Św. Atanazy – strażnik wiary

Rzucamy dzisiaj wyzwanie pewnemu wyobrażeniu o świętości, które nie wytrzymuje próby faktów. Wyobrażenie: słodkawo-mdławo-tolerancyjna sielanka. Fakty: pożywne, ewangeliczne, prawdziwe.

„Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien” (Mt 10, 34-37).

Kto twierdzi, że w Kościele najważniejszy jest Chrystus – mówi prawdę.

Kto twierdzi, ze w Kościele najważniejsza jest wiara i miłość do Chrystusa – mówi prawdę.

Kto twierdzi, ze w Kościele najważniejsza jest wierność Prawdzie – mówi prawdę.

Kto twierdzi, że w Kościele najważniejsza jest jedność między ludźmi – kłamie.
Kto twierdzi, ze w Kościele najważniejsza jest zgoda między ludźmi – kłamie.
Kto twierdzi, ze w Kościele najważniejsza jest tolerancja – kłamie.

Wspaniałe są burzliwe życiorysy Świętych!

Wierność Chrystusowi i Jego Prawdzie kosztowała św. Atanazego wiele: niełaska ze strony cesarzy, wrogość i nienawiść ze strony hierarchów, intrygi, złośliwe pomówienia i oszczerstwa, kilkakrotne wygnanie ze stolicy biskupiej…

To był pasterz wierzący, trwają

cy przy Prawdzie, gotowy poświęcić swoją głowę dla Chrystusa. Biskup wzorcowy. W czasach szalejącej w Kościele w IV wieku herezji ariańskiej, negującej bóstwo Jezusa Chrystusa, wytrwał przy Prawdzie i wielu do wytrwania w Prawdzie umocnił i przysposobił. Dobry pasterz, siejący owcom zdrowe ziarno Prawdy. Politycznie niepoprawny. Niekoniunkturalny. Niekarierowiczowski. Niezdradliwy. Nie budował kariery kościelnej na zdradzie Prawdy, na tolerancji i na kulcie świętego spokoju.

Jego życie obala fałszywe dogmaty:

Większość ma rację.

Większość tak naucza, więc ma rację – należy tak nauczać, jak większość.

Większość tak robi, więc ma rację – należy tak robić, jak większość.

Należy się dostosować. Należy się nie wychylać.

Należy być posłusznym władzy świeckiej bez względu na to, czy jej polecenia i rozkazy zmuszają do zdrady Prawdy.

Należy być posłusznym władzy kościelnej bez względu na to, czy jej polecenia i rozkazy zmuszają do zdrady Prawdy.

Św. Atanazy nie dostosował się do kryterium większościowego.

Św. Atanazy nie był posłuszny za cenę zdrady Prawdy.

Św. Atanazy nie dostosował się.

Św. Atanazy szlachetnie się wychylił przez swoją wierność Prawdzie.

Św. Bazyli nazwał go jedynym obrońcą Kościoła w czasach, kiedy szalał arianizm.

Książka cenna, przystępna – ważna: Frances Alice Forbes, Św. Atanazy. Strażnik wiary, Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu, Sandomierz 2006, s. 172.

Życiorys czyta się błyskawicznie.

Aktualizacje i „zastosowania współczesne” każdy Czytelnik, zdrowo myślący w kategoriach Prawdy, znajdzie sam.

Jeśli można, jedna tylko roztropna przestroga – po lekturze: Przez dostosowanie się do kryterium większościowego i potulne poddanie się posłuszeństwu destrukcyjnemu (= zmuszającemu do zdrady Prawdy) przyczynialibyśmy się do zniszczenia Kościoła, Tradycji, Prawdy.
Przez wierność Prawdzie ocalamy dzisiaj Kościół w takim kształcie, w jakim zamierzył go nasz Pan Jezus Chrystus. Zaszczytna rola obrońcy wiary (defensor fidei) pozostaje przed nami nagląco otwarta, bo czas pomieszania powszechnego nam dziś nastał.

