Mt 17, 1-9 ✠ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba oraz brata jego, Jana, i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto ukazali się im Mojżesz i Eliasz, rozmawiający z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!» Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!» Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: «Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie».
Oto słowo Pańskie.
***†*** ,,Dzisiejsza ewangelia przenosi nas na górę Tabor w Galilei. Jezus zabiera z sobą trzech uczniów – Piotra, Jana i Jakuba, aby się z nimi modlić. Ci sami uczniowie będą świadkami cierpienia Jezusa na Górze Oliwnej (por. Mt 26, 36nn). Na górze Tabor w obecności Jezusa Przemienionego uczniowie przeżywają radość, zostają niejako zanurzeni w światło (miłość). Oblicze Jezusa Przemienionego oszałamia uczniów, zaspokaja ich pragnienia, pasuje do ich aspiracji, wizji, snów o Mesjaszu.(...)
Piotr chce „utrwalić” doświadczenie z góry Tabor. Chce zbudować trzy namioty, by przedłużyć bliskość Jezusa, Jego dające poczucie bezpieczeństwa światło.
Często, jak Piotr chcemy wznosić namiot dla Boga. Natomiast nie zawsze zauważamy, że Jego uprzywilejowanym miejscem są nasze serca. Bóg chce zamieszkać w naszym domu, wejść do naszego życia, naszych codziennych spraw. „Wzniesienie namiotu” Bogu może być wyrazem nieświadomego dystansu, ograniczenia Jego obecności do ściśle określonych miejsc i czasu. Łatwiej jest spotykać Boga w Jego domu, niż spotykać się z Nim we własnym mieszkaniu. Wygodniej jest adorować Boga w Kościele, a później iść swoją drogą i nie narażać się na ryzyko spotkania Go w każdej chwili. Bóg, który mieszka pod namiotem, nie przeszkadza, nie wchodzi nikomu w drogę.
Pozostanie z Bogiem na górze może być piękne. Ale potem trzeba zejść w dolinę. Z kontemplacji, bliskości Boga, trzeba przejść do życia codziennego – zwykłych zajęć, rozkładu dnia, nużącej rutyny, codziennego trudu. Ideał, który poznajemy na górze Tabor, który nas fascynuje, w codziennej rzeczywistości często się zamazuje i oddala. Powoli, niepostrzeżenie pojawia się pokusa, by ulec, przystosować się, upodobnić do innych, powrócić do przeciętności.
By nie ulec tej pokusie musimy szczególnie mocno doświadczyć pobytu na górze – spotkania z Jezusem Przemienionym. To górskie powietrze – bliskości i więzi z Jezusem pozwoli nam trwać w cierpliwości, wierności, nieraz poprzez walki wśród wszystkich wyziewów świata i cywilizacji, pośród tłumu, który depcze nam po piętach....
Wybierając drogę z Jezusem, musimy się zgodzić, że w naszym życiu będziemy doświadczać nie tylko obecności Jezusa Przemienionego, chwalebnego, ale również oblicza Jezusa cierpiącego, upokorzonego. W naszym życiu będzie Tabor, ale będzie również Getsemani i Golgota. Bóg niejednokrotnie zaprowadzi nas na górę, gdzie nie odczuwa się ciężaru codziennego życia. Niejednokrotnie, w naszym życiu duchowym, będziemy doświadczać szczęścia, światła, siły, pokoju, radości, miłości. Ale Bóg może nas wezwać również do czuwania z Nim w czasie nocy udręki, zwątpienia, ciemności, samotności. Gdy wszystko się wali i wszystkiego brakuje; gdy pojawia się zniechęcenie, poczucie pustki i bezsensu. Jezus nie gwarantuje nam ciągłego pobytu na górze Tabor. Przeciwnie, z całym realizmem podkreśla, że Jego droga to także trud i krzyż. Bóg daje nam górę Tabor, byśmy potem, w chwilach krytycznych trwali na krzyżu obok Niego.
Św. Ignacy pisze w regułach rozeznania duchowego, że czas pociechy duchowej (czyli pobytu na górze Tabor) jest czasem „ładowania akumulatorów wewnętrznych”, by mogły działać również w chwilach duchowego strapienia, oschłości (por. ĆD 323).
Czy w moim życiu dominuje Tabor czy Golgota?
Czy przeżyłem więcej radosnych chwil czy raczej smutnych?
Które najbardziej zapadły mi w pamięci?
Za które powinienem dziś Bogu podziękować?
Czy czas duchowych pociech jest dla mnie umocnieniem na chwile trudu i cierpienia?,,
6 sierpnia Kościół obchodzi święto Przemienienia Pańskiego. Termin grecki „metemorfothe”, użyty w Ewangelii oznacza dokładnie: zmienić formę zewnętrzną, kształt, przejść z jednej formy zewnętrznej do drugiej. Chrystus wtedy okazał się tym, kim jest w swojej naturze i istocie – Synem Bożym.
