Katolik nie może "świętować" Marcina Lutra
Luter atakuje papiestwo
Centralnym punktem powstania Lutra w 1517 roku był zakrojony na szeroką skalę atak na papiestwo ustanowione przez Chrystusa. Luter nie sprzeciwiał się polityce tego czy innego papieża – to byłoby czymś, co zrobiło nawet wielu świętych. Zamiast tego, Luter w swojej książce Przeciw papiestwu rzymskiemu: instytucja diabła , wściekał się przeciwko instytucji Stolicy Apostolskiej .
Potępił również papiestwo, gdy papież Leon X potępił tę doktrynę w bulli Exurge Domine z 1520 r .
„-Mówię i twierdzę, że autorem tej Bulli jest Antychryst: przeklinam ją za bluźnierstwo przeciwko Synowi Bożemu… Mam pewność, że wszyscy ludzie, którzy przyjmą tę Bullę, poniosą kary piekielne… Gdzie jesteś, cesarze, królowie i książęta ziemi, którzy tolerują piekielny głos Antychrysta? Wam Leonie X i wam kardynałowie rzymscy mówię wam prosto w twarz: – Wyrzeknij się szatańskiego bluźnierstwa przeciwko Jezusowi Chrystusowi!”
Następnie Luter spalił
Luter atakuje Mszę Świętą (nowy "Luter" też)
Przeciwko Najświętszej Ofierze Mszy, najświętszej modlitwie w Kościele, Luter wylał na nią swoją wulgarną pogardę.
Powiedział, że żaden grzech niemoralności, nawet „nieumyślne zabójstwo, kradzież, morderstwo czy cudzołóstwo, nie jest bardziej szkodliwy niż ta obrzydliwość papistowskiej Mszy”. Warknął też, że wolałby być „właścicielem burdelu lub złodziejem, niż bluźnić i oczerniać Chrystusa przez 15 lat za odprawianie Mszy”.
W swojej broszurze The Abrogation of the Mass , która miała na celu zniszczenie Mszy, Luter napisał:
„Jestem w pełni przekonany, że tymi trzema argumentami [do których przywołałem wcześniej] wszystkie pobożne sumienia zostaną przekonane, że ten kapłan Mszy i papiestwo są jedynie dziełami szatana, i zostaną wystarczająco ostrzeżeni przed ideą, że z tymi kapłanami ,by zrobili by coś pobożnego lub dobrego. Teraz wszyscy będą wiedzieć, że te Msze ofiarne okażą się szkodliwe dla Woli naszego Pana; dlatego nic na całym świecie nie powinno być tak nienawidzone jak obłudne widowiska tego kapłaństwa, jego Mszy i jego kultu, religijnej pobożności . Lepiej byłoby być publicznie znanym jako alfons lub złodziej, niż być jednym z tych księży.
Wielki Święty Jan Fisher, żyjący w czasach Lutra, wyraził swoje przerażenie bezbożnością Lutra: „Mój Boże!”. — pisał — „Jak można zachować spokój, gdy słyszy się takie bluźniercze kłamstwa przeciwko tajemnicom Chrystusa? Jak można słuchać bez urazy tych oburzających obelg rzucanych na kapłanów Bożych? Któż zdoła czytać takie bluźnierstwa bez płaczu z głębokiego bólu, jeśli zachowa w sercu choćby iskierkę chrześcijańskiej pobożności?
Wypaczenie Pisma Świętego (zmienia nawet modlitwę ;"Ojcze nasz" , czy słowa Pana Jezusa z wieczernika)
Fundamentalną zasadą buntu Lutra jest to, że jedyną podstawą naszej wiary jest „tylko Biblia”. W systemie Lutra nie ma Kościoła założonego przez Boskie Władzę, aby nauczać w Imieniu Chrystusa; istnieje po prostu Biblia jako jedyne źródło Boskiego Objawienia. Nauczał tego Luter, chociaż zasada „Tylko Biblia” nie istnieje nigdzie w Biblii – w ten sposób, paradoksalnie, promuje zasadę niebiblijną!...
Jednocześnie Luter okazywał pogardę dla Pisma Świętego, zmieniając święte teksty, by odpowiadały jego osobistym wyobrażeniom. Odrzucił więc ideę, że dobre uczynki są konieczne do zbawienia. Miał czelność zmienić 28. werset rozdziału III Listu św. Pawła do Rzymian, który u niego brzmi: „Tak więc dochodzimy do wniosku, że człowiek jest usprawiedliwiony bez uczynków, tylko przez wiarę w Prawo”. Luter dodał słowo „tylko” do świętego tekstu, aby wzmocnić swoją heretycką opinię. A każdemu z jego zwolenników, którzy sprzeciwiali się wypaczeniu, jakiego dokonał w tekście, Luter grzmiał go:
„-Jeśli jakiś papista niepokoi cię z powodu słowa [„tylko”], powiedz mu bez wahania: „.... Tak właśnie chce Marcin Luter. Papista i dupek to jedno i to samo".
