Arcybiskup Dijon wychodzi do tłumu: nowe Motu Proprio? (film)

Bractwo św. Piotra powstało na bazie dokumentu kija i marchewki tj. motu proprio Ecclesia Dei lekceważącego nie tylko prawo kanoniczne ustanowione przez samego Jana Pawła II (rozróżniające wyraźnie czyn przestępny samowolnych konsekracji biskupich od czynu schizmy) ale wcześniejsze uroczyste prawa Kościoła (m.in. uroczyste kanony Soboru Trydenckiego o Sakramentach Świętych i bullę Quo primum tempore Piusa V przyznającą każdemu kapłanowi katolickiemu po wsze czasy prawo odprawiania Mszy Św. w rycie rzymskim w formie ujednoliconej po Soborze Trydenckim). Powstało poprzez wyciągnięcie części członków Bractwa św. Piusa X, którzy przestraszyli się deklaracji ekskomuniki przez Watykan. Jednym z warunków powrotu do "pełnej jedności" było uznanie rewolucji liturgicznej Bugniniego-Montiniego, co przejawiało się w konieczności odprawiania co jakiś czas Mszy wg wzorca NOM-owego zwłaszcza w koncelebrze oraz akceptacja "nauczania" Soboru Watykańskiego II, o którego nowatorskim charakterze pisał otwarcie Jan Paweł II w ww. motu proprio.
To co do zasady, bo oczywiście poszczególni członkowie Bractwa św. Piotra mogą mieć indywidualnie inne poglądy, ale poprzez przynależność do tego stowarzyszenia firmują opisany wyżej stan.