Zanim w to uwierzyliśmy, przeprowadziliśmy dokładne badania. To jest prawda. Pearce Wright, redaktor naukowy prestiżowego dziennika "London Times", napisał artykuł "Smallpox vaccine 'triggered Aids virus'" (Szczepionka przeciwko ospie 'wywołała wirusa AIDS') opublikowany 11 maja 1987 r. Informacja ta pojawiła się na pierwszej stronie znanego na całym świecie wiodącego medium. Opisał, jak szczepionka przeciwko ospie prawdziwej obudziła "uśpionego" wirusa HIV i dokładnie to udowodnił: w siedmiu krajach, w których zastosowano szczepionkę, wybuchł AIDS.
Pearce Wright (1933-2005) był wybitnym brytyjskim dziennikarzem naukowym, któremu w 1974 r. przypadł zaszczyt kierowania działem naukowym znanego na całym świecie dziennika "London Times". Pozostał na tym stanowisku przez 16 długich lat - do 1990 r. Wright był przewodniczącym Stowarzyszenia Brytyjskich Pisarzy Naukowych (Association of British Science Writers). Financial Times okrzyknął go jednym z trzech gigantów dziennikarstwa naukowego swoich czasów.
To właśnie ten Pearce Wright, już w tamtym roku bardzo szanowany dziennikarz, 11 maja 1987 roku opublikował na pierwszej stronie chyba najbardziej wówczas szanowanej gazety na świecie tekst pod tytułem: "Smallpox vaccine 'triggered Aids virus'", do którego w dalszej części gazety dodano dwie długie kolumny tekstu. Niniejszy tekst przedstawiamy w języku angielskim i niemieckim. Niech się "fact-checkerzy" wali w oceny, za co są bardzo dobrze opłacani, między innymi przez George'a Sorosa.
Oryginalna wersja w angielskiej wersji językowej London Times Wydanie 1 MON 11 MAY 1987 Szczepionka przeciwko ospie 'wywołała wirusa Aids' PEARCE WRIGHT, REDAKTOR NAUKOWY
Epidemia AIDS mogła zostać wywołana przez masową kampanię szczepień, która zlikwidowała ospę prawdziwą. Światowa Organizacja Zdrowia, która kierowała trwającą 13 lat kampanią, bada nowe dowody naukowe sugerujące, że immunizacja szczepionką Vaccinia przeciwko ospie prawdziwej obudziła nie podejrzewaną, uśpioną infekcję ludzkim wirusem obrony immunologicznej (HIV).
Niektórzy eksperci obawiają się, że likwidując jedną chorobę, inna przekształciła się z pomniejszej choroby endemicznej Trzeciego Świata w obecną pandemię. Choć lekarze uznają obecnie, że Vaccinia może aktywować inne wirusy, nie są zgodni co do tego, czy była ona głównym katalizatorem epidemii AIDS.
Jednak doradca WHO, który ujawnił ten problem, powiedział dziennikowi The Times: "Myślałem, że to tylko zbieg okoliczności, dopóki nie przestudiowaliśmy najnowszych wyników badań dotyczących reakcji, jakie może wywołać szczepionka Vaccinia. Teraz wierzę, że teoria szczepionki przeciwko ospie prawdziwej jest wyjaśnieniem eksplozji AIDS". Zlikwidowawszy jedną chorobę, przekształcono inną".
Kolejne dowody pochodzą z Wojskowego Centrum Medycznego Waltera Reeda w Waszyngtonie. Chociaż szczepionka przeciwko ospie nie jest już przechowywana dla celów zdrowia publicznego, nowi rekruci amerykańskich służb zbrojnych są uodparniani na wypadek ewentualnej wojny biologicznej. Rutynowe szczepienie 19-letniego rekruta stało się bodźcem do pobudzenia uśpionego wirusa HIV do rozwoju AIDS.
Odkrycia, że osoby z subklinicznym zakażeniem HIV są narażone na szybki rozwój AIDS jako choroby wywołanej szczepionką, dokonał zespół medyczny pracujący z dr Robertem Redfieldem w Walter Reed. Rekrut, u którego po szczepieniu rozwinęło się AIDS, był zdrowy przez całą szkołę średnią. Otrzymał wiele szczepień ochronnych, a następnie pierwszą szczepionkę przeciwko ospie wietrznej.
Dwa i pół tygodnia później pojawiła się u niego gorączka, bóle głowy, sztywność karku i nocne poty. Trzy tygodnie później został przyjęty do Walter Reed z zapaleniem opon mózgowych i szybko rozwinęły się u niego kolejne objawy AIDS, po czym zmarł po krótkotrwałej reakcji na leczenie. Nie było żadnych dowodów na to, że rekrut był zaangażowany w jakąkolwiek aktywność homoseksualną.
Opisując swoje odkrycie w artykule opublikowanym dwa tygodnie temu w "New England Journal of Medicine", zespół z Walter Reed ostrzegł przed planem wykorzystania zmodyfikowanych wersji szczepionki przeciwko ospie wietrznej do zwalczania innych chorób w krajach rozwijających się.
Inni lekarze, którzy uznają związek między kampanią przeciw ospie i epidemią AIDS, widzą teraz odpowiedzi na pytania, które ich wcześniej nurtowały. Na przykład, w jaki sposób organizm AIDS, wcześniej uważany przez naukowców za "słaby, powolny i bezbronny", zaczął zachowywać się jak typ zdolny do wywołania plagi.
