Franciszek odrzuca krytykę ze strony Kardynała Burke
Jego słuchacze byli na tyle mili, żeby nie wybuchnąć śmiechem. Papieskie podejście synodalne opiera się na "dyskutowaniu nad doktryną [podważaniu doktryny]" i "brnięciu naprzód" [prosto w otchłań].
Franciszek otwarcie kłamie, że jego synod podąża za "starożytną rzeczywistością" Kościołów Wschodu, podczas gdy synody Wschodu nie pękają w szwach od świeckich osób.
W nawiązaniu do ostaniej książki, aprobowanej przez Kardynała Burke, w której synod jest określany mianem Puszki Pandory, Franciszek przypuszcza atak ad hominem twierdząc, że "oni" bronią doktryny katolickiej "jak woda destylowana, która nie ma żadnego smaku przez co nie jest prawdziwą doktryną katolicką".
Pomimo iż Chiny dwukrotnie pogwałciły umowę z Watykanem, Franciszek utrzymuje, że "stosunki z Chinami są pełne szacunku, nad wyraz pełne szacunku". Ponownie, wszyscy powstrzymali się od śmiechu.
Odnośnie do wypowiedzianych niedawno papieskich uwag na temat Rosji, Franciszek przyznaje, że "nie było to stosowne z jego strony", aby przywoływać pamięć "imperialistów" w postaciach Piotra I, Katarzyny II [= Niemki z urodzenia]. Papież tłumaczy, że wspomniane postacie przyszły mu na myśl, "ponieważ uczył się o nich w szkole".
Franciszek puścił wodzę wyobraźni i w końcu poleciał na grubo, dodając - "również w Kościele musimy rozróżniać doktrynę od ideologii: prawdziwa doktryna nigdy nie jest ideologiczna, przenigdy". Każdy trzeźwy pomyśli: w takim razie, dlaczego Franciszek jest takim gorliwym ideologiem?
Dla Franciszka doktryna jest "zakorzeniona w świętym Bożym ludzie", którym w rzeczywistości sam pogardza, nie wspominając o tym, że doktryna tak naprawdę wywodzi się z Objawienia.
Franciszek upiera, się "ideologia jest rozwiedziona z rzeczywistością, rozwiedziona z ludźmi" - ale kto tak naprawdę decyduje, czym jest "rzeczywistość" i czym są "ludzie"?
Grafika: Vatican Media, #newsDehlmetabo
