TOM 16 Księgi Niebios o Woli Bożej - część szósta. Jak w poprzedniej części tak i TUTAJ, przytaczam 54 rozdział z Księgi Proroka IZAJASZA. Poprzednie rozdziały Zapowiadają 24 Godziny Męki Pańskiej w …Więcej
TOM 16 Księgi Niebios o Woli Bożej - część szósta. Jak w poprzedniej części tak i TUTAJ, przytaczam 54 rozdział z Księgi Proroka IZAJASZA. Poprzednie rozdziały Zapowiadają 24 Godziny Męki Pańskiej w czterech Pieśniach o Cierpiącym Słudze Bożym, czyli JEZUSIE CHRYSTUSIE, JEDYNYM PRAWDZIWYM MESJASZU. JEST OCZYWISTE, że Księga NIEBIOS o WOLI BOSKIEJ MA TU SWOJE WYNIOSŁE MIEJSCE. TO ONA KIEROWAŁA CAŁY CZAS TYMI WYDARZENIAMI, a wcześniej JE ZAPOWIEDZIAŁA przez Proroków STAREGO TESTAMENTU! CHWALEBNA przyszłość JEROZOLIMY dotyczy Kościoła Chrystusowego NA ZIEMI. Po TO DANA JEST MU Księga Niebios o Woli Bożej. WBREW TEMU CO CZŁOWIEK CZYNI BOSKA WOLA DOPROWADZI WSZYSTKO DO CELU! Więc na koniec, niech tu wypisany będzie koniec TEJ STRONY PROROCTWA IZAJASZA. Nowa Jerozolima RODZIAŁ Biblia Tysiąclecia - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu - Iz 54 W LUIZIE PICCARRETA, PAN JEZUSA ZECHCIAŁ USTANOWIENIE KOPII SWOJEGO Człowieczeństwa na CZASY OSTATECZNE, aby Królestwo JEGO BOSKIEJ WOLI stało się "NA ZIEMI JAKO JEST W NIEBIE". TAKI BYŁ PLAN BOGA w Trójcy Osób Boskich JEDYNEGO, JEGO DEKRET, jako TRZECI po STWORZENIU i ODKUPIENIU, czyli DOPEŁNIENIE ICH w DOSKONAŁYM UKORONOWANIU Uświęcenia Ludzkości w WOLI Bożej już NA ZIEMI, czy też - może lepiej powiedzieć - JESZCZE NA ZIEMI. AKT WOLI BOZEJ, jest ONA WIECZNA, więc i AKT sięga Wieczności INTENCJI ORYGINALNEJ, PONADCZASOWEJ! 31. Do Fiat “Niech mi się stanie” Maryi związanego z tym wszystkim o czym była mowa powyżej. 32. Do Fiat “ Niech mi się stanie” Luizy Piccarreta związanego z tym wszystkim o czym była mowa powyżej. 33. Do owoców modlitw naszego Pana podczas jego ziemskich nocy. 34. Do modlitw wszystkich ludzkich stworzeń żyjących w Woli Bożej, którzy byli, są lub będą żyli na tym świecie. 35. Do wszystkich ludzkich czynów przekształconych w akty boskie w Woli Bożej. 36. Do każdej mistycznej śmierci doświadczanej przez Naszego Pana, Jezusa Chrystusa podczas Jego ukrytego życia. 37. Do każdej kropli krwi przelanej przez Naszego Pana, kiedy został obrzezany. 38. Do każdej łzy wylanej przez naszego Pana, Matkę Bożą i Świętego Józefa podczas obrzezania. 39. Do wszystkich boskich żywotów ukształtowanych przez Dzieje Matki Bożej podczas Jej ziemskiego życia. 40. Do wszystkich boskich żywotów ukształtowanych przez czyny dzieci Woli Bożej, które były, są lub będą. ROZUM LUDZKI NIE OBEJMUJE WSZYSTKIEGO CO TU JEST NAPISANE, CO NAUCZA PAN JEZUS w Księdze Niebios. Potrzebne było FIAT MATKI BOSKIEJ, aby ZBAWICIEL PRZYSZEDŁ I DOKONAŁ DZIEŁA ODKUPIENIA, Potrzebny BYŁ FIAT LUIZY PICCARRETA, aby SPEŁNIŁO się DZIEŁO WOLI BOSKIEJ W NIEJ SAMEJ, a PRZEZ Księgę Niebios, którą Pan Jezus JEJ PODYKTOWAŁ, aby dołączyli POTEM DO TEGO DZIEŁA ci WSZYSCY, który poświęcą swoją ludzką wola DLA TEGO CELU! free.fr/Catholique/mission/Luisa.html
- Zgłoś
Portale społecznościowe
- Umieszczony
Zmień wpis
Usuń wpis
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
W TRZECIM FIAT OSTATNIA INTENCJA AKTU MODLITWY w Woli Bożej kończy się wynagrodzeniem i zadośćuczynieniem LUDZI żyjących w Woli Bożej w NIEBIE i na ZIEMI za GRZECHY POPEŁNIONE przeciw BOSKIM PRZYKAZANIOM, przytoczę TUTAJ CAŁY TEN TRZECI AKT MODLITWY: WYCIECZKA W KROLESTWIE UŚWIĘCENIA W Świętej Woli Bożej wchodzę w Ciebie Panie Jezu i przyoblekam się w Ciebie, Panie Jezu. Podczas tego zespolenia …Więcej
