„Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień, ujrzał go i ucieszył się”. Abraham ujrzał dzień Pański, kiedy przyjął u siebie trzech aniołów, którzy reprezentowali świętą Trójcę: trzech gości, do których zwrócił się, jak do jednego (Rdz 18,2-3). Ale przyziemny duch słuchających Pana nie wznosi oczu ponad ciało. i mówią mu: „Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?” Wtedy, łagodnie, nasz Odkupiciel odwrócił ich spojrzenie od swej cielesności, aby wznieść je do kontemplacji Jego boskości, oznajmiając: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem”. „Zanim” wskazuje na przeszłość, a „Ja jestem” na teraźniejszość. Ponieważ Jego boskość nie ma ani przeszłości, ani przyszłości, ale istnieje zawsze. Pan nie mówi: „Zanim Abraham istniał, Ja byłem”, ale „zanim Abraham istniał, Ja jestem”;. To dlatego Bóg oznajmił Mojżeszowi: „Jestem, który jestem. Tak powiesz synom Izraela: Jestem posłał mnie do was” (Wj 3,14). Abraham miał przeszłość i przyszłość; przyszedł na ten świat i opuścił go, zabrany przez bieg życia. Ale istotą Prawdy jest istnienie zawsze (J 14,6), ponieważ dla niej nic nie zaczyna się w pierwotnym czasie i nie kończy w następnym. Lecz ci niewierzący, którzy nie mogli znieść tych słów wieczności, biegną po kamienie, aby ukamienować Tego, którego nie mogli zrozumieć. […] „Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni”. Zadziwiające, że Pan umknął swoim prześladowcom, ukrywając się, chociaż mógł skorzystać z mocy swojej boskości. Dlaczego zatem się ukrył? Ponieważ stając się człowiekiem wśród ludzi, nasz Odkupiciel ukazał nam pewne rzeczy słowem, a inne własnym przykładem. A co nam mówi tym przykładem? Unikać z pokorą gniewu pysznych, nawet jeśli możemy się temu przeciwstawić. Niech nikt zatem nie protestuje, przyjmując obrazy, niech nikt nie oddaje zniewagi za zniewagę. Chwalebniejsze jest bowiem, za przykładem Boga, unikać obrazy milknąc, niż wziąć górę, ripostując.,,
Czytanie na dziś - Małe Betlejem