Udawana pobożność
Tomasz Watson
Jest tu ostra nagana wobec tych, którzy są chrześcijanami z kategorii "świecący żużel" mają jedynie pozór pobożności, niczym Mikal, która położyła "obraz na łożu" i w ten sposób oszukała posłańców Saula (1 Sam 19:16 BG). Takich ludzi Zbawiciel nasz nazywa "grobami pobielanymi" (Mt 23:27) ich piękno to tylko farba! W dawnych czasach trzecią część mieszkańców tej wyspy nazywano Piktami, co oznacza "pomalowany". Należy się obawiać, czy czasem wciąż nie zachowali swej dawnej nazwy. Jakże wielu ludzi jest pomalowanych jedynie cynobrem wyznania, którego pozorny blask oślepia oczy patrzących, lecz wewnątrz tylko sama zgnilizna! Obłudnicy są niczym łabędź, który ma białe pióra lecz czarną skórę, bądź niczym lilia, która pięknie wygląda, lecz brzydko pachnie. "Masz imię że żyjesz, lecz jesteś umarły" (Obj 3:1). Takich ludzi apostoł Juda nazywa "chmurami bez wody" (Juda 1:12). Twierdzą, że są pełni Ducha, lecz w rzeczywistości są pustymi obłokami; ich dobroć to tylko oszustwo religijne.
Pytanie: Dlaczego jednak takie osoby zadowalają się pozorami pobożności?
Odpowiedź: Ponieważ dzięki temu łatwiej im jest zachować reputację: "uczcij mnie teraz przed ludem" (1 Sam 15:30). Ludzie są spragnieni uznania i chcą zyskać w świecie sławę, dlatego też przywdziewają szaty i zwyczaje religijne, aby uchodzić za pobożnych. Czy jednak człowiek jest lepszy kiedy inni go chwalą a jego własne sumienie go potępia? Co dobrego będzie miał człowiek w piekle z tego, że inni będą myśleć, że poszedł do nieba? Och, strzeżmy się tego! Fałszywa pobożność to podwójny grzech.
Posiadanie jedynie pozoru pobożności to grzech prowokujący Boga do gniewu.
Człowiek który udaje świętego, lecz którego serce mówi mu, że nie ma nic poza imieniem i nosi Chrystusa jedynie w swej Biblii, ale nie w swym sercu. Jakiś chytry plan pobudza go by wejść na drogi Boże; z religii czyni lokaja swych cielesnych zainteresowań. Czym to jest jeśli nie lżeniem Bogu w twarz i służeniem diabłu w wolności Chrystusowej? Obłuda wywołuje gniew na obliczu Boga; dlatego też nazywa takich ludzi "ludem mego gniewu" (Iz 10:6). Bóg pośle ich do piekła aby tam ponieśli karę za swą obłudę.
Pobożność na pokaz to zwodzenie samego siebie.
Ajaks w swym szale brał owce za ludzi, lecz jeszcze gorszym błędem jest brać pozory łaski za łaskę. To oszukiwanie samego siebie ludzie tacy nazwani są "oszukującymi samych siebie" (Jak 1:22). Ten, kto ma fałszywe złoto zamiast prawdziwego wyrządza sobie samemu największą krzywdę. Obłudnik oszukuje innych dopóki żyje, kiedy jednak umiera, wówczas oszukuje samego siebie.
Posiadanie jedynie imienia oraz pozoru pobożności jest wstrętne dla Boga i człowieka.
Obłudnik rodzi się pod smutną gwiazdą wszyscy czują do niego wstręt. Ludzie źli nienawidzą go, ponieważ obnosi się ze swa pobożnością, a Bóg nienawidzi go gdyż ten jedynie obnosi się ze swą pobożnością. Ludzie grzeszni nienawidzą go ponieważ nosi maskę pobożności, zaś Bóg nienawidzi go ponieważ nie ma niczego więcej poza maską pobożności. "Niewiele brakuje, a przekonałbyś mnie bym został chrześcijaninem" (Dz 26:28). Źli ludzie nienawidzą obłudnika ponieważ jest on prawie że chrześcijaninem, a Bóg nienawidzi go ponieważ jest jedynie prawie że chrześcijaninem.
Rzeczą próżną jest bycie kometą i posiadanie pozoru pobożności. Obłudnicy tracą wszystko to, co uczynili. Ich udawane łzy nie trafiają do Bożego bukłaka; a ich modlitwy i posty nie wydają owoców. "Kiedy pościliście i chodzili w żałobie, to czy pościliście ze względu na Mnie?" (Zach 7:5). Bóg nie nagrodzi ani leniwego ani zdradzieckiego sługi. Wszyscy obłudnicy otrzymają nagrodę w tym życiu: "Otrzymają nagrodę swoją" (Mt 6:5). Kiepska to nagroda - pusty oddech ludzi. Obłudnik może wziąć swój rachunek i napisać na nim: "Otrzymano pełną zapłatę". Cezar August odniósł wielkie sukcesy, a jednak senat nie pozwolił, aby był konsulem ani zasiadał w senacie. Obłudnicy mogą cieszyć się pochwałą ze strony ludzi, lecz pomimo tych tryumfów nigdy nie uzyskają przywileju zasiadania w senacie w Niebie. Jakiego uznania od Boga może spodziewać się człowiek, któremu serce mówi, że jest nie lepszy od oszusta w sprawach Bożych?
