Nie ma wewnętrznego aktu idolatrii, gdy nie ma takiej świadomości i decyzji.

Taka jest prawda: nie ma wewnętrznego aktu idolatrii, gdy nie ma takiej świadomości i decyzji, dlatego oskarżenia pod adresem Świętego Jana Pawła II Wielkiego są całkowicie fałszywe, absurdalne i bezczelne, a nawet grzeszne.

Natomiast oskarżenia pod adresem Papieża Franciszka są poważne, lecz mimo to nie wolno zapominać, że tylko Bóg zna ukryte intencje. Można jednak mówić o wielkim skandalu i zgorszeniu (1 Kor 8, 1-13).

Według tradycyjnego nauczania Kościoła grzech ciężki musi spełniać trzy warunki:

- dotyczyć materii poważnej,

- być popełniony z pełną świadomością

- przy całkowitej wolności.

Nie ma wewnętrznego aktu idolatrii, gdy nie ma takiej świadomości, intencji i dobrowolnej decyzji, a jedynie Bóg zna ukryte intencje ludzkich serc.

Św. Paweł nazwał pogańskie bożki "świętościami" i zacytował fragment hymnu do Zeusa: "Jesteśmy bowiem z Jego rodu" (Dz 17, 28). Podobnie postępował św. Jan Paweł II, ponieważ nie da się ewangelizować pogan obrażając ich poprzez wyrażenie pogardy wobec fałszywych przekonań (to przynosi odwrotny skutek). Zupełnie czym innym jest wniesienie wizerunku bożka do wnętrza katolickiej świątyni i udział w pogańskiej ceremonii.

Dzieje Apostolskie 17, 22-28:

Mężowie ateńscy - przemówił Paweł stanąwszy w środku Areopagu widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni. Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: "Nieznanemu Bogu". Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając. Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko. On z jednego [człowieka] wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwie czasy i granice ich zamieszkania, aby szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: "Jesteśmy bowiem z Jego rodu".

Przypis:

"Jesteśmy bowiem z Jego rodu" - Jest to tekst z hymnu Kleantesa do Zeusa oraz z poematu Aratosa z Soloi w Cylicji.

Źródło tekstu biblijnego wraz z przypisem: biblia.deon.pl

_____________________________________

Aneks: Św. Franciszek z Asyżu:

Pochwalon bądź, o mój Panie, przez panią naszą, matkę Ziemię, Bo ona nas odżywia i dogląda, i wytwarza różne owoce, i kolorowe kwiaty, i trawy.

www.franciszkanie.pl