W szczepionkach mRNA znajdują się cytotoksyczne nanorurki węglowe, powodujące zakrzepice

We wszystkim co jest związane z covid-19; szczepionki, maski testy, znajduje się substancja powodująca zakrzepice; " prowadząca do ryzyka niewyrównanej kwasicy we wszystkich badanych przeze mnie płynach lub roztworach organizmu, w tym w naczyniowych i śródmiąższowych płynach śródmiąższowych, prowadząc do patologicznego krzepnięcia krwi , niedotlenienia i śmierci przez uduszenie ludzi i zwierząt".

Video - rumble.com/…rbon-nanotube-or-nano-worm-doing-in-a-vaccine.html
rumble.com/…rbon-nanotube-or-nano-worm-doing-in-a-vaccine.html

W powyższym filmie z mikroskopii z kontrastem fazowym , analiza szczepionki mRNA
To, co widzicie, to nanorurka o wielu ściankach węglowych (MWCNT), która, jak wykazałem, wywołuje toksyczne działanie podobne do azbestu na błony komórkowe i genetykę komórkową.

Nymark i wsp .: Zmiatanie i tworzenie wolnych rodników przez wielościenne nanorurki węglowe w warunkach bezkomórkowych oraz w ludzkich komórkach nabłonka oskrzeli. Toksykologia cząstek i włókien 2014 11: 4.

Aby zmniejszyć ryzyko dla ludzi i zwierząt, sugerowałbym, aby do przewidywania poważnego zagrożenia dla zdrowia wykorzystać właściwości fizykochemiczne lub reaktywność nanomateriałów.

Kształt włókien i zdolność do generowania reaktywnych form tlenu (RFT) są ważnymi wskaźnikami występowania silnie kwasowych materiałów niebezpiecznych. Azbest jest jednym z tych znanych, toksycznych, kwaśnych generatorów ROS, podczas gdy MWCNT mogą wytwarzać lub usuwać RFT.

Jednak niektóre biocząsteczki, takie jak albumina - stosowane jako środki dyspergujące w nanomateriałach lub preparatach w postaci cząstek do badań toksykologicznych in vivo i in vitro - mogą zmniejszać reaktywność powierzchni tych nanomateriałów.
Testowanie materiałów MWCNT wywoływało bardzo zmienne efekty cytotoksyczne, które na ogół są związane z liczebnością i charakterystyką aglomeratów / agregatów oraz z szybkością sedymentacji.

Odkryłem, że wszystkie nanomateriały węglowe - MWCNT, podobnie jak ten, o który pytasz w powyższym filmie, zmiatają rodniki hydroksylowe, które są głównym buforem alkalicznym (OH-) uwalnianym przez limfocyty w celu ochrony alkalicznego projektu płynów ustrojowych przed celem obniżenia stężeń protonów / wodoru w płynach ustrojowych, co prowadzi do ryzyka niewyrównanej kwasicy we wszystkich badanych przeze mnie płynach lub roztworach organizmu, w tym w naczyniowych i śródmiąższowych płynach śródmiąższowych, prowadząc do patologicznego krzepnięcia krwi , niedotlenienie i śmierć przez uduszenie ludzi i zwierząt.

Wykazano wpływ albuminy surowicy bydlęcej (BSA) w pożywce do hodowli komórek z komórkami BEAS 2B i bez nich na tworzenie / zmiatanie rodników przez pięć MWCNT, sadzę Printex 90, azbest krokidolitowy i wełnę szklaną, przy użyciu spektroskopii elektronowego rezonansu spinowego (ESR),efekty cytotoksyczne mierzone testem wykluczenia błękitu trypanowego wśród badanych materiałów. Dwa typy długich, igłopodobnych MWCNT (średnia średnica odpowiednio> 74 i 64,2 nm, średnia długość odpowiednio 5,7 i 4,0 μm) oprócz efektu zmiatania wywołały zależne od dawki tworzenie się unikalnego, ale niezidentyfikowanego rodnika lub przeciwutleniacza uwalnianie zarówno pod nieobecność, jak i w obecności komórek, co również zbiega się z cytotoksycznością tych nanorurek lub, mówiąc prościej, MWCNT są czynnikiem przyczyniającym się do powstania stanu rakowego.

