Arcybiskup Marceli Lefebvre — obrońca wiary
br. Robert FSSPX Arcybiskup Marceli Lefebvre — obrońca wiary www.piusx.org.pl/zawsze_wierni/artykul/1803 Na przestrzeni dwóch tysiącleci Kościół nękany był przez wiele kryzysów, które głęboko nim …Więcej
br. Robert FSSPX
Arcybiskup Marceli Lefebvre — obrońca wiary
www.piusx.org.pl/zawsze_wierni/artykul/1803
Na przestrzeni dwóch tysiącleci Kościół nękany był przez wiele kryzysów, które głęboko nim wstrząsały. Były to czasy chociażby arianizmu, który — zdawałoby się — całkowicie opanował duchowieństwo w IV wieku. Niemałe spustoszenia poczynił również protestantyzm, odrywając wiele dusz od Kościoła, czy chociażby rewolucja francuska, tak gwałtownie atakująca wiarę katolicką — jej echo pobrzmiewa coraz głośniej w dzisiejszych czasach.
Spoglądając od tej strony na historię Kościoła można zauważyć, że przy każdym upadku życia religijnego Opatrzność Boża wzbudzała wielkich wojowników walczących o zachowanie wiary. Często znienawidzeni nawet przez najbliższych, pozornie osamotnieni, wspierani jednak przez łaskę Bożą, dokonywali w ludzkim mniemaniu rzeczy niemożliwych: podnosili Kościół z upadku i pociągali przy tym jeszcze więcej dusz do Pana Boga. Każdy z nas słyszał o tak wielkich osobistościach …Więcej
Arcybiskup Marceli Lefebvre — obrońca wiary
www.piusx.org.pl/zawsze_wierni/artykul/1803
Na przestrzeni dwóch tysiącleci Kościół nękany był przez wiele kryzysów, które głęboko nim wstrząsały. Były to czasy chociażby arianizmu, który — zdawałoby się — całkowicie opanował duchowieństwo w IV wieku. Niemałe spustoszenia poczynił również protestantyzm, odrywając wiele dusz od Kościoła, czy chociażby rewolucja francuska, tak gwałtownie atakująca wiarę katolicką — jej echo pobrzmiewa coraz głośniej w dzisiejszych czasach.
Spoglądając od tej strony na historię Kościoła można zauważyć, że przy każdym upadku życia religijnego Opatrzność Boża wzbudzała wielkich wojowników walczących o zachowanie wiary. Często znienawidzeni nawet przez najbliższych, pozornie osamotnieni, wspierani jednak przez łaskę Bożą, dokonywali w ludzkim mniemaniu rzeczy niemożliwych: podnosili Kościół z upadku i pociągali przy tym jeszcze więcej dusz do Pana Boga. Każdy z nas słyszał o tak wielkich osobistościach …Więcej
- Zgłoś
Portale społecznościowe
Zmień wpis
Usuń wpis
...contra nequitiam et insidias diaboli esto praesidium
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Jak Abp Lefebvre widział ten aspekt problemu ?
Zaraz po konsekracjach z 1988, kiedy wiele osób nalegało na abp Lefebvre’a, aby zawarł praktyczne porozumienie z Rzymem, które otworzy szerokie pole apostolatu, wyraził swoje myśli zwracając się do do czterech biskupów : « Szerkie pole apostolatu, być może, ale w niejasności i podążając w dwóch przeciwnych kierunkach na raz, co skonczyłoby się …Więcej
Jak Abp Lefebvre widział ten aspekt problemu ?