Pozór pobożności nie zapewni pociechy przy śmierci.
Czy malowane złoto wzbogaci człowieka? Czy malowane wino ugasi pragnienie łaknącego? Czy malowana pobożność przyda ci się do czegokolwiek? Czy głupie panny były lepsze ze swymi "jasno świecącymi" lampami, kiedy zabrakło im oliwy? Czym jest lampa wyznania bez oliwy łaski? Ten, którego świętość jest jedynie malowana, będzie miał jedynie malowane niebo.
Wy, którzy macie jedynie pozornie słuszny pretekst i maskę pobożności, narażacie się na szyderstwa szatana.
W dniu ostatecznym zostaniesz przyprowadzony jak Samson, aby diabeł się tobą zabawiał (Sędz 16:25). Powie wówczas: "Cóż stało się z twoimi ślubami, łzami i wyznaniami? Czy do tego sprowadza się cała twa religia? Czyż nie opierałeś się często diabłu, a teraz przyszedłeś by zamieszkać ze mną? Czy żadna inna broń nie mogła cię zabić, jak tylko miecz Ewangelii? Czy nigdzie indziej nie mogłeś znaleźć trucizny jak tylko w przykazaniach? Czy nie mogłeś znaleźć innej drogi do piekła niż żyć tak, by wyglądać na pobożnego?". Jakże przykrą rzeczą będzie, kiedy diabeł będzie tak ganił człowieka! Smutną rzeczą jest, gdy w tym życiu ktoś nad nami tryumfuje. Królowa Egiptu Kleopatra, widząc, że jej wróg oszczędził ją by cieszyć się tryumfem nad nią przyłożyła węże do swych piersi i umarła, aby uniknąć hańby. Jakąż więc hańbą będzie dla człowieka to, kiedy diabeł będzie nad nim tryumfował w dniu ostatecznym?
Strzeżmy się więc tego rodzaju widowiskowości czyli pobożnego udawania - takiego, które może nas napawać tym większym lękiem, kiedy widzimy wysokie cedry w Kościele stoczone robactwem obłudy. Prorok Bileam, król Jehu, apostoł Judasz - wszyscy oni znani są do dzisiaj jako obłudnicy.
Prawdą jest, że nasiona tego grzechu występują w sercach najlepszych. Jednak tak jak było z trądem pod Zakonem, gdzie nie wszyscy, którzy mieli wysypkę albo plamy na skórze byli uznawani za nieczystych i usuwani z obozu (3 M 13:6); tak też nie należy uważać za obłudnika każdego, kto ma wysypkę obłudy, gdyż może być to skaza dzieci Bożych (5 M 32:5). Cechą wyróżniającą obłudnika jest to, że obłuda panuje nad nim i jest niczym płyn rozchodzący się po całym ciele.
Pytanie: Kiedy człowiek jest pod panowaniem i mocą obłudy?
Odpowiedź: Występują dwa znaki jej panowania:
W przypadku człowieka z fałszywym rozeznaniem: kiedy służy Bogu dla złych celów.
W przypadku człowieka z prawidłowym rozeznaniem: kiedy jakiś grzech jest mu tak drogi, że nie może go porzucić.
To są dwa wyraźne znaki obłudnika jakie znam.
Och, weźmy świecę i lampę Dawida, szukajmy tego zakwasu i spalmy go przed Panem.
Chrześcijaninie, jeśli płaczesz z powodu obłudy, a jednak stwierdzasz, że ten grzech jest tak potężny, że nie możesz go opanować, udaj się do Chrystusa. Błagaj Go, aby w twej duszy wykonał swe królewskie dzieło i pokonał ten grzech oraz nałożył na niego jarzmo. Błagaj Chrystusa, by dokonał w tobie duchowego zabiegu chirurgicznego. Zapragnij, aby naciął twe serce i usunął zgniłe ciało, i aby dał ci lekarstwo - Swą krew by uzdrowić cię z twej obłudy. Często powtarzaj następującą modlitwę Dawida: "Oby serce moje było nienaganne w ustawach twoich" (Ps 119:80). "Panie, obym był kimkolwiek byle nie obłudnikiem." Rozdwojone serce zamyka wejście do Nieba.
Tomasz Watson, Pretenders to Godliness
Przekład: J.S.
