Czy w XXI wieku nie ma już proroków, czy też nie ma nikogo, kto by ich promował? Głos podnoszony w imieniu Boga, jeśli nie zmusza do głębokiej refleksji, jest tylko ujadaniem nawiedzonego krzykacza. Potrzeba dziś chrześcijan przemawiających z mocą, a nie z agresją. Potrzeba kogoś, kto zwali nas na kolana.
Prorocy, głoszący dziś Ewangelię, nie spotykają się z życzliwością z dwóch powodów. Po pierwsze, nikt nie lubi być upominany. Wolimy, gdy upominani są inni. Po drugie, wielu nie może pogodzić się z tym, że prorok zwraca się z miłością do łotrów, bandytów, złodziei i prostytutek.
Dwa tysiące lat temu mieszkańcy Nazaretu czekali na Proroka, który da popalić wszystkim, którzy żyją niemoralnie i nie należą do wspólnoty wiernych, a tymczasem Jezus obdarzył życzliwością zarówno żołnierzy okupanta jak i cudzołożnicę, uwolnił poganina Gerazeńczyka (por. Mk 5,1-20), uzdrowił córkę Syrofenicjanki, też pogankę (por. Mk 7,24-30), siadł do stołu z kolaborantami (celnikami), krytykując patriotów za …Więcej