ŻYWOT
PANA NASZEGO JEZUSA CHRYSTUSA
w pobożnych rozmyślaniach zawarty
ŚW. BONAWENTURA
BISKUP I DOKTOR KOŚCIOŁA
Jam jest początek i koniec... mówi Pan.
Jam jest droga i prawda i żywot.
(Obj. 1, 8; Jan. 14, 6)
Spis Przedmiotów

Wstęp
CZĘŚĆ PIERWSZA

Od narodzenia Pańskiego do rozpoczęcia przez Niego życia apostolskiego

Rozdział I. O usilnym pośrednictwie za nami Aniołów

Rozdział II. O zapasach Miłosierdzia ze Sprawiedliwością i Pokoju z Prawdą

Rozdział III. O życiu Maryi Panny i Jej siedmiorakiej prośbie

Rozdział IV. O wcieleniu się Chrystusa Pana

Rozdział V. Jak przenajświętsza Panna nawiedza Elżbietę. I jak ułożone zostały hymny "Magnificat" i "Benedictus"

Rozdział VI. Jak Józef zamierzał rozstać się z Maryją, i jakie Pan Bóg dopuścił na Swoich strapienie

Rozdział VII. O narodzeniu się Chrystusa Pana i innych rzeczach

Rozdział VIII. O Obrzezaniu i płaczu Pana Jezusa

Rozdział IX. O przybyciu Trzech Króli, czyli o Objawieniu się Pańskim

Rozdział X. O przebywaniu przenajświętszej Panny przy żłóbku

Rozdział XI. O oczyszczeniu przenajświętszej Panny

Rozdział XII. O ucieczce Pańskiej do Egiptu

Rozdział XIII. O powrocie Pańskim z Egiptu

Rozdział XIV. Jak Dzieciątko Jezus pozostało w Jerozolimie gdy rodzice mieli z Nim wracać do Nazaretu

Rozdział XV. Co robił Pan Jezus od roku dwunastego do trzydziestego

Rozdział XVI. O chrzcie Pana naszego Jezusa Chrystusa

Rozdział XVII. O poście i kuszeniu Chrystusa Pana na puszczy. A także o Jego powrocie do Matki. O czterech środkach którymi dochodzi się do czystości serca. Wiele pożytecznych uwag o modlitwie. A także o niepoddawaniu się obżarstwu, i dla czego i dla kogo Pan Bóg czyni cuda

CZĘŚĆ DRUGA

Od rozpoczęcia przez Zbawiciela życia apostolskiego
do spisku przez Żydów na Niego uknowanego

Rozdział I. O otworzeniu przez Pana Jezusa księgi w Synagodze

Rozdział II. O powołaniu uczniów

Rozdział III. O przemianie wody w wino na godach weselnych w Kanie Galilejskiej

Rozdział IV. O kazaniu Zbawiciela na Górze a które rozpoczął od wysławienia ubóstwa

Rozdział V. O słudze Setnika i synu Królika przez Zbawiciela uzdrowionych

Rozdział VI. O paralityku przez dach spuszczonym a przez Zbawiciela uzdrowionym

Rozdział VII. O świekrze Piotrowej uzdrowionej

Rozdział VIII. O śnie Zbawiciela w łódce

Rozdział IX. O synie wdowy przez Zbawiciela wskrzeszonym

Rozdział X. O dziewiczce wskrzeszonej i uzdrowieniu Marty

Rozdział XI. O nawróceniu Magdaleny i innych rzeczach

Rozdział XII. Jak uczniów swoich posłał Jan do Jezusa

Rozdział XIII. O śmierci Jana Chrzciciela

Rozdział XIV. O rozmowie Pana Jezusa z Samarytanką

Rozdział XV. Jak chcieli strącić Zbawiciela z wierzchołku góry

Rozdział XVI. O mającym rękę uschniętą a przez Zbawiciela uzdrowionym

Rozdział XVII. O rozmnożeniu chlebów i jak miłującym Go przychodzi Pan Jezus w pomoc

