UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa obchodzona jest
w PIERWSZY PIĄTEK PO OKTAWIE BOŻEGO
KULT NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
Kult Serca Jezusowego wywodzi się z czasów średniowiecza.
Szczególnym nabożeństwem do Serca Pana Jezusa wyróżniali się święci i błogosławieni i
tym Sercu znaleźli dla siebie źródło szczególnej radości i uświęcenia:
Św. MECHTYLDA
(1241-1298)
za zachętą samego Pana Jezusa wchodziła do Jego Serca i w nim spoczywała. Jezus oddawał jej swoje Serce jako znak zawartego z nią przymierza. Pewnego dnia w czasie spotkania Pan tak mocno przycisnął jej serce do swojego Serca, że miała wrażenie, że odtąd te dwa serca stanowią jedno. Mechtylda każdego rana witała Boże Serce i każdego wieczora czule je żegnała.
Podobnym przywilejem cieszyła się młodsza siostra Mechtyldy,
św. GERTRUDA
(1250-1303).
Jej zasadnicze dzieło, które wsławiło jej imię po całej Europie, to Poseł Bożej pobożności. Jest to prawdziwy poemat miłości Boga do duszy i duszy do Boga. Jego zaś źródłem jest Najświętsze Serce Syna Bożego. Można powiedzieć, że Gertruda obcowała z Sercem Jezusowym na co dzień.
Do św. MAŁGORZATY Z KORTONY
(1252-1297)
Pan Jezus odezwał się pewnego dnia: "Połóż twe ręce na ranach moich rąk!" Na to święta: "Nie, Panie!" W tej chwili otwarła się rana boku Chrystusa i święta ujrzała w niej Serce Zbawcy.
Św. Jan Eudes
(1601-1680)
w dekrecie o heroiczności cnót (1903) jest nazwany "twórcą liturgicznego kultu Serca Jezusa i Maryi".
W breve beatyfikacyjnym czytamy wprost: "Płonąc sam szczególną miłością ku Najśw. Sercom Jezusa i Maryi, powziął pierwszy - a nie było to bez natchnienia Bożego - myśl publicznego kultu ku ich czci. Należy go przeto uważać za ojca tego, tak miłego nam nabożeństwa. (...) Był także tego kultu doktorem, albowiem KU CZCI OBU SERC ułożył oficjum i Mszę świętą. Był wreszcie ich apostołem, bo całym sercem przykładał się do szerzenia tego zbawiennego nabożeństwa".
Jan Eudes chciał, aby ono było własnością wszystkich.
Nowością, którą wprowadził było również to,
że nabożeństwo DO SERCA PANA JEZUSA ŁĄCZYŁ ŚCIŚLE Z NABOŻEŃSTWEM DO SERCA MARYI.
Nie umiał tych dwóch Serc rozłączyć.
Wreszcie nabożeństwo do tych dwóch Serc wprowadził do liturgii Kościoła.
Jan Eudes postawił sobie za cel, za program swojej kapłańskiej misji szerzenie kultu i nabożeństwa do Serca Pana Jezusa i do Serca Maryi:
niezmordowanym słowem, pismami i dziełami.
Założył także ku czci tych dwóch Serc i pod ich imieniem osobną rodzinę zakonną (1641),
aby kapłani tegoż zgromadzenia ex professo oddawali się szerzeniu nabożeństwa do tych dwóch Serc.
Ku czci tych dwóch Serc przepisuje swoim synom duchownym osobne nabożeństwa i modlitwy, wśród nich piękne pozdrowienie:
AVE COR SANCTISSIMUM, AVE COR AMANTISSIMUM JESU ET MARIAE!
W roku 1643 poleca w swoim zakonie obchodzić uroczyście święto Najświętszego Serca Maryi (8 lutego) oraz Serca Pana Jezusa (20 października).
Układa oficjum na te święta.
W roku 1648 wydaje książeczkę O nabożeństwie do Najśw. Serca Jezusa i Maryi.
W roku 1670 otrzymuje aprobatę teologów tekstów Mszy świętej
i oficjum o Najśw. Sercu Pana Jezusa.
Jednak główna zasługa w rozpowszechnianiu się nabożeństwa do Najśw. Serca Pana Jezusa przypada skromnej zakonnicy, wizytce,
ŚW. MAŁGORZACIE MARII ALACOQUE (1647-1690).
