Ubi caritas, Deus ibi est
Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że Jezus zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał Go, wystawiając Go na próbę: „Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?“
On mu odpowiedział: „«Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem». To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: «Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego». Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy“.
Religie pogańskie umieszczały swoich bogów gdzieś daleko. Na szczytach gór, daleko w niebie lub głęboko pod ziemią. Z takim bogiem człowieka łączyć mógł tylko strach, posłuszeństwo lub potrzeba. Kiedy nadeszło chrześcijaństwo Bóg stał się bliski. Do takiego Boga można mówić Ojcze. Bóg, który jest miłością jest blisko, a jednocześnie pozostaje trzykroć Święty. Taki Bóg jest na odległość miłości. Ubi caritas, ibi Deus est. Faryzeusz, człowiek starego Prawa pyta o to, które jest największe. Było 365 zakazów i około 249 nakazów. Które więc jest największe? Prawo miłości Boga, bliźniego i siebie samego. Bo jedno mamy serce. Bo miłość ma kształt krzyża. Miłość Boga do człowieka i człowieka do Boga oraz miłość między ludźmi. Co się dzieje gdy zabraknie Boga w równaniu miłości? Popatrzcie na Londyn ostatnich dni. Pewnie przyczyn jest wiele. Jednakże społeczeństwo, które programowo wyklucza Boga z życia społecznego, z edukacji, z przestrzeni publicznej samo staje się ofiarą dyktatury wolności. Rewolucje zawsze pożera własne dzieci. Wszędzie tam gdzie wykluczono Boga rosły stosy trupów. Tak było we Francji, podczas rewolucji październikowej, w Niemczech faszystowskich. Tak jest i dziś kiedy rosną stosy dziecięcych trupów w łonach matek. Tak było i wczoraj podczas Światowych Dni Młodzieży. Grupa protestujących obrażała, prowokowała, obrzucała prezerwatywami krzyż. Doszło do przepychanek z policją. Ci, którzy domagali się tolerancji i głosili hasła miłości okazali się nienawistni i nietolerancyjni. Puste hasła miłości pozostają gdy odłączy się od nich Boga. Bez Boga Miłości wydani jesteśmy na pastwę swoich pożądań, które nazywamy miłością. Rewolucja, która odsuwa Boga odsuwa i człowieka z prawdą o nim. Rodzą się hybrydy i wyroby miłościopodobne. I na koniec rachunek sumienia dla nas samych. Kiedyś o tym słyszałem więc polecam to duchowe ćwiczenie. W ramach rachunku sumienia z miłości. Weź kartkę papieru i napisz imiona wszystkich, których kochasz tak naprawdę. Tych, których kochasz konkretnie w czynie. Następnie skreśl imiona członków rodziny bo i poganie tak czynią. To będzie ostatecznie sprawdzian miłości do Boga.