Zaraz po konsekracjach z 1988, kiedy wiele osób nalegało na abp Lefebvre’a, aby zawarł praktyczne porozumienie z Rzymem, które otworzy szerokie pole apostolatu, wyraził swoje myśli zwracając się do do czterech biskupów : « Szerkie pole apostolatu, być może, ale w niejasności i podążając w dwóch przeciwnych kierunkach na raz, co skonczyłoby się zniszczeniem nas.» A kiedy rok później Rzym zdawał się uczynić prawdziwy gest przychylności w stosunku do Tradycji , abp Lefebvre pozostawał nieufny. Obawiał się, że to jedynie « manewr, aby oddzielić od nas możliwie jak największą liczbę zwolenników. Oto perspektywa w której zdają się oni dać trochę więcej, a nawet pójść jeszcze dalej. Musimy przekonać naszych ludzi, że to jest tylko manewr i, że niebezpiecznie poddawać się soborowym biskupom modernistycznego Rzymu. To jest największe niebezpieczeństwo jakie zagraża naszym ludziom. Jeżeli walczymy od 20 lat, aby oprzeć się soborowym błędom, tonie po to, aby oddać się teraz w ręce tych, którzy te błędy głoszą.»
Podajemy tu cytat równie dobrze znany, ale nie wystarczająco rozważany : « Jeśli jeszcze troche pożyję, zakładając, że Rzym wezwie nas na spotkanie, aby wznowić rozmowy, wtedy ja będę stawiał warunki. Nie zgodzę się już na sytuacje w jakiej znaleźliśmy się podczas konferencji. [2] Koniec.Postawię pytania dotyczące spraw doktrynalnych : « Czy zgadzacie się z wielkimi encyklikami wszystkich, poprzedzających was papieży. Czy zgadzacie się z Quanta Cura Piusa IX, Immortale Dei, Libertas Leona XIII, Pascendi Piusa X, Quas Primas Piusa XI, Humani generis Piusa XII ? Czy jesteście w pełnej komunii z tymi papieżami i z ich stwierdzeniami ? Czy akceptujecie jeszcze antymodernistyczną przysięge ? Czy uznajecie społeczne panowanie Naszego Pana Jezusa Chrystusa ?
Jeżeli nie zgadzacie się z doktryną waszych poprzedników, rozmowy są zbędne. Dopóki nie zgodzicie się zreformować Soboru pod względem doktryny tych poprzedzających was papieży, dialog jest niemożliwy. Zbędny. W ten sposób stanowiska będą wyraźniejsze.» (Fideliter, n° 66, s. 12-14 [red : numery stron odnoszą się do wydań francuskich]).
Zaraz po konsekracjach z 1988, kiedy wiele osób nalegało na abp Lefebvre’a, aby zawarł praktyczne porozumienie z Rzymem, które otworzy szerokie pole apostolatu, wyraził swoje myśli zwracając się do do czterech biskupów : « Szerkie pole apostolatu, być może, ale w niejasności i podążając w dwóch przeciwnych kierunkach na raz, co skonczyłoby się zniszczeniem nas.» A kiedy rok później Rzym zdawał się uczynić prawdziwy gest przychylności w stosunku do Tradycji , abp Lefebvre pozostawał nieufny. Obawiał się, że to jedynie « manewr, aby oddzielić od nas możliwie jak największą liczbę zwolenników. Oto perspektywa w której zdają się oni dać trochę więcej, a nawet pójść jeszcze dalej. Musimy przekonać naszych ludzi, że to jest tylko manewr i, że niebezpiecznie poddawać się soborowym biskupom modernistycznego Rzymu. To jest największe niebezpieczeństwo jakie zagraża naszym ludziom. Jeżeli walczymy od 20 lat, aby oprzeć się soborowym błędom, tonie po to, aby oddać się teraz w ręce tych, którzy te błędy głoszą.»
Podajemy tu cytat równie dobrze znany, ale nie wystarczająco rozważany : « Jeśli jeszcze troche pożyję, zakładając, że Rzym wezwie nas na spotkanie, aby wznowić rozmowy, wtedy ja będę stawiał warunki. Nie zgodzę się już na sytuacje w jakiej znaleźliśmy się podczas konferencji. [2] Koniec.Postawię pytania dotyczące spraw doktrynalnych : « Czy zgadzacie się z wielkimi encyklikami wszystkich, poprzedzających was papieży. Czy zgadzacie się z Quanta Cura Piusa IX, Immortale Dei, Libertas Leona XIII, Pascendi Piusa X, Quas Primas Piusa XI, Humani generis Piusa XII ? Czy jesteście w pełnej komunii z tymi papieżami i z ich stwierdzeniami ? Czy akceptujecie jeszcze antymodernistyczną przysięge ? Czy uznajecie społeczne panowanie Naszego Pana Jezusa Chrystusa ?