Kiedy Małgorzata klęczała przed tabernakulum w czasie nawiedzenia Najśw. Sakramentu,
ukazał się jej Chrystus, odsłonił swoje Serce i powiedział:
"Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie oddają mu w tym Sakramencie Miłości. Lecz najbardziej boli Mnie to, że w podobny sposób obchodzą się ze Mną serca służbie mojej szczególnie poświęcone.
Dlatego żądam,
ABY PIERWSZY PIĄTEK PO OKTAWIE BOŻEGO CIAŁA BYŁ ODTĄD POŚWIĘCONY JAKO OSOBNE ŚWIĘTO KU CZCI MOJEGO SERCA
I NA WYNAGRODZENIE MI PRZEZ KOMUNIĘ I INNE PRAKTYKI POBOŻNE ZNIEWAG, JAKICH DOZNAJĘ.
W ZAMIAN ZA TO OBIECUJĘ CI,
ŻE SERCE MOJE WYLEJE HOJNE ŁASKI NA TYCH WSZYSTKICH, KTÓRZY W TEN SPOSÓB ODDADZĄ MU CZEŚĆ LUB PRZYCZYNIĄ SIĘ DO JEJ ROZSZERZENIA".
Pan Jezus dał św. Małgorzacie Alacoque dwanaście obietnic, dotyczących czcicieli Jego Serca:
* Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
* Ustalę pokój w ich rodzinach.
* Będę ich pocieszał w utrapieniach.
* Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
* Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
* Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
* Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
* Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
* Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
* Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
* Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
* W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty,
iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów świętych,
a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.
Istnieją rozmaite FORMY CZCI NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA.
PIERWSZĄ Z NICH JEST
COROCZNA UROCZYSTOŚĆ, obchodzona w piątek po oktawie Bożego Ciała.
MIESIĄC CZERWIEC JEST MIESIĄCEM SERCA JEZUSOWEGO; szczególnym orędownikiem tej formy kultu był papież Leona XIII (+ 1903) i jego następcy.
Często spotyka się także WIZERUNKI SERCA JEZUSOWEGO: w postaci medalików, obrazków, obrazów ściennych, figur.
Liczne są także ŚWIĄTYNIE POŚWIĘCONE SERCU JEZUSA - w samej Polsce jest ich ok. 400.
Wiele narodów i państw POŚWIĘCIŁO SIĘ Sercu Pana Jezusa, m.in. Ekwador, Kolumbia, Belgia, Hiszpania, Francja, Meksyk, Polska.
Istnieją też zakony pod nazwą Serca Jezusowego - m.in. sercanki, siostry Sacre Coeur, siostry urszulanki Serca Jezusa Konającego.
Istnieją także konkretne pobożne praktyki ku czci Serca Jezusowego.
GODZINA ŚWIĘTA wywodzi się od św. Małgorzaty Marii Alacoque.
Pan Jezus wyraził życzenie, aby wierni w nocy z czwartku na pierwszy piątek miesiąca adorowali chociaż przez godzinę Najśw. Sakrament dla uczczenia konania Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym.
Praktykę tę przyswoiło sobie bardzo wiele parafii, odprawiając specjalne adoracje w godzinach wieczornych.
Pan Jezus dał także św. Marii Małgorzacie obietnicę, że kto przez
Dziewięć Kolejnych Pierwszych Piątków przystąpi do Komunii świętej
i ofiaruje ją jako wynagrodzenie za grzechy własne i rodzaju ludzkiego,
temu Boże Serce zapewni miłosierdzie w chwili zgonu, że nie umrze bez Jego łaski.
Kościół wprawdzie nie zaaprobował urzędowo tej obietnicy, pozwala jednak ufać, że zostanie ona wypełniona.
Praktyka ta przyczyniła się do spopularyzowania zwyczaju częstej Komunii świętej.
Pierwsze LITANIE DO NAJŚW. SERCA JEZUSOWEGO
powstały w XVII wieku.
Obecna pochodzi z wieku XIX.
Jej początek miał miejsce w klasztorze sióstr francuskich wizytek.
Zatwierdził ją do odmawiania publicznego papież Leon XIII
2 kwietnia 1889 roku.
On też dołączył do Litanii
AKT POŚWIĘCENIA RODZAJU LUDZKIEGO NAJŚW. SERCU JEZUSOWEMU.
Papież Pius XI dodał
AKT WYNAGRODZENIA SERCU JEZUSOWEMU, który nakazał odmawiać co roku w uroczystość Serca Jezusowego.
w PIERWSZY PIĄTEK PO OKTAWIE BOŻEGO
KULT NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
Kult Serca Jezusowego wywodzi się z czasów średniowiecza.
Szczególnym nabożeństwem do Serca Pana Jezusa wyróżniali się święci i błogosławieni i
tym Sercu znaleźli dla siebie źródło szczególnej radości i uświęcenia:
Św. MECHTYLDA
(1241-1298)
za zachętą samego Pana Jezusa wchodziła do Jego Serca i w nim spoczywała. Jezus oddawał jej swoje Serce jako znak zawartego z nią przymierza. Pewnego dnia w czasie spotkania Pan tak mocno przycisnął jej serce do swojego Serca, że miała wrażenie, że odtąd te dwa serca stanowią jedno. Mechtylda każdego rana witała Boże Serce i każdego wieczora czule je żegnała.
Podobnym przywilejem cieszyła się młodsza siostra Mechtyldy,
św. GERTRUDA
(1250-1303).
Jej zasadnicze dzieło, które wsławiło jej imię po całej Europie, to Poseł Bożej pobożności. Jest to prawdziwy poemat miłości Boga do duszy i duszy do Boga. Jego zaś źródłem jest Najświętsze Serce Syna Bożego. Można powiedzieć, że Gertruda obcowała z Sercem Jezusowym na co dzień.
Do św. MAŁGORZATY Z KORTONY
(1252-1297)
Pan Jezus odezwał się pewnego dnia: "Połóż twe ręce na ranach moich rąk!" Na to święta: "Nie, Panie!" W tej chwili otwarła się rana boku Chrystusa i święta ujrzała w niej Serce Zbawcy.
Św. Jan Eudes
(1601-1680)
w dekrecie o heroiczności cnót (1903) jest nazwany "twórcą liturgicznego kultu Serca Jezusa i Maryi".
W breve beatyfikacyjnym czytamy wprost: "Płonąc sam szczególną miłością ku Najśw. Sercom Jezusa i Maryi, powziął pierwszy - a nie było to bez natchnienia Bożego - myśl publicznego kultu ku ich czci. Należy go przeto uważać za ojca tego, tak miłego nam nabożeństwa. (...) Był także tego kultu doktorem, albowiem KU CZCI OBU SERC ułożył oficjum i Mszę świętą. Był wreszcie ich apostołem, bo całym sercem przykładał się do szerzenia tego zbawiennego nabożeństwa".
Jan Eudes chciał, aby ono było własnością wszystkich.
Nowością, którą wprowadził było również to,
że nabożeństwo DO SERCA PANA JEZUSA ŁĄCZYŁ ŚCIŚLE Z NABOŻEŃSTWEM DO SERCA MARYI.
Nie umiał tych dwóch Serc rozłączyć.
Wreszcie nabożeństwo do tych dwóch Serc wprowadził do liturgii Kościoła.
Jan Eudes postawił sobie za cel, za program swojej kapłańskiej misji szerzenie kultu i nabożeństwa do Serca Pana Jezusa i do Serca Maryi:
niezmordowanym słowem, pismami i dziełami.
Założył także ku czci tych dwóch Serc i pod ich imieniem osobną rodzinę zakonną (1641),
aby kapłani tegoż zgromadzenia ex professo oddawali się szerzeniu nabożeństwa do tych dwóch Serc.
Ku czci tych dwóch Serc przepisuje swoim synom duchownym osobne nabożeństwa i modlitwy, wśród nich piękne pozdrowienie:
AVE COR SANCTISSIMUM, AVE COR AMANTISSIMUM JESU ET MARIAE!
W roku 1643 poleca w swoim zakonie obchodzić uroczyście święto Najświętszego Serca Maryi (8 lutego) oraz Serca Pana Jezusa (20 października).
Układa oficjum na te święta.
W roku 1648 wydaje książeczkę O nabożeństwie do Najśw. Serca Jezusa i Maryi.
W roku 1670 otrzymuje aprobatę teologów tekstów Mszy świętej
i oficjum o Najśw. Sercu Pana Jezusa.
Jednak główna zasługa w rozpowszechnianiu się nabożeństwa do Najśw. Serca Pana Jezusa przypada skromnej zakonnicy, wizytce,
ŚW. MAŁGORZACIE MARII ALACOQUE (1647-1690).