Oczywiście duma była jedną z jego głównych wad. Chwaląc się nieomylnością i wyższością własnej doktryny, Luter chwalił się:
„Kto naucza co innego niż ja, choćby był aniołem z nieba, niech będzie przeklęty!” Co więcej, stwierdził również: „-Wiem, że jestem bardziej uczony niż wszystkie uniwersytety!”
Luter kontynuował, odrzucając kilka ksiąg Biblii, ponieważ uważał je za nie do przyjęcia. Potępił List św. Jakuba jako „list słomy”.
„Nie twierdzę – powiedział – że są to autentyczne pisma św. Jakuba, ani nie mogę ich zaliczyć do głównych ksiąg”. Faktem jest, że odrzucił List św. Jakuba, ponieważ głosi on potrzebę dobrych uczynków, a to było sprzeczne z jego herezją.
Luter odrzucił także Księgę Objawienia:
„W tej księdze jest wiele rzeczy budzących sprzeciw; moim zdaniem nie ma ona charakteru apostolskiego ani prorockiego… Każdy może osobiście zrozumieć tę księgę; ale co do mnie, czuję do niej niechęć — co jest dla mnie wystarczającym powodem, aby ją odrzucić”.
Wtedy Luter odrzucił moc wiążącą prawa moralnego:
„Musimy usunąć Dekalog z oczu i serca”.
Co więcej, powiedział:
„Jeśli Mojżesz próbuje cię zastraszyć swoimi głupimi Dziesięcioma Przykazaniami, powiedz mu bez wahania: '-Lepiej uciekaj od Żydów!'”.
Luter wypacza moralność (akceptacja grzechu homoseksualizmu , małżeństwa rozwodników...)
Luter, wyświęcony na kapłana Augustyna, złamał ślub celibatu, aby poślubić zakonnicę, również poddaną ślubowi celibatu. Luter zachęcał wielu innych księży i zakonników do złamania ślubów celibatu i zawarcia małżeństwa.
Podejście Lutra było przecież poddaniem się zmysłowości i światowości w czasach moralnego znużenia. Jak wyjaśnia profesor Thomas Neil, apel Lutra do ówczesnych duchownych okazał się sukcesem: „Zaoferował im żony, a oni chcieli żony. Wyprowadził ich z klasztorów na plac publiczny, a oni chcieli żyć w doczesnym społeczeństwie”.
Wybitny konwertyta David Goldstein napisał: „Pisma Lutra dotyczące stosunków seksualnych są przeciwieństwem tego, co przyzwoite. Jego aprobatę znajdziemy jedynie w socjalistycznych pismach o wolnej miłości. To tutaj pożądliwe pisma Lutra przyniosły mu zaszczyt bycia uważanym za „klasycznego przedstawiciela” „zdrowego sensualizmu”. Niestety, wiele razy na przestrzeni wieków niemoralność dyskredytowała chrześcijańską posługę; ale Luter ..., nawet bronił nieczyste grzechów jako „konieczne”. A ponieważ Luter nauczał, że człowiek jest z natury zepsuty i że jego grzechy nigdy nie są tak naprawdę wybaczone, a jedynie zakryte krwią Chrystusa pod warunkiem, że uczyni akt „wiary” w zbawienie Chrystusa, nalegał na swego przyjaciela Melanchtona:
„-Bądź grzesznikiem i śmiało grzesz, ale wierz śmielej!”
- Jakże sprzeczna z tym jest prawdziwa katolicka doktryna, która mówi nam nie tylko, aby unikać grzechu, ale także okazji do grzechu!
Okrucieństwo Lutra (reklama śmiertelnych i aborcyjnych szczepień - dla "wszystkich ubogich")
Chociaż Luter wykorzystał chłopów swoich czasów do spopularyzowania swojego powstania, które nieumyślnie sprowokowało klasę robotniczą do buntu, który już wzrósł w ich sercach, to sprzymierzył się z książętami przeciwko chłopom. Jako przykład swojego nieludzkiego okrucieństwa, Luter radził książętom na wypadek, gdyby chłopi „kradli i stali się wygłodniali jak wściekłe psy… – pociąć ich na kawałki, udusić i dźgnąć, tak jak mamy obowiązek zabić wściekłego psa”.