Jeżeli nie zgadzacie się z doktryną waszych poprzedników, rozmowy są zbędne. Dopóki nie zgodzicie się zreformować Soboru pod względem doktryny tych poprzedzających was papieży, dialog jest niemożliwy. Zbędny. W ten sposób stanowiska będą wyraźniejsze.» (Fideliter, n° 66, s. 12-14 [red : numery stron odnoszą się do wydań francuskich]).
Jeszcze jeden komentarz od ...contra nequitiam et insidias diaboli esto praesidium
...contra nequitiam et insidias diaboli esto praesidium
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Walka z błędami II Soboru Watykańskiego
Podczas II Soboru Watykańskiego arcybiskup M. Lefebvre, dostrzegając liberalne dążenia ojców soborowych, które niosły ze sobą liczne zagrożenia dla wiary, nie pozostawał bierny. Został przewodniczącym Międzynarodowego Ugrupowania Ojców (Coetus Internationalis Patrum), mającego stanowić przeciwwagę dla rosnącego w siłę nurtu progresywnego. Poprzez aktywną …Więcej
Walka z błędami II Soboru Watykańskiego
Podczas II Soboru Watykańskiego arcybiskup M. Lefebvre, dostrzegając liberalne dążenia ojców soborowych, które niosły ze sobą liczne zagrożenia dla wiary, nie pozostawał bierny. Został przewodniczącym Międzynarodowego Ugrupowania Ojców (Coetus Internationalis Patrum), mającego stanowić przeciwwagę dla rosnącego w siłę nurtu progresywnego. Poprzez aktywną działalność abp M. Lefebvre wraz z innymi członkami ugrupowania starał się przestrzec ojców soborowych przed zgubnymi skutkami modernizmu oraz uświadomić im, jak bardzo jego owoce mogą zatruć Oblubienicę Chrystusa — Kościół. Wielokrotne interwencje podczas soborowych obrad dobrze obrazują ducha wiary, jakim kierował się Arcybiskup. Zgodnie z odwiecznym magisterium w swoich wystąpieniach m.in. przeciwstawiał się doktrynie kolegializmu, wolności religijnej, a także dążył do potępienia ideologii komunistycznej. Bronił również moralności chrześcijańskiej, akcentując nierozerwalność małżeństwa.
Czytając teksty jego interwencji podejmowanych podczas soboru, warto zwrócić uwagę na jasność wypowiedzi Arcybiskupa, tak bardzo odmienną od dwuznacznej i mglistej formy, która zaczęła dominować, zdradzając tym samym chęć zmiany orientacji, którą Kościół podążał przez wieki. Arcybiskup podczas II Soboru Watykańskiego starał się nie dopuścić, aby ludzkie idee zajęły miejsce przynależne Bożemu Objawieniu. Nieugięta postawa Arcybiskupa w kwestiach wiary, jego wierność Magisterium i Tradycji Kościoła kosztowały go utratę stanowiska delegata apostolskiego. W późniejszym czasie zmuszony został także do złożenia rezygnacji z funkcji przełożonego generalnego Ojców Ducha Świętego, w przeciwnym razie swoim własnym nazwiskiem musiałby przypieczętować reformy rujnujące całe zgromadzenie.
