Niestosowności w liturgii (2): niechęci i zakazy wpływowych środowisk

„To, co przez poprzednie pokolenia było święte, również dla nas pozostaje święte i wielkie, i nie może być nagle całkowicie zabronione albo potraktowane jako szkodliwe” (Benedykt XVI, List do Biskupów, 7.07.2007).

Roboczo sformułujmy: Msza Święta w rycie trydenckim czy Msza Święta w rycie posoborowym (Novus Ordo Missae Pawła VI)? Stosując terminologię Benedykta XVI stwierdzamy: „Są to (…) dwie formy tego samego Rytu Rzymskiego” (Summorum Pontificum, art. 1).

Nie do utrzymania jest rozpowszechniony, z nie do końca jasnych powodów, pseudodogmat: to, co nowsze, jest lepsze.

Kompetentni hierarchowie i teologowie katoliccy, m. in. Kard. Alfredo Ottaviani i Kard. Antonio Bacci, w swojej pracy komparatywno-analitycznej klarownie wykazują doskonałość rytu trydenckiego oraz braki i deformacje, jakie zawiera ryt Novus Ordo Missae Pawła VI. Na ten temat pisali także Kard. Joseph Ratzinger oraz Kard. Alfonso Maria Stickler SDB.

Msza Święta w rycie trydenckim jest doskonalszym aktem kultu niż Msza Święta w rycie posoborowym (Novus Ordo Missae Pawła VI). Msza Święta w rycie posoborowym (Novus Ordo Missae Pawła VI) jest mniej doskonała niż Msza Święta w rycie trydenckim.

Msza Święta w rycie trydenckim jest najdokonalszym aktem kultu. W pełni odpowiada katolickiej wierze i katolickiemu rozumieniu Mszy Świętej jako Ofiary. W pełni odpowiada katolickiej wierze i katolickiemu rozumieniu kapłaństwa.

Panu Bogu należy ofiarować to, co najlepsze. Zatem, mając wybór – a mamy takowy! – składamy Panu Bogu doskonalszy akt kultu. To oczywiste. Szlachetna powinność!

Jakiż bowiem poważny argument można przedłożyć, aby dać pierwszeństwo aktowi kultu mniej doskonałemu?

Ze strony Stolicy Apostolskiej mamy koncesję jednoznaczną, wspaniałomyślną i hojną:

* „W Mszach odprawianych bez udziału ludu, każdy ksiądz katolicki obrządku łacińskiego, diecezjalny czy zakonny, może używać Mszału Rzymskiego ogłoszonego przez bł. Jana XXIII w 1962” (Summorum Pontificum, art. 2).

* „W Mszach odprawianych zgodnie z przepisami art. 2 mogą uczestniczyć z własnej woli – zachowując wszystkie normy prawne – wierni, którzy wyrażą taką chęć” (Summorum Pontificum, art. 4).

* „W parafiach, w których jest stale obecna grupa wiernych przywiązanych do wcześniejszych tradycji liturgicznych, proboszcz powinien chętnie przyjąć ich prośbę o odprawianie Mszy rycie Mszału Rzymskiego ogłoszonego w 1962” (Summorum Pontificum, art. 5 § 1).

* „Jeśli grupa wiernych świeckich nie otrzymała od proboszcza zgody na swoją prośbę, o której mowa w art. 5 § 1 informuje o tym biskupa diecezjalnego, który jest usilnie proszony o spełnienie ich prośby. Jeśli biskup z jakiegokolwiek powodu nie może zapewnić takiej celebracji, sprawa kierowana jest do Papieskiej Komisji «Ecclesia Dei»” (Summorum Pontificum, art. 7).

* „Biskup, który chce uczynić zadość takim prośbom wiernych świeckich, ale z różnych powodów nie jest w stanie tego uczynić może zwrócić się do Papieskiej Komisji «Ecclesia Dei», która zapewni mu radę i pomoc” (Summorum Pontificum, art. 8).

To tylko niektóre zalecenia naszego Papieża Benedykta XVI. Prawodawstwo zobowiązujące dla Kościoła. Prawodawstwo jednoznaczne, wspaniałomyślne i hojne.

W kontekście powyższego postawmy pytania:

* Czym uzasadnić niechęć niektórych wpływowych środowisk wobec najdoskonalszego aktu kultu, jakim jest Msza Święta w rycie trydenckim?

* Czym uzasadnić opozycję niektórych wpływowych środowisk wobec najdoskonalszego aktu kultu, jakim jest Msza Święta w rycie trydenckim?

* Czym uzasadnić mające miejsce – także w Polsce – zakazy celebrowania najdoskonalszego aktu kultu, jakim jest Msza Święta w rycie trydenckim?

Konstruktywna konkluzja lapidarna – na czasy pomieszania powszechnego:

Podejmując, w posłuszeństwie Tradycji i naszemu Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI, wszelkie godziwe starania, aby w Kościele – w diecezjach, parafiach, wspólnotach – rozkwitała codzienna praktyka celebracji najdoskonalszego aktu kultu, jakim jest Msza Święta w rycie trydenckim, przyczyniamy się do ocalenia i przekazania następnym pokoleniom czystej katolickiej wiary, katolickiego rozumienia Mszy Świętej, katolickiego rozumienia kapłaństwa, w zgodzie z Tradycją, w jedności z Następcą św. Piotra. Wyborna i zaszczytna służba eklezjalna! Nagląca!

- - -

źródło: LINK