W TRZECIM FIAT OSTATNIA INTENCJA AKTU MODLITWY w Woli Bożej kończy się wynagrodzeniem i zadośćuczynieniem LUDZI żyjących w Woli Bożej w NIEBIE i na ZIEMI za GRZECHY POPEŁNIONE przeciw BOSKIM PRZYKAZANIOM, przytoczę TUTAJ CAŁY TEN TRZECI AKT MODLITWY: WYCIECZKA W KROLESTWIE UŚWIĘCENIA W Świętej Woli Bożej wchodzę w Ciebie Panie Jezu i przyoblekam się w Ciebie, Panie Jezu. Podczas tego zespolenia wchodzę w życie każdego człowieka, począwszy od Adama aż do ostatniego, który się pojawi przez twoim ostatecznym przyjściem na ziemię, i wiążę moją modlitwę z każdym z nich. Łączę również moją modlitwę ze wszystkimi poniższymi aktami w Woli Bożej: 1. Z sakramentem chrztu świętego i powiązane z nim praktyki, które powinny być przestrzegane, były, są lub będą przestrzegane. 2. Do sakramentu bierzmowania i do świętych powiązanych z nim praktyk, które powinny być przestrzegane, były, są lub będą. 3. Do sakramentu małżeństwa i do świętych praktyk z nim połączonymi, które powinny być przestrzegane, były, są lub będą. 4. Do sakramentu Eucharystii i do świętych powiązanych z nim praktyk, które powinny być przestrzegane, były, są lub będą. 5. Do sakramentu święceń i do świętych praktyk są dołączane, które powinno być przestrzegane, były, są lub będą. 6. Do sakramentu pojednania i Świętych praktyk z tym związanych, które powinny być przestrzegane, były, są lub będą. 7. Do sakramentu chorych i świętych praktyk z nimi związanych, które powinny być przestrzegane, były, są lub będą. 8. Przeszłe i obecne i przyszłe interwencje Ducha Świętego w życiu ludzkich stworzeń na ziemi. 9. Każde słowo każdej Mszy świętej, które powinno być powiedziane, było, jest obecnie powiedziane lub będzie. 10. Do Fiat “Niech mi się stanie” Maryi związanego ze wszystkim, co jest wspomniane powyżej. 11. Do Fiat “Niech mi się stanie” Luizy Piccarreta połączonego ze wszystkim, co jest wspomniane powyżej. O Panie Jezu: 12. Wchodzę i zanurzam się w twoją Boską i ludzką świętą wolę z każdą rzeczą wymienioną powyżej. 13. Łączę Modlitwę skruchy ze wszystkim, co zostało wymienione powyżej. 14. Cześć i chwała Woli Bożej dla każdej rzeczy wymienionej powyżej. 15. Odmawiam modlitwę wynagradzającą i dołączam akty skruchy za każdą aborcję, która była, jest lub zostanie popełniona. 16. Proszę o zbawienie ludzkich dusz od wszystkich uderzeń mojego serca i od każdego mojego oddechu tego kolejnego dnia. Naprawiam w Woli Bożej za: 17. Nadużycia związane z sakramentem chrztu które zostały popełnione, są obecnie popełniane lub będą. 18. Nadużycia związane z sakramentem Bierzmowania, które zostały popełnione, są popełnione obecnie lub będą popełnione. 19. Nadużycia związane z sakramentem małżeństwa, które były popełnione, są popełniane lub zostaną popełnione. 20. Nadużycia związane z sakramentem Eucharystia, która została popełniona, jest popełniana obecnie lub będzie. 21. Nadużycia związane z sakramentem święceń, które były, są zaangażowane lub zostaną popełnione. 22. Nadużycia związane z sakramentem Pojednania, które zostały popełnione, są popełnione obecnie lub będą popełnione. 23. Nadużycia związane z sakramentem chorych, którzy były popełnione, są obecnie lub zostaną popełnione. 24. Wszystkie nadużycia i grzechy przeciwko Dziesięciu Przykazaniom Boga, który zostały popełnione, są popełniane lub będą w przyszłości. DEKALOG JEST PODSTAWA MORALNOSCI STAREGO TESTAMENTU. W NOWYM PRZYMIERZU PAN JEZUS W KAZANIU NA GORZE DOPROWADZIŁ JEGO ROZUMIENIE DO DOSKONAŁOSCI. ALE DOPIERO w WOLI BOSKIEJ życie chrześcijan nabierze Doskonałych Kolorów Miłości. OSTATNI ETAP HISTORII Kościoła Chrystusowego - dzięki WIEDZY O WOLI BOSKIEJ JEZUSA CHRYSTUSA - DOPROWADZI CAŁE STWORZENIE ZE STWORZENIAMI LUDZKIMI na ZIEMI do życia w TEJ JEGO WOLI! O tym NAUKA jest NAJWAZNIEJSZA po NAUKACH W CZTERECH EWANGELIACH a JEJ POWSTANIE JEST NAJPIERWSZE! TOM 16 Księgi Niebios o Woli Bożej - część piąta. …
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
MODLITWA OJCZE NASZ W PIERWSZEJ Części JEST SKIEROWANA CAŁKOWICIE KU WOLI Bożej!
Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika, O modlitwie Pańskiej.
Ci, którzy się modlą, niech czynią to w sposób odpowiedni; w skupieniu i ze czcią. Pamiętajmy, ze stoimy przed obliczem Boga. Trzeba zatem spodobać się Bogu zarówno postawą ciała, jak i sposobem przemawiania, jak bowiem właściwością ludzi niesfornych …Więcej
MODLITWA OJCZE NASZ W PIERWSZEJ Części JEST SKIEROWANA CAŁKOWICIE KU WOLI Bożej!
Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika, O modlitwie Pańskiej.
Ci, którzy się modlą, niech czynią to w sposób odpowiedni; w skupieniu i ze czcią. Pamiętajmy, ze stoimy przed obliczem Boga. Trzeba zatem spodobać się Bogu zarówno postawą ciała, jak i sposobem przemawiania, jak bowiem właściwością ludzi niesfornych jest głośne hałasowanie, tak przeciwnie ludziom przyzwoitym wypada się modlić w skupieniu i ze skromnością. Zresztą Chrystus Pan nakazywał nam modlić się w skrytości, w miejscach zamkniętych i odosobnionych, nawet we własnym mieszkaniu. Doskonale odpowiada to naszej wierze, albowiem mamy pamiętać, że Bóg jest wszędzie obecny, że widzi i słyszy wszystko, a ogromem swego majestatu przenika najskrytsze i najodleglejsze miejsca. Toteż jest napisane ,,Jestem Bogiem bliskim, nie zaś Bogiem dalekim. Czyż może ukryć się człowiek, abym go nie zobaczył? Czy to nie Ja wypełniam niebo i ziemię?" I znowu: ,,Na każdym miejscu oczy Pana patrzą na dobrych i złych".
Kiedy więc gromadzimy się wspólnie z braćmi i wraz z kapłanem Boga sprawujemy święte obrzędy, trzeba pamiętać o skromności i porządku. Nie wypowiadajmy naszych modlitw bezmyślnie ani też nie bądźmy gadatliwi w przedstawianiu prośby, którą należy polecić Bogu z całą skromnością i czcią. Bóg bowiem słucha serca, a nie języka. Ten, który przenika myśli nie potrzebuje ponaglania. Wskazuje na to sam Pan w słowach: ,,Dlaczego złe myśli nurtują w waszych sercach". A na innym miejscu: ,,Wszystkie Kościoły poznają, że Ja przenikam serca i nerki".
Anna, która jest obrazem Kościoła, stosowała się - jak czytamy w Pierwszej Księdze Królów - do tego zalecenia. Modliła się do Boga w ciszy, w pokorze, w głębi swego serca, a nie głośnym wołaniem. Jej modlitwa była ukryta, ale wiara jawna. Modliła się nie ustami, ale sercem, bo wiedziała dobrze, iż Bóg słyszy taką modlitwę. Otrzymała, o co prosiła, ponieważ prosiła z ufnością. Potwierdza to Pismo św. w słowach: ,,Anna mówiła w sercu swoim, poruszała wargami, ale nie wydawała głosu, i Pan ją wysłuchał". Podobnie czytamy w psalmie: ,,Przemawiajcie w sercu swoim i w domach swoich pokutujcie". To samo także zaleca nam Duch Święty przez Jeremiasza proroka i mówi: ,,Ciebie, o Panie, należy wielbić w duchu".
Bracia ukochani! Ten kto się modli, powinien pamiętać, w jaki sposób modlił się w świątyni celnik obok faryzeusza. Nie podnosił zuchwale oczu, ani nie rozkładał wyniośle rąk, ale bijąc się w piersi i wyznając swoje ukryte grzechy, wzywał na pomoc miłosierdzie Boże. A chociaż faryzeusz był w pełni zadowolony z siebie, to jednak bardziej na usprawiedliwienie zasłużył celnik, który modlił się nie pokładając nadziei w swojej niewinności, bo nikt nie jest wolny od winy. Modlił się z pokorą wyznając grzechy, i wysłuchał go Ten, który pokornym okazuje miłosierdzie.