Wielu ekspertów niechętnie popiera publicznie tę teorię, ponieważ sądzą, że zostałaby ona niesprawiedliwie zinterpretowana jako krytyka WHO. Ponadto obawiają się oni wpływu na inne kampanie zdrowia publicznego z wykorzystaniem szczepionek, np. przeciwko błonicy, oraz na dalsze wykorzystanie szczepionki Vaccinia w potencjalnych badaniach nad AIDS.
Zbieżność między kampanią przeciw ospie prawdziwej a rozwojem AIDS była w zeszłym roku przedmiotem prywatnych dyskusji ekspertów WHO. Możliwość tę odrzucono z powodu niezadowalających dowodów. Doradcy organizacji uważali wówczas, że media poświęcają zbyt wiele uwagi AIDS.
Obecnie uważa się, że wątpliwości pojawiłyby się wcześniej, gdyby władze odpowiedzialne za zdrowie publiczne w Afryce chętniej przekazywały WHO statystyki dotyczące zakażeń. Zamiast tego niektóre kraje afrykańskie nadal ignorowały istnienie AIDS, nawet po tym, jak amerykańscy lekarze zaalarmowali świat, gdy infekcja rozprzestrzeniła się w Stanach Zjednoczonych.
Jednak w miarę jak epidemiolodzy zdobywali więcej informacji o AIDS od niechętnych krajów Afryki Środkowej, z nowych ustaleń zaczęły wyłaniać się wskazówki, które można było porównać z bogactwem szczegółów dotyczących ospy prawdziwej, zawartych w raporcie końcowym Światowej Komisji ds.
Teoria szczepionki przeciwko ospie prawdziwej wyjaśniałaby położenie każdego z siedmiu państw Afryki Środkowej, które znajdują się na szczycie listy krajów najbardziej dotkniętych chorobą; dlaczego Brazylia stała się najbardziej dotkniętym krajem Ameryki Łacińskiej; oraz w jaki sposób Haiti stało się drogą rozprzestrzeniania się AIDS w Stanach Zjednoczonych. Wyjaśniono również, dlaczego zakażenie w Afryce rozprzestrzeniało się bardziej równomiernie wśród mężczyzn i kobiet niż na Zachodzie oraz dlaczego w Afryce Środkowej jest mniej oznak zakażenia wśród dzieci w wieku od 5 do 11 lat.
Chociaż nie są dostępne szczegółowe dane liczbowe, z informacji WHO wynika, że poziom zachorowań na AIDS w Afryce Środkowej odpowiada koncentracji szczepień. Największe rozprzestrzenianie się zakażeń HIV zbiega się w czasie z najbardziej intensywnymi programami szczepień, a liczba zaszczepionych osób przedstawia się następująco: Zair 36.878.000; Zambia 19.060.000; Tanzania 14.972.000; Uganda 11.616.000; Malawai 8.118.000; Ruanda 3.382.000 i Burundi 3.274.000.
Brazylia, jedyny kraj Ameryki Południowej objęty kampanią zwalczania AIDS, ma najwyższą zachorowalność na AIDS w tym regionie. Kampanią objęto około 14 000 Haitańczyków, oddelegowanych przez ONZ do Afryki Środkowej. Zaczęli oni wracać do domu w czasie, gdy Haiti stało się popularnym miejscem zabaw homoseksualistów z San Francisco.
Dr Robert Gello, który jako pierwszy zidentyfikował wirusa AIDS w USA, powiedział "The Times": "Związek między programem WHO a epidemią w Afryce jest interesującą i ważną hipotezą. Nie mogę powiedzieć, że tak się rzeczywiście stało, ale od kilku lat twierdzę, że stosowanie żywych szczepionek, takich jak te stosowane w przypadku ospy prawdziwej, może uaktywnić uśpioną infekcję, taką jak HIV. Nie można winić WHO, ale jeśli hipoteza jest słuszna, to jest to tragiczna sytuacja i ostrzeżenie, którego nie możemy ignorować".
Po raz pierwszy oficjalnie doniesiono o AIDS w San Francisco w 1981 r., a dwa lata później zaczęto mówić o państwach Afryki Środkowej. Obecnie wiadomo, że kraje te stały się rezerwuarem AIDS już w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku.
Chociaż trudno jest zebrać szczegółowe dane dotyczące zachorowań na AIDS w Afryce, ponad dwa miliony nosicieli i 50 000 zgonów, szacowanych przez Światową Organizację Zdrowia, koncentruje się w krajach, w których program szczepień przeciwko ospie był najbardziej intensywny. Trzynastoletnia kampania eradykacji zakończyła się w 1980 roku, co pozwoliło na uratowanie dwóch milionów istnień ludzkich rocznie i 15 milionów zakażeń. Globalne oszczędności wynikające z eradykacji szacuje się na 1 000 milionów dolarów rocznie.
Organizacje charytatywne i pracownicy służby zdrowia są przekonani, że w południowej Afryce wkrótce pojawią się miliony nowych przypadków AIDS. Po spotkaniu 50 ekspertów, które odbyło się w tym miesiącu w Genewie, stwierdzono, że w ciągu najbliższych pięciu lat na chorobę może zachorować nawet 75 milionów osób, czyli jedna trzecia populacji.
Niektóre organizacje, które uważnie badały Afrykę, takie jak War on Want, uważają, że czarna ludność RPA, do tej pory w dużym stopniu chroniona przed chorobą, może zostać najbardziej dotknięta, ponieważ pracownicy migrujący przywiozą ją do kraju z najbardziej dotkniętych obszarów położonych dalej na północ. Przewidują oni, że polityka apartheidu nasili epidemię, ograniczając grupy do stosunkowo małych, gęsto zaludnionych miast, w których powstrzymanie rozprzestrzeniania się choroby będzie prawie niemożliwe.