Rozdział XVIII. O ucieczce Zbawiciela, gdy chcieli uczynić Go królem. A także przestrogi co do zaszczytów ziemskich

Rozdział XIX. Jak Zbawiciel modlił się na górze, i zszedłszy z niej chodził po wodzie, oraz różne uwagi o modlitwie

Rozdział XX. O Chananejce. Jak wiernie służą nam Aniołowie

Rozdział XXI. Jak Faryzeuszowie zgorszyli się z niektórych słów Zbawiciela

Rozdział XXII. O nagrodzie tych, którzy wszystkiego dla Jezusa odstępują

Rozdział XXIII. Jak Zbawiciel pytał uczniów co o Nim mówią

Rozdział XXIV. O przemienieniu Pańskim na górze Tabor

Rozdział XXV. O wyrzuceniu ze świątyni kupujących i sprzedających

Rozdział XXVI. O owczej sadzawce. A także iż nie godzi się przesądzać złośliwie bliźniego

Rozdział XXVII. Jak uczniowie Chrystusowi zgłodniali, rwali kłosy i jedli. A także o ubóstwie

Rozdział XXVIII. Jak Marta i Magdalena służyły Zbawicielowi

Rozdział XXIX. Że życie czynne poprzedzać powinno życie bogomyślne

Rozdział XXX. O warunkach bez których nie można oddawać się życiu
czynnemu drugiego stopnia, to jest apostolskiemu

Rozdział XXXI. O ćwiczeniach życia czynnego pierwszego stopnia

Rozdział XXXII. O ćwiczeniach życia bogomyślnego czyli kontemplacyjnego

Rozdział XXXIII. O różnych rodzajach bogomyślności

Rozdział XXXIV. O wpatrywaniu się w Człowieczeństwo Chrystusowe

Rozdział XXXV. O wpatrywaniu się w chwałę dworu niebieskiego

Rozdział XXXVI. O wpatrywaniu się w majestat Boski. – Że tego rodzaju kontemplacji są cztery stopnie

Rozdział XXXVII. O sposobie zachowania się w życiu czynnym pierwszego stopnia

Rozdział XXXVIII. O sposobie zachowania się w życiu wyłącznie bogomyślnym

Rozdział XXXIX. O czterech przeszkodach do ćwiczeń bogomyślnych

Rozdział XL. Życie bogomyślne przekłada się nad życie czynne

Rozdział XLI. O trzech powodach dla których osoba oddająca się bogomyślności, wrócić powinna do życia czynnego. – Że wiara bez uczynków martwą jest

Rozdział XLII. Jak Zbawiciel pod przypowieścią o robotnikach w winnicy, którzy zamordowali syna swojego pana, ostrzegał Żydów że Kościół przejdzie do pogan

Rozdział XLIII. Jak Faryzeuszowie chcieli w mowie podchwycić Jezusa

Rozdział XLIV. O przywróceniu wzroku ślepemu w Jerycho i o wielu innych rzeczach

Rozdział XLV. Jak Zbawiciel wszedł do domu Zacheusza

Rozdział XLVI. O uzdrowieniu ślepego z urodzenia

Rozdział XLVII. Jak Zbawiciel uszedł ze świątyni i skrył się, gdy Żydzi chcieli Go ukamienować

Rozdział XLVIII. Jak inną znowu razą chcieli ukamienować Jezusa

Rozdział XLIX. O wskrzeszeniu Łazarza

Rozdział L. O przeklęciu drzewa figowego

Rozdział LI. O kobiecie na cudzołóstwie schwytanej

CZĘŚĆ TRZECIA

Od spisku uknowanego przez Żydów na Pana Jezusa,
do Jego Wniebowstąpienia i Zesłania Ducha Świętego na Apostołów

Rozdział I. O spisku Żydów na Jezusa. I o ucieczce Jego do miasta Efrem

Rozdział II. Jak Pan Jezus wrócił do Betanii, i jak Maria Magdalena kosztownym olejkiem namaściła nogi Jego

