Msza Święta Wszechczasów:

2000 lat czcigodnej tradycji (wypróbowana i prawdziwa)
w oczywisty sposób jest Ofiarą (ołtarz i kapłan)
skierowana ku Bogu (określona struktura pomagająca oddawać cześć)
całkowicie katolicka (Jedna, Święta, Powszechna, Apostolska)
skodyfikowana na Soborze Trydenckim (przez Świętego papieża Piusa V)
owocna (mrowie świętych, męczenników i powołań)
nigdy formalnie nie wycofana przez Kościół.

Nowy ryt Mszy:

sfabrykowany w 1969 roku (stanowiący eksperyment)
w oczywisty sposób jest posiłkiem (stół)
skoncentrowany na człowieku (nieokreślona struktura zachęcająca do nadużyć)
na poły protestancki (brak czterech głównych przymiotów)
sklecony (dla uzyskania aprobaty sześciu protestantów)
jałowy (puste seminaria i kościoły, olbrzymie błędy)
eksperyment, który się nie powiódł.

Klęczenie.

Jak zachowuje się człowiek, gdy wzbiera pychą? Wyprostowuje się, wznosząc głowę, barki i całą swą postać. Wszystko w nim mówi: "Jestem większy niż ty! Więcej znaczę niźli ty!"
Natomiast gdy ktoś jest pokorny duchem, gdy czuje się małym, wówczas pochyla głowę, zgina całą swą postać, słowem, "uniża się". I to tym głębiej, im większy jest ten, kto przed nim stoi, a im mniej on sam znaczy w oczach własnych.
Kiedy zaś odczuwamy wyraźniej swoją małość, jak nie wtedy, gdy stajemy przed Bogiem? Wielki Bóg, który był wczoraj, jak i dzisiaj, jak po stu latach i po tysiącu! Który napełnia i ten mój pokój, i całe miasto, i szeroki świat, i niezmierzone gwiaździste niebo. Bóg, wobec którego wszystko jest jakby pyłek drobny. Święty Bóg, czysty, sprawiedliwy, Bóg nieskończonej wspaniałości... Jakiż On wielki... a ja taki mały! Tak mały, iż w ogóle nie mogę się z Nim porównać; tak mały, iż jestem niczym wobec Niego!
Narzuca się samo przez się, że przed Jego obliczem nie można jawić się w dumnej postawie. Człowiek "staje się mały", rad by swoją postać uczynić jeszcze niższą, by nie wydawała się zarozumiałą - i patrz, już złożył w ofierze połowę swej wysokości: człowiek klęczy, A jeżeli i to nie wystarcza jego sercu, tedy może się jeszcze i pochylić. A schylona posłać mówi: "Ty jesteś wielki Bóg, ja zaś jestem nicością!"
Gdy zginasz kolano, niechże to nie będzie czynność jakaś pospieszna i niedbała. Włóż w nią całą duszę! Ale duszą klękania jest warunek, by i serce w czci głębokiej skłoniło się przed Bogiem. Gdy wchodzisz do kościoła lub z niego wychodzisz, albo gdy mijasz ołtarz, uklęknij nisko, głęboko, powoli, a niech przy tym i po społu całe twe serce przemawia: "Mój wielki Boże!..."
W tym właśnie okazuje się pokora i prawda - i to za każdym razem przyniesie dobro twojej duszy.

Kolejne herezje żydowskiej "Religia TV:

"Misjonarz zwraca uwagę na to, jak ważną rolę w argentyńskich parafiach pełnią żonaci diakoni świeccy, którzy przejmują często obowiązki administracyjne. Przytacza również historię kobiety, która mogła pełnić posługę szafarki Eucharystii, mając siedmioro dzieci. Kiedy ona zanosiła Komunię św. chorym, inne kobiety z parafii zajmowały się jej potomstwem. Takich struktur Kościołowi w Argentynie może pozazdrościć niejeden Kościół w Europie."

religia.tv/news,3189-kosciol_w_argentynie.html

O zgrozo!

Jak najdalej od religii TV tygodnika powszechnego Boskiej TV i innych klonów postżydokomuny!!!

''Zaprawdę. bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim. Bo powiadam wam: Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego'' (Mt 5,20).