Przedstawione w dwóch powiększeniach (pasek pomiaru wynosi 0,5 μm na górnych obrazach i 50 nm na dolnych obrazach) . Zmiatanie i tworzenie wolnych rodników przez wielościenne nanorurki węglowe w warunkach bezkomórkowych oraz w ludzkich komórkach nabłonka oskrzeli . Toksykologia cząstek i włókien 2014 11: 4.

Opierając się na ocenie mikroskopowej przedstawionej na powyższym filmie,(jestem profesjonalistą), że to, co jest oglądane, to MWCNT lub nanorurka węglowa, która jest wysoce cytotoksyczna lub zakwaszająca krew, przedziały płynów śródmiąższowych i płyny wewnątrzkomórkowe, co może prowadzić do błony komórkowej zwyrodnienia i mutacje genetyczne komórek organizmu, zagrażające zdrowiu wszystkich gruczołów, narządów i tkanek u ludzi i zwierząt.

Oglądaj, słuchaj, ucz się, dbaj i udostępniaj wszystkim, których kochasz i na których Ci zależy - drrobertyoung.com/blog

Bibliografia

1. De Volder MFL, Tawfick SH, Baughman RH, Hart AJ: Nanorurki węglowe: obecne i przyszłe zastosowania komercyjne. Science 2013, 339: 535–539.
2. Liu Y, Zhao Y, Sun B, Chen C: Zrozumienie toksyczności nanorurek węglowych. Acc Chem Res 2012, 46: 702–713.
3. Fenoglio I, Aldieri E, Gazzano E, Cesano F, Colonna M, Scarano D, Mazzucco G, Attanasio A, Yakoub Y, Lison D, Fubini B: Grubość wielowarstwowych nanorurek węglowych wpływa na ich toksyczność w płucach. Chem Res Toxicol 2011, 25: 74–82.
4. Serwis RF: Nanorurki: następny azbest? Science 1998, 281: 941.
5. Lam CW, James JT, McCluskey R, Hunter RL: Toksyczność płucna jednościennych nanorurek węglowych u myszy 7 i 90 dni po wkropleniu dotchawiczym. Toxicol Sci 2004, 77: 126–134.
6. Shvedova A, Castranova V, Kisin E, Schwegler-Berry D, Murray A, Gandelsman V, Maynard A, Baron P: Ekspozycja na materiał nanorurek węglowych: ocena cytotoksyczności nanorurek przy użyciu ludzkich komórek keratynocytów. J Toxicol Environ Health A 2003, 66: 1909–1926.
7. Kim J, Song K, Lee J, Choi Y, Bang I, Kang C, Yu I: Toksykogenomiczne porównanie wielościennych nanorurek węglowych (MWCNT) i azbestu. Arch Toxicol 2012, 86: 553–562.
8. Palomäki J, Välimäki E, Sund J, Vippola M, Clausen PA, Jensen KA, Savolainen K, Matikainen S, Alenius H: Długie, igłowe nanorurki węglowe i azbest aktywują inflamasom NLRP3 poprzez podobny mechanizm. ACS Nano 2011, 5: 6861–6870.
9. Polska CA, Duffin R, Kinloch I, Maynard A, Wallace WAH, Seaton A, Stone V, Brown S, MacNee W, Donaldson K: Nanorurki węglowe wprowadzone do jamy brzusznej myszy wykazują patogeniczność podobną do azbestu w badaniu pilotażowym . Nat Nano 2008, 3: 423–428.
10. Sakamoto Y, Nakae D, Fukumori N, Tayama K, Maekawa A, Imai K, Hirose A, Nishimura T, Ohashi N, Ogata A: Indukcja międzybłoniaka przez pojedyncze śródmiąższowe podanie wielościennej nanorurki węglowej w nienaruszonym męskim Fischerze 344 szczury. J Toxicol Sci 2009, 34: 65–76.
11. Takagi A, Hirose A, Futakuchi M, Tsuda H, Kanno J: Indukcja międzybłoniaka zależna od dawki przez podanie dootrzewnowe wielościennych nanorurek węglowych u myszy heterozygotycznych p53. Cancer Sci 2012, 103: 1440–1444.
12. Takagi A, Hirose A, Nishimura T, Fukumori N, Ogata A, Ohashi N, Kitajima S, Kanno J: Indukcja międzybłoniaka u myszy p53 +/- przez dootrzewnowe zastosowanie wielościennej nanorurki węglowej. J Toxicol Sci 2008, 33: 105–116.
13. Xu J, Futakuchi M, Shimizu H, Alexander DB, Yanagihara K, Fukamachi K, Suzui M, Kanno J, Hirose A, Ogata A, et al: Wielościenne nanorurki węglowe przemieszczają się do jamy opłucnej i wywołują proliferację trzewną międzybłonka u szczurów. Cancer Sci 2012, 103: 2045–2050.