Rozbicie chrześcijaństwa (tworzenie nowego kościoła światowego "matki ziemi" pachamamy)
w reformacji protestanckiej Ojciec Thomas Scott Preston przedstawia konsekwencje argumentu Lutra, że każdy człowiek może swobodnie interpretować Pismo Święte, jak mu się podoba.
„Teoretycznie”, pisze ojciec Preston, „prywatny sąd niszczy zarówno wyznanie wiary, jak i możliwość wiary. Nie może istnieć credo, w którym każdy jest autorem własnej wiary. Nie może być jedności wiary, gdy wszystkie kwestie wiary są pozostawione osądowi jednostki. Każdy człowiek jest tak samo zdolny jak drugi w odkrywaniu własnej wiary i interpretacji Pisma Świętego, Tradycji czy historii; co więcej, ten prywatny osąd nie jest po prostu twoim przywilejem, ale twoim obowiązkiem. Każdy jest zobowiązany – nawet ignorant i analfabeta – do samodzielnego decydowania, gdy nie ma autorytetu i boskiego świadectwa, i dlatego jest tyle wyznań, ile jest jednostek”.
Nawet niekatolicki pisarz Friedrich Paulson słusznie zauważył: „Właściwym terminem na określenie Reformacji musi być »Rewolucja«… Dzieło Lutra nie było Reformacją, »reformacją« istniejącego Kościoła poprzez jego własne instytucje, ale raczej zniszczenie starej formy, a w rzeczywistości fundamentalna negacja wszystkich Kościołów”.
Końcowym rezultatem było to, że miliony dusz oddaliły się od jedynego prawdziwego Kościoła ustanowionego przez Chrystusa – co w konsekwencji doprowadziło do rozbicia jedności chrześcijaństwa.
Jak zauważył amerykański teolog, prałat Joseph Clifford Fenton, rzekoma reformacja Kościoła katolickiego Marcina Lutra „była próbą skłonienia ludzi do porzucenia wiary katolickiej i wyrzeczenia się przynależności do jedynego prawdziwie wojującego Kościoła Nowego Testamentu, aby podążali za nauczaniem Lutra i przyłączyli się do jego organizacji."
Pomimo ekumenicznej i sentymentalnej nieuczciwości wysoko postawionych duchownych, nie można ukryć arogancji Lutra i jego poważnych błędów przeciwko wierze. W rzeczywistości obecna współpraca ekumeniczna między katolikami i luteranami jest, według słów papieża Piusa XI, „fałszywą Religia chrześcijańska, całkowicie obca jedynemu prawdziwemu Kościołowi Chrystusowemu”.
Błędy Marcina Lutra – i zapoczątkowany przez niego protestantyzm – nie mogły być bardziej sprzeczne z pięknymi katolickimi prawdami, które powtarzała Matka Boża Fatimska.
W Fatimie Matka Boża potwierdziła fundamentalne doktryny katolickie, których Luter zaprzeczył, takie jak Msza i Eucharystia, realność grzechu osobistego, potrzeba spowiedzi i zadośćuczynienia, realność i centralność papiestwa ustanowionego przez Chrystusa, pokora uległości do odwiecznej doktryny Kościoła katolickiego i miłosierdzia, które należy okazywać innym, a nie nakazu Lutra, aby „dusić” i "dźgać "chłopów, jeśli są poza kontrolą wyższych klas społecznych.
13 października 1917 roku, aby udowodnić prawdziwość swoich słów, Matka Boża Fatimska dokonała niesamowitego Cudu Słońca na oczach 70 000 świadków. Nie ma porównania między pięknymi prawdami wypowiedzianymi przez Matkę Bożą a heretycką trucizną wyrzuconą przez Marcina Lutra.
Dlatego nie da się tolerować katolikowi, który zamierza w jakikolwiek sposób celebrować Lutra! Zrobią to tylko ci, którzy mają mentalność protestancką i modernistyczną. Marcina Lutra nie należy ani podziwiać, ani naśladować! Jak Kościół konsekwentnie nauczał przez cztery stulecia, jego doktryna i zapoczątkowany przez niego ruch zasługują jedynie na potępienie.
500. rocznica destrukcyjnego przewrotu Lutra powinna być raczej czasem, w którym katolicy świętują stulecie Matki Bożej Fatimskiej w 1917 roku i kiedy modlą się i pracują na rzecz nawrócenia protestantów do jedynego prawdziwego Kościoła Chrystusowego, Kościoła katolickiego”.
fatima.org przez speminaliumnunquam.blogspot.com/…017/12/um-catolico-nao-deve-celebrar-martinho.html
