Czy proklamowany rok temu, 19 listopada 2016 roku w krakowskich Łagiewnikach – z udziałem Episkopatu Polski oraz Prezydenta Rzeczypospolitej – Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana, powtórzony następnego dnia we wszystkich polskich kościołach w jakikolwiek sposób odmienił oblicze naszej ziemi?
Odpowiedzmy wprost – krótko i bez wahania – zdecydowanie tak! Trudno przecenić wagę tego dzieła. Cokolwiek powiedzieć o samym akcie, sposobie jego proklamacji oraz stopniu zgodności z objawieniami, jakich na ten temat Pan udzielił apostołce intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego Rozalii Celakównie, trudno nie dostrzec jego epokowego znaczenia jako posunięcia absolutnie pod prąd niepowstrzymanego, jak mogło się do tej pory wydawać, tsunami powszechnej laicyzacji; jako fizycznie niemożliwego („ale nie u Boga; bo u Boga wszystko jest możliwe” – Mk 10, 27) ruchu w górę równi pochyłej (w Panu nadzieja, że jednostajnie przyspieszonego); jako znaku, „któremu sprzeciwiać się będą (…), aby na …Więcej