PONIEDZIAŁEK
II CZYTANIE
Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika, O Modlitwie Pańskiej (nr 8-9)
Chrystus, Nauczyciel pokoju i jedności, nie chce, abyśmy modlili się prywatnie i osobno, to znaczy, aby każdy modlił się tylko za siebie. Nie mówimy: ,,Ojcze mój, który jesteś w niebie", albo ,,Chleba mojego powszedniego daj mi dzisiaj". Nikt też nie prosi o odpuszczenie swoich wyłącznie win ani nie błaga, by tylko on sam nie był poddawany pokusie oraz został uwolniony od złego. Nasza modlitwa jest publiczna i wspólnotowa. Kiedy się więc modlimy, nie modlimy się za kogoś jednego, ale za cały lud, ponieważ jako cały lud stanowimy jedno.
Bóg pokoju i Nauczyciel zgody, Ten, który uczył nas jedności, zechciał, aby każdy modlił się za wszystkich, tak jak i On wziął na siebie wszystkich. To prawo modlitwy zachowali trzej młodzieńcy wrzuceni do ognistego pieca. Modlili się jednym głosem i zgodnym umysłem. Mówi o tym Pismo św. Opowiadając o ich modlitwie, daje nam przykład do naśladowania, abyśmy i my umieli zasługiwać na wysłuchane. ,,Ci trzej - powiada - jednym głosem śpiewali hymn i błogosławili Boga". Modlili się jakby jednym głosem, mimo iż Chrystus nie uczył ich modlitwy. A modlitwa ta była niezawodna i skuteczna, ponieważ modlitwa duchowa, pełna pokoju i prostoty, zdobywa łaskawość Pana.
W ten także sposób zauważmy - modlili się po Wniebowstąpieniu Pana Apostołowie wraz z uczniami. ,,Wszyscy oni powiada Pismo - trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i Jego braćmi". Trwając jednomyślnie na modlitwie okazywali jednomyślnością i stałością, iż ,,Bóg, który gotuje dom dla jednomyślnych", do swego wiecznego przybytku przyjmuje tylko tych, którzy trwają jednomyślnie na modlitwie.
Bracia najmilsi! Jakże wspaniałe tajemnice zawiera Modlitwa Pańska, jak liczne i jak wielkie, zwięzłe w słowach, ale bogate w działaniu. W naszych modlitwach i błaganiach nie ma niczego, co nie byłoby zawarte w tym krótkim zarysie nauki Bożej. ,,Módlcie się tak: -powiada - Ojcze nasz, który jesteś w niebie".
Człowiek nowy, odrodzony i przywrócony Bogu dzięki Jego łasce, mówi najpierw: ,,Ojcze", ponieważ już zaczął być Jego synem. ,Przyszło do swojej własności - powiada święty Jan - a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim, którzy Go przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego". Kto zatem uwierzył w imię Jego i stał się dzieckiem Bożym, powinien na wstępie złożyć dzięki, a nazywając Boga swoim Ojcem w niebie, wyznać, iż jest Jego synem.
WTOREK
II CZYTANIE
Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika: O Modlitwie Pańskiej (nr 11-12)
Jakże wielkie jest miłosierdzie Pana, jak wielkie Jego nad nami zmiłowanie i dobroć, że zechciał, abyśmy stając przed Jego obliczem na modlitwie, nazywali Go Ojcem, siebie zaś synami Bożymi, jak i Chrystus jest Synem Boga. Nikt z nas nie ośmieliłby się użyć takiego imienia, gdyby On sam nie polecił nam w ten sposób się modlić. Trzeba nam zatem pamiętać, bracia umiłowani, i wiedzieć, iż skoro nazywamy Boga Ojcem, powinniśmy postępować jak dzieci Boże, tak aby Bóg chlubił się nami, jak i my chlubimy się Bogiem, naszym Ojcem.
Postępujmy zatem jako świątynie Boże, aby było znać, iż Bóg w nas mieszka. Niechaj nasze zachowanie nie sprzeciwia się duchowi. Skoro bowiem staliśmy się ludźmi duchowymi i dziedzicami nieba, nasze myśli i czyny powinny być duchowe i święte, bo sam Pan Bóg powiedział: ,Tych, którzy Mnie uwielbiają, i Ja uwielbię, ci zaś, którzy Mnie znieważają, zostaną znieważeni". Także i święty Apostoł w swoim liście napisał: ,,Nie należycie do samych siebie, zostaliście bowiem nabyci za wielką cenę. Chwalcie więc Boga i noście Go w waszym ciele".
