Stanisław ze Skarbmierza,doradca królewski: „Nieposłuszeństwo i sprzeciwianie się prawu boskiemu, także ustanawianie prawa sprzecznego z prawem boskim i praktykowanie go jest największą głupotą” . Prawo stanowione więc, jeśli nie jest zgodne z prawem naturalnym –wręcz nie powinno być – według Skarbimierza – „praktykowane”, a więc w szczególności nie musi być przestrzegane.

We współczesnych dyskusjach o państwie prawa niemal zupełnie zniknął problem prawa naturalnego i rozumienia, czym ono jest. Wyrażenie „państwo prawa”odnosi się do prawa stanowionego, jakakolwiek jednak dyskusja o zgodności tego prawa z prawem naturalnym jest odrzucana. To, że w Unii Europejskiej takiej dyskusji także nie będzie, świadczy fakt odżegnywania się twórców konstytucji europejskiej od uznania korzeni chrześcijańskich Europy.
Warto także pamiętać, że Marcin Luter wraz z reformacją osłabił wymóg
zgodności prawa stanowionego i naturalnego, posłuszeństwo zaś władzy i prawu stanowionemu (jakiekolwiek by ono było) uczynił obowiązkiem obywatelskim.
Od Lutra, w tradycji europejskiej – zwłaszcza tej zdominowanej kulturą protestancką – powstał rozbrat między moralnością religijną i obywatelską , rozbrat,który współcześnie przekształcił się w rozbrat między moralnością w ogóle a działalnością publiczną. Dla Stanisława ze Skarbimierza byłoby oczywistym, że taki rozbrat jest świadectwem braku mądrości tych, którzy władzę sprawują. Nazywał taki stan rzeczy „szaleństwem”, gdy pisał: „niektórzy niech lękają się, bo tkwią w przedłużonym letargu i szaleństwie, gdy nad świętych przenoszą bezbożnych;niesprawiedliwych i przewrotnych obdarzają większym szacunkiem; zalecają to,co niezgodne z Prawem Bożym, a niszczą lub przynajmniej starają się, jak tylko możliwe, szkodliwymi machinacjami zniszczyć to, co wynika z Prawa Bożego”.
uwb.edu.pl/…/bitstream/11320/1488/1/Idea_2006_18_Grabinska.pdf