„Miror quod tam cito transferimini ab eo, qui vos vocavit in gratia Christi, in aliud evangelium; quod non est aliud, nisi sunt aliqui, qui vos conturbant et volunt convertere evangelium Christi. Sed licet nos aut angelus de caelo evangelizet vobis praeterquam quod evangelizavimus vobis, anathema sit! Sicut praediximus, et nunc iterum dico: Si quis vobis evangelizaverit praeter id, quod accepistis, anathema sit!”.
„Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść do innej Ewangelii. Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową. Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą od nas otrzymaliście – niech będzie przeklęty!” (Ga 1, 6-9).

„Et eritis odio omnibus propter nomen meum; qui autem perseveraverit in finem, hic salvus erit”.
„Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony” (Mt 10, 22).

Ks. Jacek Bałemba SDB

"ks. St. Małkowski:
Podziwiam odwagę i prorockiego ducha ks. Piotra Natanka. Broni prawdy. Sprzeciwia się obecności anty-kościoła w Kościele, czyli masonerii."

Owszem,w w wielu sprawach można przyznać rację Ks.Natankowi,ale trzeba też zauważyć kierunek w jakim zmierza ta działalność,to już nie jest droga Kościoła,to działanie na emocjach,na zdobycie klienta aby miał kto utrzymywać te wszystkie dziwne pomysły.
Wcześniej czy później emocje opadają i okazuje się że "orędzia" nijak nie przystają do realnego życia.Ale od czego zachęta w postaci obiecywanek dobrego miejsca w niebie,czekam kiedy zaczną tymi miejscówkami handlować, jako że wizjonerka może wynegocjować im coś specjalnego.Tak to jest kiedy nie uznaje się nad sobą realnej władzy a tylko tę wyimaginowaną,po prostu masakra.

Maksymilian Maria Kolbe: Nieprzyjaciel przegrał - Ona wygrała

W roku 1917 św. Maksymilian Maria Kolbe założył Rycerstwo Niepokalanej – organizację katolicką, której głównym celem było starać się o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków itd., a najbardziej masonów; i o uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem NMP Niepokalanej.

Jak twierdził założyciel Rycerstwa, stowarzyszenie to zakończy część swojej działalności, kiedy żydzi dobrowolnie przyjmą chrzest, a heretycy i schizmatycy złożą katolickie wyznanie wiary.

ks. St. Małkowski:
Podziwiam odwagę i prorockiego ducha ks. Piotra Natanka. Broni prawdy. Sprzeciwia się obecności anty-kościoła w Kościele, czyli masonerii.

Wypowiada się w sprawie Intronizacji Jezusa na Króla Polski, czyli chce – w duchu patriotyzmu – aby nasza Ojczyzna była ocalona nie ludzką tylko mocą, która nie wystarczy ale mocą Boga, który stał się Człowiekiem – Chrystusa, który jako Jezus Król Polski mógłby, zgodnie z przesłaniem skierowanym do Sługi Bożej Rozalii Celakówny, Polskę a także inne narody i państwa uratować gdyby narody i państwa tego chciały.
To znaczy, że trzeba naszą wiarę i wolność skierować ku Jezusowi.

Gdy człowiek jest ciężko chory i dotykają go różne ludzkie krzywdy i nieszczęścia jeszcze oprócz tej choroby, gdy z okresu aktywności i pewnych sukcesów i pomyślności przechodzi do bezsilności, wtedy ma dwie drogi: albo wpaść w zniechęcenie, rozpacz, albo zwrócić się ku Bogu. I wielu ludzi w ciężkiej chorobie, zwłaszcza nieuleczalnej, zwraca się ku Bogu, jeżeli nawet wcześniej, w czasie aktywności zawodowej, rodzinnej o Bogu oni nie pamiętali.

