Jezus powiedział do Żydów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ktoś zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki». Rzekli do Niego Żydzi: «Teraz wiemy, że jesteś opętany, Abraham umarł, i prorocy – a Ty mówisz: „Jeśli ktoś zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki”. Czy Ty jesteś większy od ojca naszego, Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kimże Ty siebie czynisz?» Odpowiedział Jezus: «Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, co otacza Mnie chwałą, o którym wy mówicie: „Jest naszym Bogiem”. Lecz wy Go nie poznaliście. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy kłamcą. Ale Ja Go znam i słowo Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień – ujrzał go i ucieszył się». Na to rzekli do Niego Żydzi: «Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?» Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem». Porwali więc kamienie, aby rzucić w Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.
Oto słowo Pańskie. brewiarz.pl/iii_24/2103p/czyt.php3 **********†********** ,,Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni. J 8 Nie rozumieli Jego słów, gdyż byli na nie zamknięci. Ogarnięci zazdrością i własną pychą nie potrafili odczytać znaków, których byli świadkami. Nie rozpoznali w Jezusie Mesjasza, gdyż zbytnio zapatrzeni byli w siebie. Nieważne było dla nich, jak żył, nieważne, że czynił cuda i nawoływał do miłości nawet względem nieprzyjaciół. Nie umieli pogodzić się, że mówił im prawdę, do której nie chcieli się przed samymi sobą przyznać. By odwrócić od niej uwagę, by nie musieć zastanawiać się nad sobą, krytykowali Jezusa. Z tego powodu rodziła się w nich złość i agresja, chcieli Go nawet ukamienować. Czyż i my nie jesteśmy do nich podobni? Gdyby przyszło nam żyć w czasach Jezusa, czy poszlibyśmy za Nim, czy też bylibyśmy po stronie nieumiejących przyjąć prawdy o sobie i pragnących Jego śmierci? Przecież doświadczamy w naszym życiu podobnych sytuacji. Jak traktujemy tych, którzy wskazują nasze ułomności, uświadamiają słabości, obnażają naszą grzeszność?,, Refleksja na dziś
„Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień, ujrzał go i ucieszył się”. Abraham ujrzał dzień Pański, kiedy przyjął u siebie trzech aniołów, którzy reprezentowali świętą Trójcę: trzech gości, do których zwrócił się, jak do jednego (Rdz 18,2-3). Ale przyziemny duch słuchających Pana nie wznosi oczu ponad ciało. i mówią mu: „Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama …Więcej
„Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień, ujrzał go i ucieszył się”. Abraham ujrzał dzień Pański, kiedy przyjął u siebie trzech aniołów, którzy reprezentowali świętą Trójcę: trzech gości, do których zwrócił się, jak do jednego (Rdz 18,2-3). Ale przyziemny duch słuchających Pana nie wznosi oczu ponad ciało. i mówią mu: „Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?” Wtedy, łagodnie, nasz Odkupiciel odwrócił ich spojrzenie od swej cielesności, aby wznieść je do kontemplacji Jego boskości, oznajmiając: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem”. „Zanim” wskazuje na przeszłość, a „Ja jestem” na teraźniejszość. Ponieważ Jego boskość nie ma ani przeszłości, ani przyszłości, ale istnieje zawsze. Pan nie mówi: „Zanim Abraham istniał, Ja byłem”, ale „zanim Abraham istniał, Ja jestem”;. To dlatego Bóg oznajmił Mojżeszowi: „Jestem, który jestem. Tak powiesz synom Izraela: Jestem posłał mnie do was” (Wj 3,14). Abraham miał przeszłość i przyszłość; przyszedł na ten świat i opuścił go, zabrany przez bieg życia. Ale istotą Prawdy jest istnienie zawsze (J 14,6), ponieważ dla niej nic nie zaczyna się w pierwotnym czasie i nie kończy w następnym. Lecz ci niewierzący, którzy nie mogli znieść tych słów wieczności, biegną po kamienie, aby ukamienować Tego, którego nie mogli zrozumieć. […] „Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni”. Zadziwiające, że Pan umknął swoim prześladowcom, ukrywając się, chociaż mógł skorzystać z mocy swojej boskości. Dlaczego zatem się ukrył? Ponieważ stając się człowiekiem wśród ludzi, nasz Odkupiciel ukazał nam pewne rzeczy słowem, a inne własnym przykładem. A co nam mówi tym przykładem? Unikać z pokorą gniewu pysznych, nawet jeśli możemy się temu przeciwstawić. Niech nikt zatem nie protestuje, przyjmując obrazy, niech nikt nie oddaje zniewagi za zniewagę. Chwalebniejsze jest bowiem, za przykładem Boga, unikać obrazy milknąc, niż wziąć górę, ripostując.,, Czytanie na dziś - Małe Betlejem
Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu. Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze, zawsze szukajcie Jego oblicza. Pamiętajcie o cudach, które On uczynił, o Jego znakach, o wyrokach ust Jego. Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu. Potomkowie Abrahama, słudzy Jego, synowie Jakuba, Jego wybrańcy. On, Pan, jest naszym Bogiem, Jego wyroki obejmują świat cały. Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu. Na …Więcej
Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu. Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze, zawsze szukajcie Jego oblicza. Pamiętajcie o cudach, które On uczynił, o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu. Potomkowie Abrahama, słudzy Jego, synowie Jakuba, Jego wybrańcy. On, Pan, jest naszym Bogiem, Jego wyroki obejmują świat cały.
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu. Na wieki pamięta o swoim przymierzu, obietnicy danej tysiącu pokoleń, o przymierzu, które zawarł z Abrahamem, przysiędze danej Izaakowi.