14. Murphy FA, Polska CA, Duffin R, Al-Jamal KT, Ali-Boucetta H, Nunes A, Byrne F, Prina-Mello A, Volkov Y, Li S, et al. przestrzeń opłucnowa myszy inicjuje utrzymujący się stan zapalny i postępujące zwłóknienie opłucnej ciemieniowej. Am J Pathol 2011, 178: 2587–2600.
15. Murphy F, Polska C, Duffin R, Donaldson K: Zależne od długości zapalenie opłucnej i ciemieniowe reakcje opłucnowe po osadzaniu nanorurek węglowych w przestrzeni powietrznej płuc myszy. Nanotoxicology 2012, 1:11.
16. Nagai H, Okazaki Y, Chew SH, Misawa N, Yamashita Y, Akatsuka S, Ishihara T, Yamashita K, Yoshikawa Y, Yasui H, et al: Średnica i sztywność wielowarstwowych nanorurek węglowych są krytycznymi czynnikami powodującymi uszkodzenie mezotelium i rakotwórczość . Proc Natl Acad Sci 2011, 108: E1330 – E1338.
17. Nagai H, Toyokuni S: Różnice i podobieństwa między nanorurkami węglowymi a włóknami azbestu podczas rakotwórczości mezotelialnej: rzucanie światła na mechanizm wprowadzania włókien. Cancer Sci 2012, 103: 1378–1390.
18. Sargent L, Reynolds S, Castranova V: Potencjalne skutki płucne inżynierii nanorurek węglowych: efekty genotoksyczne in vitro. Nanotoxicology 2010, 4: 396–408.
19. Shvedova AA, Pietroiusti A, Fadeel B, Kagan VE: Mechanizmy toksyczności wywołanej nanorurkami węglowymi: Focus on oxydative stress. Toxicol Appl Pharmacol 2012, 261: 121–133.
20. Sund J, Alenius H, Vippola M, Savolainen K, Puustinen A: Proteomic characterization of engineered nanomaterial-protein interactions a surface reaktywność. ACS Nano 2011, 5: 4300–4309.
21. Jaurand MC, Renier A, Daubriac J: Mesothelioma: Czy azbest i nanorurki węglowe stanowią takie samo zagrożenie dla zdrowia? Part Fibre Toxicol 2009, 6: 1–14.
22. Kamp DW, Graceffa P, Pryor WA, Weitzman SA: Rola wolnych rodników w chorobach wywoływanych przez azbest. Free Radic Biol Med 1992, 12: 293–315.
23. Fenoglio I, Greco G, Tomatis M, Muller J, Raymundo-Piñero E, Béguin F, Fonseca A, Nagy JB, Lison D, Fubini B: Wady strukturalne odgrywają główną rolę w ostrej toksyczności wielowarstwowych nanorurek węglowych w płucach: aspekty fizykochemiczne. Chem Res Toxicol 2008, 21: 1690–1697.
24. Jacobsen NR, Pojana G, White P, Møller P, Cohn CA, Smith Korsholm K, Vogel U, Marcomini A, Loft S, Wallin H: Genotoxicity, cytotoxicity, and reactive oxygen species induced by single-walled carbon nanotubes and C60 fulereny w komórkach nabłonka płuc myszy FE1-Muta ™. Environ Mol Mutagen 2008, 49: 476–487.
25. Bihari P, Vippola M, Schultes S, Praetner M, Khandoga A, Reichel C, Coester C, Tuomi T, Rehberg M, Krombach F: Zoptymalizowana dyspersja nanocząstek do biologicznych badań in vitro i in vivo. Part Fibre Toxicol 2008, 5: 1–14.
26. Elgrabli D, Abella-Gallart S, Aguerre-Chariol O, Robidel F, Rogerieux F, Boczkowski J, Lacroix G: Effect of BSA on carbon nanotube dispersion for in vivo and in vitro studies. Nanotoxicology 2007, 1: 266–278.
27. Vippola M, Falck G, Lindberg H, Suhonen S, Vanhala E, Norppa H, Savolainen K, Tossavainen A, Tuomi T: Przygotowanie dyspersji nanocząstek do badania toksyczności in vitro. Hum Exp Toxicol 2009, 28: 377–385.
28. NANOGENOTOX: Ułatwianie oceny bezpieczeństwa wytworzonych nanomateriałów poprzez scharakteryzowanie ich potencjalnego zagrożenia genotoksycznego. Nancy: Bialec; 2013.