Mówimy następnie: ,,Święć się imię Twoje". Mówimy tak nie dlatego, że życzymy Bogu, aby uświęcały Go nasze modlitwy, ale dlatego, że błagamy Pana, by Jego imię było w nas uświęcane, bo zresztą któż mógłby uświęcać Boga, skoro przecież tylko Bóg uświęca? Ponieważ zaś sam powiedział: ,,Świętymi bądźcie, bo i Ja jestem Święty", dlatego właśnie prosimy i błagamy, abyśmy uświęceni przez chrzest, na zawsze pozostali tym, czym być zaczęliśmy. I o to właśnie prosimy każdego dnia. Potrzebujemy bowiem codziennego uświęcania: skoro bowiem każdego dnia grzeszymy, powinniśmy przez ustawiczne uświęcanie oczyszczać się z grzechów.
O tym uświęceniu, danym nam dzięki Bożej łaskawości, mówi Apostoł w tych słowach: ,,Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwiąźli, ani mężczyźni współżyjący ze sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą Królestwa Bożego. A takimi byliście, lecz zostaliście oczyszczeni, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha naszego Boga". Powiada zatem Apostoł, iż zostaliśmy uświęceni w imię Pana Jezusa Chrystusa i przez Ducha naszego Boga. Prosimy więc, aby to uświęcenie trwało w nas zawsze, a ponieważ Pan nasz i Sędzia uzdrowionemu przez siebie i przywróconemu do życia zakazuje na nowo grzeszyć ,,aby mu się co gorszego nie stało", dlatego modlimy się nieustannie, dlatego prosimy we dnie i w nocy, aby to uświęcenie i przywrócenie do życia, które pochodzi z Jego łaski, dzięki Jego opiece zostało w nas zachowane na zawsze.
Modlitwa
Boże, mocy ufających Tobie, bez Ciebie nie nie możemy uczynić, wysłuchaj nasze błagania i wspomagaj nas swoją łaską, * aby nasza wola i nasze czyny były poddane Twoim przykazaniom.. Przez naszego Pana.
ŚRODA
II CZYTANIE
Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika, O Modlitwie Pańskiej(nr 13-15)
Mówimy z kolei: ,,Przyjdź Królestwo Twoje". Prosimy, aby przyszło do nas Królestwo Boże, podobnie jak błagamy, aby imię Boga było w nas uświęcone. Kiedyż bowiem Bóg nie jest Królem albo kiedy rozpoczęło się w Nim to, co było zawsze i nigdy nie ustało? Toteż my prosimy, aby nadeszło nasze Królestwo, obiecane nam przez Boga, a wysłużone Męką i Krwią Chrystusa, abyśmy, gdy zapanuje ostatecznie Chrystus, my również, niegdyś niewolnicy tego świata, otrzymali Królestwo zgodnie z Jego obietnicą: ,,Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie Królestwo przygotowane wam od założenia świata".
Możliwe jest także, bracia umiłowani, iż sam Chrystus jest tym Królestwem, którego przyjścia codziennie pragniemy, którego objawienia się pilnie oczekujemy. Albowiem jak Chrystus jest Zmartwychwstaniem, bo w Nim zmartwychwstaniemy, tak samo możemy powiedzieć, iż jest On Królestwem Boga, bo w Nim będziemy królować. Słusznie zaś prosimy o Królestwo Boże, to jest Królestwo niebieskie, ponieważ istnieje też Królestwo ziemskie. Ten jednak, kto się wyrzekł świata, jest wyższy od jego zaszczytów i królowania.
Mówimy dalej: ,,Bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi". Prosimy zaś nie o to, aby Bóg mógł czynić to, co chce, lecz abyśmy my potrafili to, czego Bóg chce. Któż zresztą zdołałby przeszkodzić Bogu w dokonywaniu tego, co chce. Ponieważ jednak szatan przeszkadza nam być posłusznym Bogu w myślach i uczynkach, dlatego prosimy i błagamy, aby spełniała się w nas Boża wola. Aby to się stało, potrzeba nam woli Bożej, to jest Bożego wsparcia i opieki. Nikt bowiem o własnych siłach nie jest dość mocny, ale dopiero łaskawość i miłosierdzie Boże czynią go bezpiecznym. Zresztą także sam Pan, wskazując na słabość przyjętej przez siebie natury ludzkiej, powiada: ,,Ojcze, jeśli możliwe, niech odejdzie ode Mnie ten kielich". Dając zaś przykład uczniom, aby czynili nie swoją, ale Bożą wolę, dodał: ,,Wszakże nie jako Ja chcę, ale jako Ty".
