrzydła i nie pozwoliła na bezczynność. Jedno krótkie wezwanie otarło łzy i wlało radość w serce tej, która tak mocno umiłowała.,,

Szczęśliwi, którzy idą za Jezusem

Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza.

2

Boże, mój Boże, szukam Ciebie *

i pragnie Ciebie moja dusza.

Ciało moje tęskni za Tobą *

jak zeschła ziemia łaknąca wody.

Refren: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza.

3

Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, *

by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
4

Twoja łaska jest cenniejsza od życia, *

więc sławić Cię będą moje wargi.

Refren: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza.

5

Będę Cię wielbił przez całe me życie *

i wzniosę ręce w imię Twoje.
6

Moja dusza syci się obficie, *

a usta Cię wielbią radosnymi wargami.

Refren: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza.

8

Bo stałeś się dla mnie pomocą *

i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
9

Do Ciebie lgnie moja dusza, *

prawica Twoja mnie wspiera.