29. Foucaud L, Wilson MR, Brown DM, Stone V: Pomiar produkcji form reaktywnych przez nanocząstki przygotowane w biologicznie odpowiednich mediach. Toxicol Lett 2007, 174: 1–9.
30. Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem: Sztuczne włókna szkliste. Lyon: Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem; 2002 [IARC Monographs on the Evaluation of Carcinogenic Risks to Humans, vol 81.].
31. Jacobsen NR, White PA, Gingerich J, Møller P, Sabre AT, Douglas GR, Vogel U, Wallin H: Widmo mutacji w FE1-MUTATM Myszy komórki nabłonka płuc narażone na nanocząsteczkową sadzę. Environ Mol Mutagen 2011, 52: 331–337.
32. Ellinger-Ziegelbauer H, Pauluhn J: Toksyczność płucna wielościennych nanorurek węglowych (Baytubes®) w stosunku do α-kwarcu po jednorazowym 6-godzinnym narażeniu szczurów na inhalację i po 3 miesiącach od ekspozycji. Toxicology 2009, 266: 16–29.
33. Jensen KA: Raport podsumowujący na temat podstawowych właściwości fizykochemicznych wytworzonych nanomateriałów stosowanych w NANOGENOTOX. Raport końcowy NANOGENOTOX 2013: [anses.fr/en/content/nanogenotox-project d4.1_summary% 20report.pdf].
34. Murray A, Kisin E, Tkach A, Yanamala N, Mercer R, Young S-H, Fadeel B, Kagan V, Shvedova A: Factoring-in agglomeration of carbon nanotubes and nanofibers for better prediction of their toxicity versus asbestos. Part Fibre Toxicol 2012, 9:10.
35. Searl A, Buchanan D, Cullen RT, Jones AD, Miller BG, Soutar CA: Biopersistence and durability of nine mineral fibre types in rat lungs over 12 months. Ann Occup Hyg 1999, 43:143–153.
36. Saber A, Jensen K, Jacobsen N, Birkedal R, Mikkelsen L, Møller P, Loft S, Wallin H, Vogel U: Inflammatory and genotoxic effects of nanoparticles designed for inclusion in paints and lacquers. Nanotoxicology 2012, 6:453–471.
37. Roche M, Rondeau P, Singh NR, Tarnus E, Bourdon E: The antioxidant properties of serum albumin. FEBS Lett 2008, 582:1783–1787.
38. Pacurari M, Yin X, Zhao J, Ding M, Leonard S, Schwegler-Berry D, Ducatman B, Sbarra D, Hoover M, Castranova V, Vallyathan V: Raw single-wall carbon nanotubes induce oxidative stress and activate MAPKs, AP-1, NF-kappaB, and Akt in normal and malignant human mesothelial cells. Environ Health Perspect 2008, 116:1211–1217.
39. Bennett SW, Adeleye A, Ji Z, Keller AA: Stability, metal leaching, photoactivity and toxicity in freshwater systems of commercial single wall carbon nanotubes. Water Res 2013, 47:4074–4085.
40. Carella E, Ghiazza M, Alfè M, Gazzano E, Ghigo D, Gargiulo V, Ciajolo A, Fubini B, Fenoglio I: Graphenic nanoparticles from combustion sources scavenge hydroxyl radicals depending upon their structure. Bio Nano Sciences 2013, 3:112–122.
41. Kagan VE, Tyurina YY, Tyurin VA, Konduru NV, Potapovich AI, Osipov AN, Kisin ER, Schwegler-Berry D, Mercer R, Castranova V, Shvedova AA: Direct and indirect effects of single walled carbon nanotubes on RAW 264.7 macrophages: Role of iron. Toxicol Lett 2006, 165:88–100.
42. Mercer R, Hubbs A, Scabilloni J, Wang L, Battelli L, Schwegler-Berry D, Castranova V, Porter D: Distribution and persistence of pleural penetrations by multi-walled carbon nanotubes. Part Fibre Toxicol 2010, 7:28.
43. Henstridge MC, Shao L, Wildgoose GG, Compton RG, Tobias G, Green MLH: The electrocatalytic properties of Arc-MWCNTs and Associated ‘Carbon Onions’. Electroanalysis 2008, 20:498–506.
44. Ambrosi A, Pumera M: Amorphous Carbon Impurities Play an Active Role in Redox Processes of Carbon Nanotubes. J hys Chem C 2011, 115:25281–25284.
