Pan Jezus powiedział: "Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni", a zaraz potem: "Nie rzucajcie swoich pereł przed świnie". Skąd wiem, że mam przed sobą świnię, jeśli jej przedtem nie osądziłam? Jeśli chcę dla czyjegoś dobra udzielić napomnienia albo tylko czegoś nauczyć, coś przekazać, muszę zrobić wyjściowy osąd. Moje poczucie współodpowiedzialności za bliźniego wymaga ode mnie zaangażowania się w sprawę jego wnętrza, oceniania, żeby pomóc, nieraz ostrego wkroczenia w jego sumienie (jeśli jestem przekonana, że łagodne środki nie przełamią głęboko tkwiącego zła). Czy tego rodzaju gorliwość nie jest lepsza od obojętności?
Najpierw zastanówmy się krótko nad tym, co nam powiedział Pan Jezus w tych słowach: "Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni" (Mt 7,1). Od wieków Kościół słyszał w nich zwłaszcza dwie przestrogi i jedno wezwanie.
Po pierwsze, przestrogę przed wchodzeniem w wewnętrzne intencje drugiego człowieka. Fakt, że ktoś w tramwaju nie skasował biletu, nie musi przecież oznaczać …Więcej