Podczas II Soboru Watykańskiego arcybiskup M. Lefebvre, dostrzegając liberalne dążenia ojców soborowych, które niosły ze sobą liczne zagrożenia dla wiary, nie pozostawał bierny. Został przewodniczącym Międzynarodowego Ugrupowania Ojców (Coetus Internationalis Patrum), mającego stanowić przeciwwagę dla rosnącego w siłę nurtu progresywnego. Poprzez aktywną działalność abp M. Lefebvre wraz z innymi członkami ugrupowania starał się przestrzec ojców soborowych przed zgubnymi skutkami modernizmu oraz uświadomić im, jak bardzo jego owoce mogą zatruć Oblubienicę Chrystusa — Kościół. Wielokrotne interwencje podczas soborowych obrad dobrze obrazują ducha wiary, jakim kierował się Arcybiskup. Zgodnie z odwiecznym magisterium w swoich wystąpieniach m.in. przeciwstawiał się doktrynie kolegializmu, wolności religijnej, a także dążył do potępienia ideologii komunistycznej. Bronił również moralności chrześcijańskiej, akcentując nierozerwalność małżeństwa.
Czytając teksty jego interwencji podejmowanych podczas soboru, warto zwrócić uwagę na jasność wypowiedzi Arcybiskupa, tak bardzo odmienną od dwuznacznej i mglistej formy, która zaczęła dominować, zdradzając tym samym chęć zmiany orientacji, którą Kościół podążał przez wieki. Arcybiskup podczas II Soboru Watykańskiego starał się nie dopuścić, aby ludzkie idee zajęły miejsce przynależne Bożemu Objawieniu. Nieugięta postawa Arcybiskupa w kwestiach wiary, jego wierność Magisterium i Tradycji Kościoła kosztowały go utratę stanowiska delegata apostolskiego. W późniejszym czasie zmuszony został także do złożenia rezygnacji z funkcji przełożonego generalnego Ojców Ducha Świętego, w przeciwnym razie swoim własnym nazwiskiem musiałby przypieczętować reformy rujnujące całe zgromadzenie.
danutadubiel
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Abp Marcel Lefebvr'e, to jeden z najpokorniejszych Biskupów, którego życiorys czytałam.
Dzięki Niemu, dzięki Jego obronie wiary, za którą niesłusznie poniósł karę ekskomuniki, Papież Benedykt XVI napisał "Summorum Pontyficum".
Z kolei dzięki Papieżowi Benedyktowi możemy dzisiaj uczestniczyć we Mszach Wszechczasów.
Poza tym Ci, którzy stanowczo sprzeciwiają się modernistycznej wierze, szukając …Więcej
Abp Marcel Lefebvr'e, to jeden z najpokorniejszych Biskupów, którego życiorys czytałam.
Dzięki Niemu, dzięki Jego obronie wiary, za którą niesłusznie poniósł karę ekskomuniki, Papież Benedykt XVI napisał "Summorum Pontyficum".
Z kolei dzięki Papieżowi Benedyktowi możemy dzisiaj uczestniczyć we Mszach Wszechczasów.
Poza tym Ci, którzy stanowczo sprzeciwiają się modernistycznej wierze, szukając niezmutowanej prawdy, dzięki łasce Bożej, odkrywają, że to, co przez poprzednie pokolenia było święte, nadal pozostaje NIESKALANE I ŚWIĘTE i nikt nie może tego zabronić albo potraktować jako szkodliwe!!!!!!!!!!!!!!!!
Dzięki Niemu, dzięki Jego obronie wiary, za którą niesłusznie poniósł karę ekskomuniki, Papież Benedykt XVI napisał "Summorum Pontyficum".
Z kolei dzięki Papieżowi Benedyktowi możemy dzisiaj uczestniczyć we Mszach Wszechczasów.
Poza tym Ci, którzy stanowczo sprzeciwiają się modernistycznej wierze, szukając niezmutowanej prawdy, dzięki łasce Bożej, odkrywają, że to, co przez poprzednie pokolenia było święte, nadal pozostaje NIESKALANE I ŚWIĘTE i nikt nie może tego zabronić albo potraktować jako szkodliwe!!!!!!!!!!!!!!!!
giuseppefull
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
fr_parvus — 2013-03-04 16:36:00:
Arcybiskup M.Lefebre podpisał wszystkie dokumenty Soboru Watykańskiego II - fakt ten był skrzętnie ukrywany przez Bractwo św. Piusa X wiele lat.
