Św. Jan Paweł II przywrócił liturgię trydencką

List Papieza do Arcybiskupa Lefebvre: Postawa Arcybiskupa głęboko zaniepokoiła i zasmuciła Papieża, czemu między innymi dał wyraz w takich doń słowach listu z 29 czerwca 1975 r.: „Drogi Bracie, piszę do Ciebie dzisiaj z bólem. Z bólem, ponieważ wczuwam się w wewnętrzne rozdarcie człowieka, który widzi zniszczenie swoich nadziei, ruinę dzieła, które – jak wierzył – buduje dla dobrej sprawy. Piszę z bólem, ponieważ myślę o niepokoju tych młodych ludzi, którzy z wielką gorliwością poszli za Tobą, a obecnie odkrywają, że znaleźli się na końcu ślepej ulicy. Mój ból jest jednak jeszcze większy, ponieważ stwierdzam, że kwestionujesz rozstrzygnięcie kompetentnej władzy kościelnej. Muszę dodać, że rozstrzygnięcie to było jasno sformułowane i uzasadnione Twoją publiczną i długotrwałą opozycją w stosunku do II Soboru Watykańskiego, reform i wskazań posoborowych, w które Papież osobiście się zaangażował. Z pewnością problemy innego rodzaju przysparzają mi troski: powierzchowność pewnych interpretacji dokumentów soborowych, indywidualne i kolektywne inicjatywy, które nieraz mają w sobie więcej samowoli niż pełnego ufności trwania przy nauce Pisma św. i Tradycji […] Cierpimy wskutek tego i próbujemy znajdować w odpowiednim czasie środki zaradcze. Jak jednak można powoływać się na tego rodzaju niedomagania, by przyznawać sobie prawo do podejmowania daleko idących skrajnych poczynań. Nie jest to słuszna droga. Idziesz podobną drogą jak ci, których się oskarża. Jaka wiarygodność może przysługiwać jednemu człowiekowi, który sam chce działać niezależnie od całego Ciała Mistycznego, do którego należy”.
Drugi list:
Nie otrzymawszy na te słowa głębokiej troski papieskiej żadnej od Lefebvre'a odpowiedzi, Ojciec Święty, 8 września tegoż 1975 r. napisał do niego drugi list, w którym zawarł między innymi takie słowa: „Może sądzisz, Drogi Bracie, że Twoje zarzuty są fałszywie rozumiane? Możesz sądzisz, że Papież jest błędnie informowany, albo że ulega naciskom? Kochany Bracie, Twoje postępowanie stanowi dla mnie wielki ciężar. Dlatego powtarzam Ci, że osobiście badałem twoją sprawę z wszystkimi szczegółami, mając na myśli przede wszystkim dobro Kościoła i szczególny wzgląd na osoby. Rozstrzygnięcie, które zatwierdziłem w ostatnim liście, powziąłem po dojrzałym rozważaniu całej sprawy przed Bogiem. Kochany Bracie, módl się do Ducha Świętego. On Ci wskaże, czego koniecznie winieneś zaniechać i pomoże Ci znaleźć drogę do wspólnoty z Kościołem i następcą św. Piotra. Modlę się do Ducha Świętego w Twojej intencji i wyrażam Ci jeszcze raz moją miłość i moją troskę”.
Lefebvre po dluzszym milczeniu odpowiada; To pismo papieskie spotkało się z odpowiedzią wymijającą, że mianowicie Lefebvre nie jest jeszcze gotowy do przyjęcia decyzji Papieża.
Ustosunkowując się do tych słów Papieża, Lefebvre publikuje (w pierwszych miesiącach 1976 r.) „List do przyjaciół i dobroczyńców”, a w nim oświadcza: „Ponieważ jesteśmy zdania, że cała nasza wiara znalazła się w niebezpieczeństwie wskutek soborowych reform i tendencji, poczuwamy się do obowiązku odmówić posłuszeństwa i zachować tradycję”.

Lefebvre pogorszyl cala sytuacje , byl iskra zapalna protestantyzmu. Sam postawil sie w miejsce Sw. Piotra. Czytaja i czytaja , wiedze czerpia nie wiadomo skad skoro takie nonsensy wypisuja. Jan Pawel II zostawil Msze Swieta Lacinska to prawda. A co z tym Lefebvrem no coz? publicznie uznaje autorytet Pawła VI, tytułując go "Ojcem Świętym,, pozniej zarzuca mu modernizm, dalej ; stwierdza, ze Watykan jest w pograzony w apostazji , pozniej przeprowadza negocjacje z Rzymem 5 maja 1988 podpisuje protokol porozuminie, na drugi dzien wycofuje podpis. moze lepiej wrzuce na strone..