45. He H-y, Pan B-c: Studies on structural defects in carbon nanotubes. Front Phys China 2009, 4:297–306.
46. van Berlo D, Clift M, Albrecht C, Schins R: Carbon nanotubes: an insight into the mechanisms of their potential genotoxicity. Swiss Med Wkly 2012, 142:w13698.
47. Tsuruoka S, Takeuchi K, Koyama K, Noguchi T, Endo M, Tristan F, Terrones M, Matsumoto H, Saito N, Usui Y, et al: ROS evaluation for a series of CNTs and their derivatives using an ESR method with DMPO. J Phys: Conference Series 2013, 429:012029.
48. Srivastava R, Pant A, Kashyap M, Kumar V, Lohani M, Jonas L, Rahman Q: Multi-walled carbon nanotubes induce oxidative stress and apoptosis in human lung cancer cell line-A549. Nanotoxicology 2010, 5:195–207.
49. Reddy ARN, Reddy YN, Krishna DR, Himabindu V: Multi wall carbon nanotubes induce oxidative stress and cytotoxicity in human embryonic kidney (HEK293) cells. Toxicology 2010, 272:11–16.
50. Lindberg HK, Falck GCM, Singh R, Suhonen S, Järventaus H, Vanhala E, Catalán J, Farmer PB, Savolainen KM, Norppa H: Genotoxicity of short single-wall and multi-wall carbon nanotubes in human bronchial epithelial and mesothelial cells in vitro. Toxicology 2013, 313:24–37.
51. Miserocchi G: Physiology and pathophysiology of pleural fluid turnover. European Respiratory Journal 1997, 10:219–225.
52. Porter D, Hubbs A, Chen B, McKinney W, Mercer R, Wolfarth M, Battelli L, Wu N, Sriram K, Leonard S, et al: Acute pulmonary dose–responses to inhaled multi-walled carbon nanotubes. Nanotoxicology 2012, 7:1179–1194.
53. Shen J-W, Wu T, Wang Q, Kang Y: Induced stepwise conformational change of human serum albumin on carbon nanotube surfaces. Biomaterials 2008, 29:3847–3855.
54. Yang M, Meng J, Mao X, Yang Y, Cheng X, Yuan H, Wang C, Xu H: Carbon Nanotubes Induce Secondary Structure Changes of Bovine Albumin in Aqueous Phase. Journal of Nanoscience and Nanotechnology 2010, 10:7550–7553.
55. Salvador-Morales C, Townsend P, Flahaut E, Vénien-Bryan C, Vlandas A, Green MLH, Sim RB: Binding of pulmonary surfactant proteins to carbon nanotubes; potential for damage to lung immune defense mechanisms. Carbon 2007, 45:607–617.
56. Wang F, Yu L, Monopoli MP, Sandin P, Mahon E, Salvati A, Dawson KA: The biomolecular corona is retained during nanoparticle uptake and protects the cells from the damage induced by cationic nanoparticles until degraded in the lysosomes. Nanomedicine: Nanotechnology, Biology and Medicine 2013, 9:1159–1168.
57. Reddel RR, Ke Y, Gerwin BI, McMenamin MG, Lechner JF, Su RT, Brash DE, Park JB, Rhim JS, Harris CC: Transformation of human bronchial epithelial cells by infection with SV40 or adenovirus-12 SV40 hybrid virus, or transfection via strontium phosphate coprecipitation with a plasmid containing SV40 early region genes. Cancer Res 1988, 48:1904–1909.
58. Park MVDZ, Neigh AM, Vermeulen JP, de la Fonteyne LJJ, Verharen HW, Briedé JJ, van Loveren H, de Jong WH: Wpływ wielkości cząstek na cytotoksyczność, stan zapalny, toksyczność rozwojową i genotoksyczność nanocząstek srebra. Biomaterials 2011, 32: 9810–9817. doi: 10,1186 / 1743-8977-11-4
59. Nymark i wsp .: Zmiatanie i tworzenie wolnych rodników przez wielościenne nanorurki węglowe w warunkach bezkomórkowych oraz w ludzkich komórkach nabłonka oskrzeli. Toksykologia cząstek i włókien 2014 11: 4.
drrobertyoung.com/…rbon-nanotubes-or-nanoworms-found-in-mrna-vaccines