Sam arcybiskup Lefebre powiedział: "Teksty Soboru, a szczególnie Gaudium et spes i o wolności religijnej, zostały podpisane przez Papieża i biskupów, nie możemy więc poddawać w wątpliwość ich treści".
xxxxxxxxxxxxxx…Więcej
fr_parvus — 2013-03-04 16:36:00:
Arcybiskup M.Lefebre podpisał wszystkie dokumenty Soboru Watykańskiego II - fakt ten był skrzętnie ukrywany przez Bractwo św. Piusa X wiele lat.
Sam arcybiskup Lefebre powiedział: "Teksty Soboru, a szczególnie Gaudium et spes i o wolności religijnej, zostały podpisane przez Papieża i biskupów, nie możemy więc poddawać w wątpliwość ich treści".
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
(abp Lefebvre pisze)Wolność religijna stanowi usankcjonowaną apostazję społeczeństwa: zapamiętajmy to dokładnie. Niezmiennie taką właśnie odpowiedź daję Rzymowi za każdym razem, gdy oni domagają się zaakceptowania Soboru „w całości i bez wyjątków”, a zwłaszcza Deklaracji o Wolności Religijnej. 7 grudnia 1965 roku odmówiłem złożenia podpisu na końcu tego aktu soborowego. Dwadzieścia lat później moje powody odmowy tego podpisu tylko się zwiększyły. Nikt nie podpisuje apostazji!
Arcybiskup M.Lefebre podpisał wszystkie dokumenty Soboru Watykańskiego II - fakt ten był skrzętnie ukrywany przez Bractwo św. Piusa X wiele lat.
Sam arcybiskup Lefebre powiedział: "Teksty Soboru, a szczególnie Gaudium et spes i o wolności religijnej, zostały podpisane przez Papieża i biskupów, nie możemy więc poddawać w wątpliwość ich treści".
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
(abp Lefebvre pisze)Wolność religijna stanowi usankcjonowaną apostazję społeczeństwa: zapamiętajmy to dokładnie. Niezmiennie taką właśnie odpowiedź daję Rzymowi za każdym razem, gdy oni domagają się zaakceptowania Soboru „w całości i bez wyjątków”, a zwłaszcza Deklaracji o Wolności Religijnej. 7 grudnia 1965 roku odmówiłem złożenia podpisu na końcu tego aktu soborowego. Dwadzieścia lat później moje powody odmowy tego podpisu tylko się zwiększyły. Nikt nie podpisuje apostazji!
giuseppefull
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
W ostatnim numerze ''Zawsze Wierni'' są dane statystyczne FSSPX, które podają obecną liczbę 569 kapłanów.
malgorzata__13
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Od założenia Bractwa Św. Piusa X minęły niecałe 43 lata. Wszystko zaczęło się od kilku kleryków. Dzisiaj Bractwo liczy ponad 500 kapłanów, wielu kleryków, braci i sióstr zakonnych, posiada 6 seminariów, ponad 750 kościołów i kaplic na całym świecie.
PAN BÓG temu Dziełu Błogosławi,a rozliczne cierpienia są żyzną glebą na której może ono wzrastać.Taka jest BOŻA Ekonomia,że to co wartościowe …Więcej
Od założenia Bractwa Św. Piusa X minęły niecałe 43 lata. Wszystko zaczęło się od kilku kleryków. Dzisiaj Bractwo liczy ponad 500 kapłanów, wielu kleryków, braci i sióstr zakonnych, posiada 6 seminariów, ponad 750 kościołów i kaplic na całym świecie.
PAN BÓG temu Dziełu Błogosławi,a rozliczne cierpienia są żyzną glebą na której może ono wzrastać.Taka jest BOŻA Ekonomia,że to co wartościowe musi być okupione cierpliwym znoszeniem przeciwności.