Scenę Przemienienia opisał w swojej Ewangelii Mateusz, na początku 17. rozdziału:
Przemienienie pozwoliło Apostołom zrozumieć, jak mizerne i niepełne są ich wyobrażenia o Bogu
,,Dzisiejsza ewangelia przenosi nas na górę Tabor w Galilei. Jezus zabiera z sobą trzech uczniów – Piotra, Jana i Jakuba, aby się z nimi modlić. Ci sami uczniowie będą świadkami cierpienia Jezusa na Górze Oliwnej (por. Mt 26, 36nn). Na górze Tabor w obecności Jezusa Przemienionego uczniowie przeżywają radość, zostają niejako zanurzeni w światło (miłość). Oblicze Jezusa Przemienionego oszałamia …Więcej
,,Dzisiejsza ewangelia przenosi nas na górę Tabor w Galilei. Jezus zabiera z sobą trzech uczniów – Piotra, Jana i Jakuba, aby się z nimi modlić. Ci sami uczniowie będą świadkami cierpienia Jezusa na Górze Oliwnej (por. Mt 26, 36nn). Na górze Tabor w obecności Jezusa Przemienionego uczniowie przeżywają radość, zostają niejako zanurzeni w światło (miłość). Oblicze Jezusa Przemienionego oszałamia uczniów, zaspokaja ich pragnienia, pasuje do ich aspiracji, wizji, snów o Mesjaszu.(...)
Piotr chce „utrwalić” doświadczenie z góry Tabor. Chce zbudować trzy namioty, by przedłużyć bliskość Jezusa, Jego dające poczucie bezpieczeństwa światło.
Często, jak Piotr chcemy wznosić namiot dla Boga. Natomiast nie zawsze zauważamy, że Jego uprzywilejowanym miejscem są nasze serca. Bóg chce zamieszkać w naszym domu, wejść do naszego życia, naszych codziennych spraw.,,
,,Wybierając drogę z Jezusem, musimy się zgodzić, że w naszym życiu będziemy doświadczać nie tylko obecności Jezusa Przemienionego, chwalebnego, ale również oblicza Jezusa cierpiącego, upokorzonego. W naszym życiu będzie Tabor, ale będzie również Getsemani i Golgota. Bóg niejednokrotnie zaprowadzi nas na górę, gdzie nie odczuwa się ciężaru codziennego życia. Niejednokrotnie, w naszym życiu duchowym …Więcej
,,Wybierając drogę z Jezusem, musimy się zgodzić, że w naszym życiu będziemy doświadczać nie tylko obecności Jezusa Przemienionego, chwalebnego, ale również oblicza Jezusa cierpiącego, upokorzonego. W naszym życiu będzie Tabor, ale będzie również Getsemani i Golgota. Bóg niejednokrotnie zaprowadzi nas na górę, gdzie nie odczuwa się ciężaru codziennego życia. Niejednokrotnie, w naszym życiu duchowym, będziemy doświadczać szczęścia, światła, siły, pokoju, radości, miłości. Ale Bóg może nas wezwać również do czuwania z Nim w czasie nocy udręki, zwątpienia, ciemności, samotności. Gdy wszystko się wali i wszystkiego brakuje; gdy pojawia się zniechęcenie, poczucie pustki i bezsensu. Jezus nie gwarantuje nam ciągłego pobytu na górze Tabor. Przeciwnie, z całym realizmem podkreśla, że Jego droga to także trud i krzyż. Bóg daje nam górę Tabor, byśmy potem, w chwilach krytycznych trwali na krzyżu obok Niego.,,
,,Św. Ignacy pisze w regułach rozeznania duchowego, że czas pociechy duchowej (czyli pobytu na górze Tabor) jest czasem „ładowania akumulatorów wewnętrznych”, by mogły działać również w chwilach duchowego strapienia, oschłości (por. ĆD 323). Czy w moim życiu dominuje Tabor czy Golgota?,,Więcej
,,Św. Ignacy pisze w regułach rozeznania duchowego, że czas pociechy duchowej (czyli pobytu na górze Tabor) jest czasem „ładowania akumulatorów wewnętrznych”, by mogły działać również w chwilach duchowego strapienia, oschłości (por. ĆD 323).
Pan Bóg króluje ponad całą ziemią. Pan króluje, wesel się, ziemio, radujcie się, liczne wyspy! Obłok i ciemność wokół Niego, prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu. Refren: Pan Bóg króluje ponad całą ziemią. Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, przed obliczem Władcy całej ziemi. Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa i wszystkie ludy widzą Jego chwałę. Refren: Pan Bóg króluje …Więcej
Pan Bóg króluje ponad całą ziemią. Pan króluje, wesel się, ziemio, radujcie się, liczne wyspy! Obłok i ciemność wokół Niego, prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.
Refren: Pan Bóg króluje ponad całą ziemią.
Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, przed obliczem Władcy całej ziemi. Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa i wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
Refren: Pan Bóg króluje ponad całą ziemią. Ponad całą ziemią Ty jesteś wywyższony i nieskończenie wyższy od wszystkich bogów.