Wolą Bożą jest to, co Chrystus wypełniał i czego nauczał: pokora w postępowaniu, stałość w wierze, powściągliwość w słowach, prawość w działaniu, miłosierdzie w uczynkach, ład w obyczajach; wolą Bożą jest niezdolność wyrządzania krzywdy, zdolność znoszenia krzywdy wyrządzonej, zachowanie pokoju z braćmi, miłowanie Boga całym sercem, miłowanie Go dlatego, że jest Ojcem, lękanie się, bo jest Bogiem, nieprzedkładanie niczego ponad Chrystusa, bo i On niczego ponad nas nie przedkładał. Wolą Bożą jest trwać nieprzerwanie w Jego miłości, ufnie i mężnie stać pod krzyżem; kiedy wypadnie walczyć w Jego imię i o Jego cześć, okazać w słowach stanowczość wyznawania wiary, podczas tortur - ufność, która podtrzymuje w walce, w chwili śmierci cierpliwość, za którą dostępujemy nagrody. To właśnie oznacza chcieć być współdziedzicem Chrystusa, to oznacza zachowywać Boże przykazania, to oznacza spełniać wolę Ojca.
Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika, O modlitwie Pańskiej.
Ci, którzy się modlą, niech czynią to w sposób odpowiedni; w skupieniu i ze czcią. Pamiętajmy, ze stoimy przed obliczem Boga. Trzeba zatem spodobać się Bogu zarówno postawą ciała, jak i sposobem przemawiania, jak bowiem właściwością ludzi niesfornych jest głośne hałasowanie, tak przeciwnie ludziom przyzwoitym wypada się modlić w skupieniu i ze skromnością. Zresztą Chrystus Pan nakazywał nam modlić się w skrytości, w miejscach zamkniętych i odosobnionych, nawet we własnym mieszkaniu. Doskonale odpowiada to naszej wierze, albowiem mamy pamiętać, że Bóg jest wszędzie obecny, że widzi i słyszy wszystko, a ogromem swego majestatu przenika najskrytsze i najodleglejsze miejsca. Toteż jest napisane ,,Jestem Bogiem bliskim, nie zaś Bogiem dalekim. Czyż może ukryć się człowiek, abym go nie zobaczył? Czy to nie Ja wypełniam niebo i ziemię?" I znowu: ,,Na każdym miejscu oczy Pana patrzą na dobrych i złych".
Kiedy więc gromadzimy się wspólnie z braćmi i wraz z kapłanem Boga sprawujemy święte obrzędy, trzeba pamiętać o skromności i porządku. Nie wypowiadajmy naszych modlitw bezmyślnie ani też nie bądźmy gadatliwi w przedstawianiu prośby, którą należy polecić Bogu z całą skromnością i czcią. Bóg bowiem słucha serca, a nie języka. Ten, który przenika myśli nie potrzebuje ponaglania. Wskazuje na to sam Pan w słowach: ,,Dlaczego złe myśli nurtują w waszych sercach". A na innym miejscu: ,,Wszystkie Kościoły poznają, że Ja przenikam serca i nerki".
Anna, która jest obrazem Kościoła, stosowała się - jak czytamy w Pierwszej Księdze Królów - do tego zalecenia. Modliła się do Boga w ciszy, w pokorze, w głębi swego serca, a nie głośnym wołaniem. Jej modlitwa była ukryta, ale wiara jawna. Modliła się nie ustami, ale sercem, bo wiedziała dobrze, iż Bóg słyszy taką modlitwę. Otrzymała, o co prosiła, ponieważ prosiła z ufnością. Potwierdza to Pismo św. w słowach: ,,Anna mówiła w sercu swoim, poruszała wargami, ale nie wydawała głosu, i Pan ją wysłuchał". Podobnie czytamy w psalmie: ,,Przemawiajcie w sercu swoim i w domach swoich pokutujcie". To samo także zaleca nam Duch Święty przez Jeremiasza proroka i mówi: ,,Ciebie, o Panie, należy wielbić w duchu".
Bracia ukochani! Ten kto się modli, powinien pamiętać, w jaki sposób modlił się w świątyni celnik obok faryzeusza. Nie podnosił zuchwale oczu, ani nie rozkładał wyniośle rąk, ale bijąc się w piersi i wyznając swoje ukryte grzechy, wzywał na pomoc miłosierdzie Boże. A chociaż faryzeusz był w pełni zadowolony z siebie, to jednak bardziej na usprawiedliwienie zasłużył celnik, który modlił się nie pokładając nadziei w swojej niewinności, bo nikt nie jest wolny od winy. Modlił się z pokorą wyznając grzechy, i wysłuchał go Ten, który pokornym okazuje miłosierdzie.
PONIEDZIAŁEK
II CZYTANIE
Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika, O Modlitwie Pańskiej (nr 8-9)
Chrystus, Nauczyciel pokoju i jedności, nie chce, abyśmy modlili się prywatnie i osobno, to znaczy, aby każdy modlił się tylko za siebie. Nie mówimy: ,,Ojcze mój, który jesteś w niebie", albo ,,Chleba mojego powszedniego daj mi dzisiaj". Nikt też nie prosi o odpuszczenie swoich wyłącznie win ani nie błaga, by tylko on sam nie był poddawany pokusie oraz został uwolniony od złego. Nasza modlitwa jest publiczna i wspólnotowa. Kiedy się więc modlimy, nie modlimy się za kogoś jednego, ale za cały lud, ponieważ jako cały lud stanowimy jedno.