PAN BÓG temu Dziełu Błogosławi,a rozliczne cierpienia są żyzną glebą na której może ono wzrastać.Taka jest BOŻA Ekonomia,że to co wartościowe musi być okupione cierpliwym znoszeniem przeciwności.
giuseppefull
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Poruszające jest orędzie, które Najświętsza Maryja Panna objawiła pewnej zakonnicy w Quito. Mówiła w nim, że w XIX i XX wieku Kościół dotknie wielki kryzys, a także o tym, że niebezpieczne nauki będą szerzone w obrębie duchowieństwa i wstrząsną całym Kościołem. Zepsuciu ulegną wierni oraz ich pasterze, zakony opustoszeją.
W tym katastrofalnym stanie, kiedy brak wiary stanie się niemal powszechny …Więcej
Poruszające jest orędzie, które Najświętsza Maryja Panna objawiła pewnej zakonnicy w Quito. Mówiła w nim, że w XIX i XX wieku Kościół dotknie wielki kryzys, a także o tym, że niebezpieczne nauki będą szerzone w obrębie duchowieństwa i wstrząsną całym Kościołem. Zepsuciu ulegną wierni oraz ich pasterze, zakony opustoszeją.
W tym katastrofalnym stanie, kiedy brak wiary stanie się niemal powszechny, Pan Bóg ześle prałata, który odnowi ducha kapłaństwa. Będzie cechowała go „pokora serca, poddanie się Bożym natchnieniom, siła, aby mógł bronić praw Kościoła. Będzie miał czułe i współczujące serce, którym ogarnie, jakby drugi Chrystus, wielkich i małych, nie gardząc najbardziej nieszczęśliwymi, którzy będą prosić go o światło i radę w ich zwątpieniach i trudnościach. W jego ręce złożone będą wymiary, by wszystko czynione było zgodnie z wagą i miarą, ku chwale Bożej” (objawienia Najświętszej Maryi Panny w Quito). W osobie prałata, o którym mówi Maryja, możemy dostrzec arcybiskupa Marcela Lefebvre’a. Kierując się Bożym natchnieniem, zakłada niewielkie zgromadzenie, którego patronem jest papież św. Pius X. Pomimo wrogości progresywnych środowisk, dzieło to bardzo dynamicznie się rozwija, dając światu kapłanów przepełnionych duchem ofiary. Od założenia Bractwa Św. Piusa X minęły niecałe 43 lata. Wszystko zaczęło się od kilku kleryków. Dzisiaj Bractwo liczy ponad 500 kapłanów, wielu kleryków, braci i sióstr zakonnych, posiada 6 seminariów, ponad 750 kościołów i kaplic na całym świecie.
W tym katastrofalnym stanie, kiedy brak wiary stanie się niemal powszechny, Pan Bóg ześle prałata, który odnowi ducha kapłaństwa. Będzie cechowała go „pokora serca, poddanie się Bożym natchnieniom, siła, aby mógł bronić praw Kościoła. Będzie miał czułe i współczujące serce, którym ogarnie, jakby drugi Chrystus, wielkich i małych, nie gardząc najbardziej nieszczęśliwymi, którzy będą prosić go o światło i radę w ich zwątpieniach i trudnościach. W jego ręce złożone będą wymiary, by wszystko czynione było zgodnie z wagą i miarą, ku chwale Bożej” (objawienia Najświętszej Maryi Panny w Quito). W osobie prałata, o którym mówi Maryja, możemy dostrzec arcybiskupa Marcela Lefebvre’a. Kierując się Bożym natchnieniem, zakłada niewielkie zgromadzenie, którego patronem jest papież św. Pius X. Pomimo wrogości progresywnych środowisk, dzieło to bardzo dynamicznie się rozwija, dając światu kapłanów przepełnionych duchem ofiary. Od założenia Bractwa Św. Piusa X minęły niecałe 43 lata. Wszystko zaczęło się od kilku kleryków. Dzisiaj Bractwo liczy ponad 500 kapłanów, wielu kleryków, braci i sióstr zakonnych, posiada 6 seminariów, ponad 750 kościołów i kaplic na całym świecie.