I z naszą Ojczyzną jest właśnie tak, że ona jest chora i stopniowo traci różne możliwości działania: ekonomiczne, finansowe, militarne, polityczne. Gdy ta choroba dotyka jednocześnie wielu dziedzin polskiego życia jako narodu, jako państwa, dotyka polskiej kultury, polskiej tradycji, polskiej tożsamości możemy się poddać i powiedzieć – no trudno, finis Poloniae, Polska się kończy, pewnie niedługo umrze. Albo możemy zwrócić się ku Bogu, tak jak ciężko chory, który innej już możliwości, innego ratunku nie widzi jak tylko w Bogu, w modlitwie, w zaufaniu w nieskończone boże miłosierdzie, więc formą właśnie takiego zwrócenia się ku Bogu są różne postacie kultu eucharystycznego, modlitewnego oddania się Sercu Bożemu, ufności w nieskończone boże miłosierdzie i taką szczególnie wyróżnioną przez Pana Jezusa postacią zawierzenia Bogu jest poddanie się władzy Jezusa jako Króla w sposób uroczysty, w wymiarze i kościelnym i państwowym. I taki akt – według słów Pana Jezusa – mógłby Polskę uratować.

Wierzę w to, że przesłanie Pana Jezusa skierowane do Sługi Bożej Rozalii Celakówny jest wyrazem pragnienia Jezusowego aby Polskę uratować i jest naglącym wezwaniem do Polaków.

I tak, jak wzywała Polaków Najświętsza Maria Panna (…) św. Stanisław Kostka na początku XVII w. aby uznać Maryję, która jest Królową Wszechświata, Panią Nieba i Ziemi ale uznać Ją jako Królową Korony Polskiej. Na to wezwanie po kilkudziesięciu latach, w 1656 r. obie władze ówczesnej Pierwszej Rzeczypospolitej – i państwowa i kościelna – odpowiedziały: Tak, ogłaszamy iż Maryja jest Królową Korony Polskiej.
I chociaż ten akt miał swoje mankamenty, obietnice nie zostały spełnione, to jednak Matka Najświętsza swojego królestwa się nie wyrzekła i wiele dobrodziejstw w ciągu dziejów jako Miłująca nas Matka okazała.

I podobnie, przez analogię do tego wydarzenia z połowy XVII w., gdy Pierwsza Rzeczpospolita była skrajnie zagrożona i przez zdradę wewnętrzną i przez agresję zewnętrzną, wielopostaciową, tak i dzisiaj, gdy Polska jest zagrożona zarówno przez zdradę wewnętrzną jak i agresję zewnętrzną (oba te czynniki zmierzają do unicestwienia Polski jako państwa niepodległego, suwerennego, wolnego i unicestwienia naszej kultury, tradycji, wiary, religii, tożsamości i materialnych podstaw naszego bytu, łącznie z własnością ziemi), gdy te czynniki dwa zbiegły się przeciwko Polsce – czas najwyższy odwołać się do Jezusa Chrystusa po to, żeby On sprawy polskie wziął w Swoje Ręce przy pomocy tych Polaków, którzy chcą poddać się Jego władzy.
Oby jak najwięcej takich Polaków się znalazło i w Kościele i w państwie - w Polsce.

Może kiedyś u Księdza Natanka też tak było,nie wiem,ale wiem jak jest teraz:
pranie mózgowe "orędziami" i zaliczenie obowiązkowe lektur Pustelnianych,po tych niebiańskich naukach kiedy dusza zrozumie że jest zerem zaczyna się "prowadzenie" na zasadzie wymiany handlowej,oddajemy wolną wolę a w zamian dostajemy gwarancję nieba,warunek - żadnych pytań i wątpliwości,poddanie się posłuszne systemowi kar pieniężnych i opodatkowaniu na rzecz wielorakich "dzieł",oraz stawaniu na pospolite ruszenia ze swoim ekwipunkiem.Jeśli ktoś na chwilę się zastanowi komu tak naprawdę oddał sie w niewolę to niestety wszystkie odpowiedzi poprowadzą do osoby Wodza.
Bo o samym Duchu który tam rządzi przez "orędzia" to tyle da się powiedzieć że kontakt z władzą kościelną mu nie służy a nawet żywi ku nim odrazę (słynne wyklęcie biskupów w 2012).Nieźle się bawiono wtedy w Pustelni,teraz się uspokoiło,lata lecą i trzeba pomyśleć o lądowaniu zanim ludzie sie skapną że zostali wykiwani przez eks-rekolekcjonistę i panią od reklamy i marketingu.Załączam wyrazy współczucia.

"Przebłagania" - sorry for error przepraszam za błąd ....

Piękna modlitwa do rachunku sumienia