Kiedy Małgorzata klęczała przed tabernakulum w czasie nawiedzenia Najśw. Sakramentu,
ukazał się jej Chrystus, odsłonił swoje Serce i powiedział:
"Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie oddają mu w tym Sakramencie Miłości. Lecz najbardziej boli Mnie to, że w podobny sposób obchodzą się ze Mną serca służbie mojej szczególnie poświęcone.
Dlatego żądam,
ABY PIERWSZY PIĄTEK PO OKTAWIE BOŻEGO CIAŁA BYŁ ODTĄD POŚWIĘCONY JAKO OSOBNE ŚWIĘTO KU CZCI MOJEGO SERCA
I NA WYNAGRODZENIE MI PRZEZ KOMUNIĘ I INNE PRAKTYKI POBOŻNE ZNIEWAG, JAKICH DOZNAJĘ.
W ZAMIAN ZA TO OBIECUJĘ CI,
ŻE SERCE MOJE WYLEJE HOJNE ŁASKI NA TYCH WSZYSTKICH, KTÓRZY W TEN SPOSÓB ODDADZĄ MU CZEŚĆ LUB PRZYCZYNIĄ SIĘ DO JEJ ROZSZERZENIA".
Pan Jezus dał św. Małgorzacie Alacoque dwanaście obietnic, dotyczących czcicieli Jego Serca:
* Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
* Ustalę pokój w ich rodzinach.
* Będę ich pocieszał w utrapieniach.
* Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
* Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
* Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
* Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
* Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
* Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
* Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
* Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
* W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty,
iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów świętych,
a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.
Istnieją rozmaite FORMY CZCI NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA.
PIERWSZĄ Z NICH JEST
COROCZNA UROCZYSTOŚĆ, obchodzona w piątek po oktawie Bożego Ciała.
MIESIĄC CZERWIEC JEST MIESIĄCEM SERCA JEZUSOWEGO; szczególnym orędownikiem tej formy kultu był papież Leona XIII (+ 1903) i jego następcy.
Często spotyka się także WIZERUNKI SERCA JEZUSOWEGO: w postaci medalików, obrazków, obrazów ściennych, figur.
Liczne są także ŚWIĄTYNIE POŚWIĘCONE SERCU JEZUSA - w samej Polsce jest ich ok. 400.
Wiele narodów i państw POŚWIĘCIŁO SIĘ Sercu Pana Jezusa, m.in. Ekwador, Kolumbia, Belgia, Hiszpania, Francja, Meksyk, Polska.
Istnieją też zakony pod nazwą Serca Jezusowego - m.in. sercanki, siostry Sacre Coeur, siostry urszulanki Serca Jezusa Konającego.
Istnieją także konkretne pobożne praktyki ku czci Serca Jezusowego.
GODZINA ŚWIĘTA wywodzi się od św. Małgorzaty Marii Alacoque.
Pan Jezus wyraził życzenie, aby wierni w nocy z czwartku na pierwszy piątek miesiąca adorowali chociaż przez godzinę Najśw. Sakrament dla uczczenia konania Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym.
Praktykę tę przyswoiło sobie bardzo wiele parafii, odprawiając specjalne adoracje w godzinach wieczornych.
Pan Jezus dał także św. Marii Małgorzacie obietnicę, że kto przez
Dziewięć Kolejnych Pierwszych Piątków przystąpi do Komunii świętej
i ofiaruje ją jako wynagrodzenie za grzechy własne i rodzaju ludzkiego,
temu Boże Serce zapewni miłosierdzie w chwili zgonu, że nie umrze bez Jego łaski.
Kościół wprawdzie nie zaaprobował urzędowo tej obietnicy, pozwala jednak ufać, że zostanie ona wypełniona.
Praktyka ta przyczyniła się do spopularyzowania zwyczaju częstej Komunii świętej.
Pierwsze LITANIE DO NAJŚW. SERCA JEZUSOWEGO
powstały w XVII wieku.
Obecna pochodzi z wieku XIX.
Jej początek miał miejsce w klasztorze sióstr francuskich wizytek.
Zatwierdził ją do odmawiania publicznego papież Leon XIII
2 kwietnia 1889 roku.
On też dołączył do Litanii
AKT POŚWIĘCENIA RODZAJU LUDZKIEGO NAJŚW. SERCU JEZUSOWEMU.
Papież Pius XI dodał
AKT WYNAGRODZENIA SERCU JEZUSOWEMU, który nakazał odmawiać co roku w uroczystość Serca Jezusowego.