giuseppefull
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Z upływem lat coraz wyraźniej można było odczuć „grę na czas” ze strony Stolicy Apostolskiej. Oczekiwano, że wraz ze śmiercią Arcybiskupa wygaśnie także działalność Bractwa, a wtedy już nikt nie będzie krytykował nowej Mszy oraz nowych idei II Soboru Watykańskiego. Tak się jednak nie stało. Pod koniec swojego życia Arcybiskup, aby zapewnić przetrwanie Bractwa, a poprzez działalność Bractwa …Więcej
Z upływem lat coraz wyraźniej można było odczuć „grę na czas” ze strony Stolicy Apostolskiej. Oczekiwano, że wraz ze śmiercią Arcybiskupa wygaśnie także działalność Bractwa, a wtedy już nikt nie będzie krytykował nowej Mszy oraz nowych idei II Soboru Watykańskiego. Tak się jednak nie stało. Pod koniec swojego życia Arcybiskup, aby zapewnić przetrwanie Bractwa, a poprzez działalność Bractwa zapewnić przetrwanie Tradycji Kościoła, zdecydował się na konsekrację czterech biskupów — pomimo sprzeciwu ze strony Rzymu. Odpowiedzią Stolicy Apostolskiej była rzekoma (nieważna z punktu widzenia prawa kanonicznego) kara ekskomuniki dla arcybiskupa M. Lefebvre’a oraz czterech konsekrowanych przez niego biskupów. W kwestiach wiary Arcybiskup nie uznawał kompromisów z błędem, absolutna wierność Panu Bogu była zawsze jego priorytetem. Dzięki niemu możemy dzisiaj uczestniczyć w Mszy Świętej Wszechczasów.
Jeszcze jeden komentarz od giuseppefull
giuseppefull
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Abp Lefebvre *nie podpisał* wszystkich dokumentów SVII:
(...)
"Według ***wykazu mechanograficznego przechowywanego w archiwach Soboru***, abp Lefebvre potwierdził głosowanie non placet - nie przyjmuję w kwestii wolności religijnej i o Kościele w świecie współczesnym"
Abp Lefebvre *nie podpisał* wszystkich dokumentów SVII:
O tym, że abp Lefebvre *nie podpisał* wszystkich dokumentów SVII pisało …Więcej
Abp Lefebvre *nie podpisał* wszystkich dokumentów SVII:
(...)
"Według ***wykazu mechanograficznego przechowywanego w archiwach Soboru***, abp Lefebvre potwierdził głosowanie non placet - nie przyjmuję w kwestii wolności religijnej i o Kościele w świecie współczesnym"
Abp Lefebvre *nie podpisał* wszystkich dokumentów SVII:
O tym, że abp Lefebvre *nie podpisał* wszystkich dokumentów SVII pisało też KAI:
Te szczegóły życia arcybiskupa są o tyle istotne, że będąc ojcem soborowym, od początku sprzeciwiał się on uchwałom Vaticanum II, zwłaszcza otwarciu się Kościoła na ekumenizm i dialog międzyreligijny
(...)
"Według ***wykazu mechanograficznego przechowywanego w archiwach Soboru***, abp Lefebvre potwierdził głosowanie non placet - nie przyjmuję w kwestii wolności religijnej i o Kościele w świecie współczesnym"
Abp Lefebvre *nie podpisał* wszystkich dokumentów SVII:
O tym, że abp Lefebvre *nie podpisał* wszystkich dokumentów SVII pisało też KAI:
Te szczegóły życia arcybiskupa są o tyle istotne, że będąc ojcem soborowym, od początku sprzeciwiał się on uchwałom Vaticanum II, zwłaszcza otwarciu się Kościoła na ekumenizm i dialog międzyreligijny