Wymazy i maski Covid wydają się zawierać „haczyki” i dziwne włókna, które mogą być wdychane bezpośrednio do płuc

Mike Adams ( Natural News ) W weekend opublikowaliśmy serię prawie 40 zdjęć mikroskopowych ukazujących dziwne punkty , struktury, a nawet „haczyki” zatopione we włóknach covidowych wymazów z nosa, i masek. Wydaje się, że wiele z tych testów ma opcje, że przylegają one do tkanek miękkich, takie jak tkanka płuc. Ich obecność w maskach covid jest bardzo dziwna, biorąc pod uwagę, że PT są bardzo łatwe do wdychania i mogą osadzać się w tkance płucnej.

Obecnie nie ma żadnych standardów skuteczności lub kontroli jakości wymuszanych w stosunku do masek covid. Żadne znane nam badania nie przyglądały się bliżej zanieczyszczeniom masek i temu, jak mogą one zakłócać zdrowe oddychanie u ludzi. Pomimo całkowitego braku kontroli jakości, testów bezpieczeństwa i skuteczności, maski są obecnie narzucane nawet niemowlętom w wieku dwóch lat.

Ci, którzy twierdzą, że maski zapobiegają przenoszeniu koronawirusa, kłamią. Nie ma dowodów na poparcie tej propagandy i , tak jak w przypadku dystansowania się społecznego, „maskowanie” jest zakorzenione w znachorstwie i oszustwach, a nie w legalnej nauce.

W dzisiejszym podcastie o aktualnej sytuacji opowiadam o zdjęciach mikroskopowych, które pokazują dziwne struktury w maskach i wacikach. Oto tylko kilka zdjęć, które pokazują, co znaleźliśmy.

Jaka jest struktura podobna do woreczka jajowego na pierwszym zdjęciu z tworzywa z węglowego?

Dlaczego czerwone i wybrane elementy są rozrzucone po wszystkich materiałach maski?

I dlaczego niektóre czarne lub szare przypominają haczyki?

Dlaczego wymazy z nosa odprowadzają na zewnątrz „kolce” oglądane w świetle ultrafioletowym?

A czym jest kolczasty „chwytakowy” koniec tego niebieskiego czegoś, które znaleziono w masce z Chin?

Te nieedytowane zdjęcia mikroskopowe, nasuwają się pytania dotyczące bezpieczeństwa, i masek i wymazów z nosa. Oczywiste jest, że maski i waciki przenoszą , te materiały do organizmu , a nie tylko pobór próbki lub materiały filtrujące. Innymi słowy, maski i waciki same w sobie są interwencjami medycznymi o nieznanych konsekwencjach zdrowotnych.

W oficjalnej wersji wyjaśniam wszystkie zdjęcia i sposób ich wykonania, używając w niektórych przypadkach plam jodowych i światła ultrafioletowego, (video na stronie)... naturalnews.com/index.html

Im więcej szczepień , tym więcej śmierci .

Szczepionki a zakrzepica w żyłach płucnych