Bóg pokoju i Nauczyciel zgody, Ten, który uczył nas jedności, zechciał, aby każdy modlił się za wszystkich, tak jak i On wziął na siebie wszystkich. To prawo modlitwy zachowali trzej młodzieńcy wrzuceni do ognistego pieca. Modlili się jednym głosem i zgodnym umysłem. Mówi o tym Pismo św. Opowiadając o ich modlitwie, daje nam przykład do naśladowania, abyśmy i my umieli zasługiwać na wysłuchane. ,,Ci trzej - powiada - jednym głosem śpiewali hymn i błogosławili Boga". Modlili się jakby jednym głosem, mimo iż Chrystus nie uczył ich modlitwy. A modlitwa ta była niezawodna i skuteczna, ponieważ modlitwa duchowa, pełna pokoju i prostoty, zdobywa łaskawość Pana.
W ten także sposób zauważmy - modlili się po Wniebowstąpieniu Pana Apostołowie wraz z uczniami. ,,Wszyscy oni powiada Pismo - trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i Jego braćmi". Trwając jednomyślnie na modlitwie okazywali jednomyślnością i stałością, iż ,,Bóg, który gotuje dom dla jednomyślnych", do swego wiecznego przybytku przyjmuje tylko tych, którzy trwają jednomyślnie na modlitwie.
Bracia najmilsi! Jakże wspaniałe tajemnice zawiera Modlitwa Pańska, jak liczne i jak wielkie, zwięzłe w słowach, ale bogate w działaniu. W naszych modlitwach i błaganiach nie ma niczego, co nie byłoby zawarte w tym krótkim zarysie nauki Bożej. ,,Módlcie się tak: -powiada - Ojcze nasz, który jesteś w niebie".
Człowiek nowy, odrodzony i przywrócony Bogu dzięki Jego łasce, mówi najpierw: ,,Ojcze", ponieważ już zaczął być Jego synem. ,Przyszło do swojej własności - powiada święty Jan - a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim, którzy Go przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego". Kto zatem uwierzył w imię Jego i stał się dzieckiem Bożym, powinien na wstępie złożyć dzięki, a nazywając Boga swoim Ojcem w niebie, wyznać, iż jest Jego synem.
WTOREK
II CZYTANIE
Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika: O Modlitwie Pańskiej (nr 11-12)
Jakże wielkie jest miłosierdzie Pana, jak wielkie Jego nad nami zmiłowanie i dobroć, że zechciał, abyśmy stając przed Jego obliczem na modlitwie, nazywali Go Ojcem, siebie zaś synami Bożymi, jak i Chrystus jest Synem Boga. Nikt z nas nie ośmieliłby się użyć takiego imienia, gdyby On sam nie polecił nam w ten sposób się modlić. Trzeba nam zatem pamiętać, bracia umiłowani, i wiedzieć, iż skoro nazywamy Boga Ojcem, powinniśmy postępować jak dzieci Boże, tak aby Bóg chlubił się nami, jak i my chlubimy się Bogiem, naszym Ojcem.
Postępujmy zatem jako świątynie Boże, aby było znać, iż Bóg w nas mieszka. Niechaj nasze zachowanie nie sprzeciwia się duchowi. Skoro bowiem staliśmy się ludźmi duchowymi i dziedzicami nieba, nasze myśli i czyny powinny być duchowe i święte, bo sam Pan Bóg powiedział: ,Tych, którzy Mnie uwielbiają, i Ja uwielbię, ci zaś, którzy Mnie znieważają, zostaną znieważeni". Także i święty Apostoł w swoim liście napisał: ,,Nie należycie do samych siebie, zostaliście bowiem nabyci za wielką cenę. Chwalcie więc Boga i noście Go w waszym ciele".
Mówimy następnie: ,,Święć się imię Twoje". Mówimy tak nie dlatego, że życzymy Bogu, aby uświęcały Go nasze modlitwy, ale dlatego, że błagamy Pana, by Jego imię było w nas uświęcane, bo zresztą któż mógłby uświęcać Boga, skoro przecież tylko Bóg uświęca? Ponieważ zaś sam powiedział: ,,Świętymi bądźcie, bo i Ja jestem Święty", dlatego właśnie prosimy i błagamy, abyśmy uświęceni przez chrzest, na zawsze pozostali tym, czym być zaczęliśmy. I o to właśnie prosimy każdego dnia. Potrzebujemy bowiem codziennego uświęcania: skoro bowiem każdego dnia grzeszymy, powinniśmy przez ustawiczne uświęcanie oczyszczać się z grzechów.