Rozdział III. O wjeździe Zbawiciela do Jerozolimy na osiołku. A także o trzykrotnym płaczu Pana Jezusa

Rozdział IV. Jak Pan Jezus śmierć swoją przepowiedział Matce

Rozdział V. O wieczerzy Pańskiej. O stole i sposobie siedzenia przy nim. Wzór pięciu cnót przedstawiony przez Chrystusa podczas Wieczerzy. Toż samo w kazaniu jakie miał wtedy

Rozdział VI. Rozmyślanie Męki Pańskiej w ogólności

Rozdział VII. Rozmyślanie nad szczegółami Męki Pańskiej od pojmania Go w Ogrójcu do stawienia przed Piłatem

Rozdział VIII. Dalsze rozmyślanie szczegółów Męki Pańskiej, od stawienia Go przed Piłatem, do skazania na śmierć

Rozdział IX. Rozmyślanie dalszych szczegółów Męki Pańskiej, od wyroku na śmierć do zajścia na Kalwarię (nowość)

Żywot Pana naszego Jezusa Chrystusa w pobożnych rozmyślaniach zawarty (1), przez Św. Bonawenturę Biskupa i Doktora Kościoła (2). (Tłumaczenie O. Prokopa Kapucyna). Kraków 1879, str. 496+V. (Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono).
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pozwolenie Władzy Duchownej:
APROBATA.
Zbytecznym byłoby głosić pochwały niniejszego "Żywota Pana naszego Jezusa Chrystusa", będącego utworem takiego mistrza, jakim był św. Bonawentura, Doktor Kościoła. Przekład zaś dokonany przez tyle zasłużonego na polu literatury religijnej pobożnego kapłana, podnosi jeszcze wartość samego dzieła, które oby się znajdowało w rękach wszystkich prawdziwych miłośników Pana Jezusa.
Płock dnia 18 Kwietnia 1879 r.
X. Gracjan Rzewuski
Kanonik Katedralny Płocki
Cenzor ksiąg treści religijnej w Diecezji Płockiej.
Nr. 628.
APPROBATUR.
Plociae die 18 Aprilis 1879 anno.
Administrator Dioecesis Plocensis
Episcopus Suffraganeus
A. Gintowt.
Regens Cancellariae
Stanisław Nowakowski.
(L. S.)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Przypisy:
(1) Por. S. Bonaventura, Meditationes vitae Christi.
(2) "Św. Bonawentura (Bonaventura), Biskup, Wyznawca, Doktor Kościoła; – święto 14 lipca. Jan Fidanza, urodził się w Bagnorea pod Viterbo w r. 1221, uzdrowiony z ciężkiej choroby za przyczyną św. Franciszka, wstąpił do franciszkanów pod imieniem zakonnym Bonawentury. Pod kierunkiem Aleksandra de Hales kształcił się w Paryżu i począł tamże wykładać teologię; w wieku lat 36 został generałem zakonu, w r. 1273 kardynałem-biskupem Albano. Bonawentura jest bezsprzecznie jednym z największych teologów scholastyków i mistyków średniowiecza. Przedstawiciel platońsko-augustyniańskiej filozofii w przeciwieństwie do arystotelesowego kierunku św. Tomasza. Pisał traktaty dogmatyczne i komentował Pismo św. Na Drugim Soborze Lugduńskim w r. 1274, który z polecenia Grzegorza X przygotował, był najwybitniejszym spośród obecnych tam teologów i przyczynił się walnie do unii z Kościołem Wschodnim. Umarł 15 lipca r. 1274 w czasie soboru. Kanonizowany r. 1482 [przez papieża Sykstusa IV] i ogłoszony Doktorem Kościoła (Doktor seraficki, Doctor seraphicus) [w r. 1588 przez papieża Sykstusa V]". – Biskup Karol Radoński, Święci i Błogosławieni Kościoła Katolickiego. Encyklopedia Hagiograficzna. Warszawa – Poznań – Lublin [1947], ss. 66-67.
(Przypisy od red. Ultra montes).
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMVI-MMXX, Kraków 2006-2020
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: