"Musimy usunąć z naszych katolickich modlitw i z katolickiej liturgii wszystko, co mogłoby stanowić nawet cień przeszkody dla naszych braci odłączonych, czyli dla protestantów"

Architekt nowej Mszy, abp Hannibal Bugnini
„L’Osservatore Romano”, 19 marca 1965.

Cyrkiel i węgielnica

"Nie stawiajmy oporu Duchowi Świętemu"

Wspaniałe słowa papieża Franciszka.

A za słowami niech pójdą czyny.

ŚRODKI DUCHOWE - HAMULCEM ISTNIEJĄCEGO ZŁA W KOŚCIELE
Don Ottavio: Panie, zdaje mi się, że jest tyle inicjatyw i działalności w Twoim Kościele właśnie dla zahamowania zła.
Jezus: Mój synu, nie brak czynności i inicjatywy, studiowania i spotkań; jest ich nawet zbyt wiele. Jest rzeczą naglącą przyłożyć siekierę do korzenia, co znaczy, że trzeba mieć odwagę do szukania prawdziwych przyczyn porażki dzisiejszego świata chrześcijańskiego.
Sobór Watykański II wskazał te przyczyny, ale mało kto przyjął te sprawy poważnie. Przeciwnie, większość skorzystała z tego z szaleńczym diabelstwem, by zrodzić w Moim Ciele Mistycznym zanieczyszczenia i anarchię wśród Moich żołnierzy i ich wiernych.
Środki do usunięcia tak wielkiego zła duchowego mogą być tylko duchowe!
Oczywiście wskazałem je wam świetlanymi przykładami Mego Życia, Męki i Śmierci.
Lecz najpierwszym środkiem, pewnym i fundamentalnym, to prawdziwe nawrócenie.
Nikt temu nie powinien się dziwić, zwłaszcza kapłani.
Niechże więc kapłani zaczną badać swe życie wewnętrzne, ileż tam znajdą do zreformowania!
Mają zreformować siebie, by potem móc zreformować innych. Muszą uświęcić się sami, by potem uświęcać innych. A więc niech będzie u nich mniej czytań niepożytecznych i szkodliwych. Mniej oglądania programów w telewizji i przedstawień, a więcej rozmyślania i modlitwy, więcej nabożeństwa do Mojej i waszej Matki, oraz do Eucharystii.
Synu, wielu Mych kapłanów obchodzi się ze Mną jak z przedmiotem byle jakim. A przecież Ja, Jezus, Słowo Przedwieczne Boga, Bóg równy Ojcu, Ja jestem rzeczywiście obecny w Tajemnicy Miłości, w Tajemnicy Wiary.

“Nie wyście mnie wybrali, ale Ja was wybrałem"
DON OTTAVIO MICHELINI
ORĘDZIA PANA JEZUSA DO KAPŁANÓW
DZIEŁO W SZEŚCIU CZĘŚCIACH
Zostanie przekazane wielu, aby w wielu na nowo zajaśniała Boża Miłość

Sobór Watykański II a Duch Święty
Ciekawe Artykuły
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Duch Świety nie mówi dwuznacznym językiem, który jest zawarty w dokumentach tego zbójeckiego soboru, jak go nazwał arcybiskup Lefebvre.

oni Jego zdetronizowali
Rozdział XXIV
Zbójecki Sobór Watykański II
www.piusx.org.pl/…/24

ZROZUMIENIE STRACHU
Niektóre publikacje chrześcijańskie prezentują twierdzenie, że w życiu chrześcijańskim nie ma miejsca na bojaźń i strach, a co najmniej nie ma go w relacji z Bogiem. Wprawdzie strach przed Bogiem nie wygeneruje zawsze czci wobec Niego, to jednak, wbrew powyższemu twierdzeniu, zawsze istnieją pewne korzystne rodzaje i skutki strachu.
Bez względu na to, czy czytasz Stary albo Nowy Testament, strach przed Bogiem znaczy dokładnie strach. Jest to paraliżująca siła prowadząca do pokory u tych, którzy jej doświadczają. Powoduje uczucie grozy, przerażenia i chęć uczczenia możliwości Boga.
Bojaźń wobec Boga jest nakazana przez Niego w Biblii. Banie się Boga zawsze ma wielki sens. Możemy bać się rzeczy, które nam są nieznane albo, których nie rozumiemy, jak np. latania samolotem. Jest wiele niezrozumiałych dla nas aspektów charakteru Boga, jak np. to, że jest On wieczny (Psalm 90,2). Jednak to, co wynika z charakteru Boga, a co nam jest potrzebne, by Mu się podobać w życiu – to zostało wystarczająco jasno opisane w Piśmie. Istnieją i ciągle będą sprawy z Nim związane, których nie znamy. Tak, Bóg jest wielki, nie da się Go pojąć i nie do zbadania jest liczba lat Jego. (Księga Hioba 36,26). Bóg grzmi niezwykle swym potężnym głosem i stwarza rzeczy, których nikt nie pojmie. (Księga Hioba 37,5).
===================================================
STRACH OPISANY W BIBLII
W Księdze Izajasza 8,9-15 mamy słowa, którymi Bóg przemówił do proroka: ... nie lękajcie się, czego ten naród się lęka, ani się nie bójcie! Pan Zastępów – Jego za Świętego miejcie; On jest Tym, którego się lękać macie i który was winien przerażeniem przejmować. Strach w tym fragmencie nie oznacza czegoś tak prostego jak zwykły szacunek. Bojaźń, przerażenie to wielki i paraliżujący lęk wzbudzony przez coś strasznego, na przykład śmierć. Nowy Testament podtrzymuje tę koncepcję bojaźni Bożej. Jezus mówi: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle (Ewangelia wg Mateusza 10,28).
Oglądając kontekst, w jakim znajduje się ta wypowiedź, stwierdzamy, że rozdział 10 Ewangelii Mateusza to instrukcja Jezusa dla jego wybranych uczniów. W bezpośrednim kontekście, w wersecie 16, Jezus mówi: Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. W wersecie 17 znajduje się ostrzeżenie: miejcie się na baczności, ponieważ – mówi im – będziecie znienawidzeni (w. 22), prześladowani (w. 23) i fałszywie oskarżani (w. 25), tak jak ja. Ale, kontynuuje Chrystus, nie martwcie się (w. 19) i nie bójcie się ich, bo oni co najwyżej mogą zabić ciało (w. 28). Bójcie się raczej Boga. Dlaczego? Ponieważ Bóg ma moc zatracić i duszę, i ciało. Nie musicie się bać ludzi, bo bojąc się Boga, boicie się Tego, który zna liczbę włosów na waszej głowie, który dba o was bardziej niż o wróble i Kogo z nikim nie da się porównać w tym, jak troszczy się i dba o was.

CZEGO SIĘ BAĆ?
Przede wszystkim powinniśmy bać się Boga, bo tak nam nakazał. Istnieje jeszcze logiczny powód, dlaczego Bóg tego chce. Strach inspiruje nas do posłuszeństwa (Bojaźń Pańska ze złych dróg sprowadza – Księga Przysłów 16,6). Jahwe nakazał Izraelowi: Nie będziecie czcili bogów obcych, nie będziecie oddawać im pokłonu, nie będziecie im służyli i nie będziecie im składali ofiar. Jedynie Pana, który wyprowadził was z kraju Egiptu mocą wielką i ramieniem wyciągniętym – Jego bać się będziecie, Jemu będziecie oddawać pokłon i Jemu składać ofiary (II Księga Królewska 17,35-36). Wtedy, kiedy nie żyjemy w bojaźni Pana, nasze serca zazdroszczą grzesznikom (Księga Przysłów 23,17). Dlatego Salomon w obszernym podsumowaniu życia dochodzi do wniosku: Boga się bój i przykazań Jego przestrzegaj, bo jest to obowiązek każdego człowieka (Księga Koheleta 12,13-14).
Psalmy i Księga Przysłów wymieniają wiele wspaniałych rzeczy związanych z bojaźnią przed Bogiem: przedłużone życie (Księga Przysłów 10,27), dobroć (Psalm 31,20), współczucie [litość – BT] (Psalm 103,13), chwała (Księga Przysłów 31,30), przychylność (Psalm 147,11) i błogosławieństwo (Psalm 111,5-6; 112,1; 128,4).

Boję się człowieka który o Soborze mówi tak: "Świętujemy tę rocznicę, budujmy pomnik, ale po to, by nie przeszkadzał. Nie chcemy się zmienić. Co więcej, są głosy, które chciałyby zawrócić wstecz. To się nazywa: być upartym. To się nazywa: chcieć oswoić Ducha Świętego. To się nazywa: stać się być głupim i opieszałym w sercu - przekonywał Ojciec Święty."

Boję się powrotu do hermeneutyki zerwania z Tradycją, która była trumną dla łaciny, Mszy Trydenckiej i starych ołtarzy.

Boję się wychwalania Soboru którego widzę owoce wszędzie dookoła.

Boję się ludzi, którzy obrażają innych ludzi.

Pewno jestem satanistą.

Ogniu i świetle, który rozpromieniasz twarz Chrystusa, Ogniu, którego przyjście jest słowem, Ogniu, którego cisza jest światłem, Ogniu, który przepełniasz serca łaską, wielbimy Ciebie. Ty, który spoczywasz w Chrystusie, Duchu mądrości i rozumu, Duchu rady i męstwa, Duchu wiedzy i bojaźni Bożej, wielbimy Ciebie. Ty, który przenikasz głębokości Boga; Ty, który oświecasz oczy naszych serc; Ty, który udzielasz siebie naszemu duchowi; Ty, przez którego odbijamy w sobie chwałę Boga, wielbimy Ciebie.
święty Efrem Syryjczyk

Duchu Święty, Duchu Prawdy, przyjdź do naszych serc. Obdarz narody Twoim światłem i Twoją jasnością, aby się zjednoczyły w wierze i znalazły upodobanie w Tobie. Duchu Stwórco, stój nieustannie przy Twoim Kościele. Obdarz go Twoją mocą i siłą, aby oparł się wszystkim wrogim napaściom. Odnów swą łaską ducha sług swoich, których namaściłeś, aby wielbili Imię Ojca i Jego Syna Jednorodzonego.
Leon XIII

Amen Amen Amen +++