O tym uświęceniu, danym nam dzięki Bożej łaskawości, mówi Apostoł w tych słowach: ,,Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwiąźli, ani mężczyźni współżyjący ze sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą Królestwa Bożego. A takimi byliście, lecz zostaliście oczyszczeni, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha naszego Boga". Powiada zatem Apostoł, iż zostaliśmy uświęceni w imię Pana Jezusa Chrystusa i przez Ducha naszego Boga. Prosimy więc, aby to uświęcenie trwało w nas zawsze, a ponieważ Pan nasz i Sędzia uzdrowionemu przez siebie i przywróconemu do życia zakazuje na nowo grzeszyć ,,aby mu się co gorszego nie stało", dlatego modlimy się nieustannie, dlatego prosimy we dnie i w nocy, aby to uświęcenie i przywrócenie do życia, które pochodzi z Jego łaski, dzięki Jego opiece zostało w nas zachowane na zawsze.
Modlitwa
Boże, mocy ufających Tobie, bez Ciebie nie nie możemy uczynić, wysłuchaj nasze błagania i wspomagaj nas swoją łaską, * aby nasza wola i nasze czyny były poddane Twoim przykazaniom.. Przez naszego Pana.
ŚRODA
II CZYTANIE
Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika, O Modlitwie Pańskiej(nr 13-15)
Mówimy z kolei: ,,Przyjdź Królestwo Twoje". Prosimy, aby przyszło do nas Królestwo Boże, podobnie jak błagamy, aby imię Boga było w nas uświęcone. Kiedyż bowiem Bóg nie jest Królem albo kiedy rozpoczęło się w Nim to, co było zawsze i nigdy nie ustało? Toteż my prosimy, aby nadeszło nasze Królestwo, obiecane nam przez Boga, a wysłużone Męką i Krwią Chrystusa, abyśmy, gdy zapanuje ostatecznie Chrystus, my również, niegdyś niewolnicy tego świata, otrzymali Królestwo zgodnie z Jego obietnicą: ,,Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie Królestwo przygotowane wam od założenia świata".
Możliwe jest także, bracia umiłowani, iż sam Chrystus jest tym Królestwem, którego przyjścia codziennie pragniemy, którego objawienia się pilnie oczekujemy. Albowiem jak Chrystus jest Zmartwychwstaniem, bo w Nim zmartwychwstaniemy, tak samo możemy powiedzieć, iż jest On Królestwem Boga, bo w Nim będziemy królować. Słusznie zaś prosimy o Królestwo Boże, to jest Królestwo niebieskie, ponieważ istnieje też Królestwo ziemskie. Ten jednak, kto się wyrzekł świata, jest wyższy od jego zaszczytów i królowania.
Mówimy dalej: ,,Bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi". Prosimy zaś nie o to, aby Bóg mógł czynić to, co chce, lecz abyśmy my potrafili to, czego Bóg chce. Któż zresztą zdołałby przeszkodzić Bogu w dokonywaniu tego, co chce. Ponieważ jednak szatan przeszkadza nam być posłusznym Bogu w myślach i uczynkach, dlatego prosimy i błagamy, aby spełniała się w nas Boża wola. Aby to się stało, potrzeba nam woli Bożej, to jest Bożego wsparcia i opieki. Nikt bowiem o własnych siłach nie jest dość mocny, ale dopiero łaskawość i miłosierdzie Boże czynią go bezpiecznym. Zresztą także sam Pan, wskazując na słabość przyjętej przez siebie natury ludzkiej, powiada: ,,Ojcze, jeśli możliwe, niech odejdzie ode Mnie ten kielich". Dając zaś przykład uczniom, aby czynili nie swoją, ale Bożą wolę, dodał: ,,Wszakże nie jako Ja chcę, ale jako Ty".
Wolą Bożą jest to, co Chrystus wypełniał i czego nauczał: pokora w postępowaniu, stałość w wierze, powściągliwość w słowach, prawość w działaniu, miłosierdzie w uczynkach, ład w obyczajach; wolą Bożą jest niezdolność wyrządzania krzywdy, zdolność znoszenia krzywdy wyrządzonej, zachowanie pokoju z braćmi, miłowanie Boga całym sercem, miłowanie Go dlatego, że jest Ojcem, lękanie się, bo jest Bogiem, nieprzedkładanie niczego ponad Chrystusa, bo i On niczego ponad nas nie przedkładał. Wolą Bożą jest trwać nieprzerwanie w Jego miłości, ufnie i mężnie stać pod krzyżem; kiedy wypadnie walczyć w Jego imię i o Jego cześć, okazać w słowach stanowczość wyznawania wiary, podczas tortur - ufność, która podtrzymuje w walce, w chwili śmierci cierpliwość, za którą dostępujemy nagrody. To właśnie oznacza chcieć być współdziedzicem Chrystusa, to oznacza zachowywać Boże przykazania, to oznacza spełniać wolę Ojca.