Św. Alfons Liguori DROGA UŚWIĄTOBLIWIENIA - Tom 1/I, roz. 3
ROZDZIAŁ 3 O przyszłej szczęśliwości duszy dążącej do doskonałości. 1. Mówi jeszcze św. Bernard, że dusza dążąca do doskonałości umiera z większą ufnością. Są osoby, które oddania się Bogu tylko …Więcej
ROZDZIAŁ 3
O przyszłej szczęśliwości duszy dążącej do doskonałości.
1. Mówi jeszcze św. Bernard, że dusza dążąca do doskonałości umiera z większą ufnością. Są osoby, które oddania się Bogu tylko dlatego się lękają, aby nie żałować póżniej, że to sobie obrały. Chciałbym, ażeby dusze, gdy się znajdują w tej ważnej chwili tego wyboru, stawiły sobie przed oczy nie przemijający czas życia ziemskiego, ale chwilę śmierci, od której wieczność szczęścia lub wieczność męki zależy, a potem chciałbym ich zapytać, jakby umierać chciały, czy w domu światowym, otoczone ludżmi światowymi, dręczone myślą, przejęte boleścią i sieroctwem dziatek swoich, niepokojone tysiącznemi wyrzutami sumienia, czy też umieraćby chciały w kółku pobożnem, otoczone świątobliwemi duszami, które jak anioły ziemskie, słodką rozmową o Niebieskim Oblubieńcu, i nieustanną modlitwą, dodawałyby im odwagi, do przebycia onej straszliwej podróży, z tej ziemi do przyszłego świata.
Spojrzyjcie, proszę, na ten wspaniały zamek, gdzie …Więcej
O przyszłej szczęśliwości duszy dążącej do doskonałości.
1. Mówi jeszcze św. Bernard, że dusza dążąca do doskonałości umiera z większą ufnością. Są osoby, które oddania się Bogu tylko dlatego się lękają, aby nie żałować póżniej, że to sobie obrały. Chciałbym, ażeby dusze, gdy się znajdują w tej ważnej chwili tego wyboru, stawiły sobie przed oczy nie przemijający czas życia ziemskiego, ale chwilę śmierci, od której wieczność szczęścia lub wieczność męki zależy, a potem chciałbym ich zapytać, jakby umierać chciały, czy w domu światowym, otoczone ludżmi światowymi, dręczone myślą, przejęte boleścią i sieroctwem dziatek swoich, niepokojone tysiącznemi wyrzutami sumienia, czy też umieraćby chciały w kółku pobożnem, otoczone świątobliwemi duszami, które jak anioły ziemskie, słodką rozmową o Niebieskim Oblubieńcu, i nieustanną modlitwą, dodawałyby im odwagi, do przebycia onej straszliwej podróży, z tej ziemi do przyszłego świata.
Spojrzyjcie, proszę, na ten wspaniały zamek, gdzie …Więcej
- Zgłoś
Portale społecznościowe
Zmień wpis
Usuń wpis
rafalpasznicki
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
O! słodkież to cierpienia, które nawet cierpieniami zwać się nie mogą, kiedy im towarzyszy niewzruszony spokój sumienia! Jeżeli ktoś cierpi, będąc w łasce Bożej, wówczas może być pewnym, że wszystkie troski ziemskie, wszystkie cierpienia tego żywota, zmieniają się w kwiaty rajskiej korony; bo to rzecz niezawodna, że im więcej ktoś cierpi na ziemi, tem więcej ubłogosławiony będzie w niebie, a za …Więcej
O! słodkież to cierpienia, które nawet cierpieniami zwać się nie mogą, kiedy im towarzyszy niewzruszony spokój sumienia! Jeżeli ktoś cierpi, będąc w łasce Bożej, wówczas może być pewnym, że wszystkie troski ziemskie, wszystkie cierpienia tego żywota, zmieniają się w kwiaty rajskiej korony; bo to rzecz niezawodna, że im więcej ktoś cierpi na ziemi, tem więcej ubłogosławiony będzie w niebie, a za każdą przykrość, pokornie zniesioną w tem życiu, nowy stopień chwały niebieskiej czeka nas w wieczności. Wznieś przeto oczy w niebo, a nadzieja wiekuistej szczęśliwości, która tam cię czeka, doda ci siły i męstwa do zniesienia wszystkiego, czem sobie niebo wysłużyć możesz. Wkrótce już, wkrótce skończą się utrapienia, przykrości i nędze ziemskiego życia, a po nich przyjdą rozkosze nieba, niewymowne, niepojęte, które się nigdy a nigdy nie skończą, któremi się wiecznie cieszyć będziesz.
rafalpasznicki
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Wielką to i chwalebną jest rzeczą cierpieć męczęństwo dla wiary, zdaje sie jednak, że wierna służba Boska ma w sobie jeszce coś doskonalszego. Męczennik znosi boleści swoje, aby duszy nie stracić,aby zbawienie pozyskać, dusza dążąca do doskonałośći cierpi głównie dlatego, aby się stać przyjemną Bogu; jeżeli więc pierwszym jest męczennikiem wiary, drugą słusznie nazywać można męczennicą doskonałości.
2 więcej komentarzy od rafalpasznicki
rafalpasznicki
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Podobną wskazówką jest całkowite oddanie się duszy Bogu, co i w niebie w wyższym stopniu dopełniać się będzie. Słusznie więc Garard, brat św. Bernarda, śpiewał radośnie już na łożu śmierci, pamiętając na one słowo Boskie: Błogosławieni umarli, którzy w Panu umierają(Objaw. 14). A którzyżto są, którzy umierają w Panu? O nikim tego słuszniej powiedzieć nie można, jak o tych duszach, które …Więcej
Podobną wskazówką jest całkowite oddanie się duszy Bogu, co i w niebie w wyższym stopniu dopełniać się będzie. Słusznie więc Garard, brat św. Bernarda, śpiewał radośnie już na łożu śmierci, pamiętając na one słowo Boskie: Błogosławieni umarli, którzy w Panu umierają(Objaw. 14). A którzyżto są, którzy umierają w Panu? O nikim tego słuszniej powiedzieć nie można, jak o tych duszach, które opuszczając wszystko dla Boga i oddając się Jemu na służbę, umarły sobie i światu, wyrzekając się własnej woli.
rafalpasznicki
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
I odwróćcie wzrok wasz od niego, a spojrzyjcie na ten dom, gdzie w izbie skromnej zasypia snem wiecznym dusza Bogu oddana, wyniszczona umartwieniem, zapomniana od świata, oddalona od krewnych, oderwana sercem od wszelkiego stworzenia, pozbawiona wszystkiego, nawet własnej woli, tylko za Bogiem, za niebem stęskniona; nie słychać przy niej płaczu, ani jęków rozpaczy, tylko ją modlitwą i cichemi …Więcej
I odwróćcie wzrok wasz od niego, a spojrzyjcie na ten dom, gdzie w izbie skromnej zasypia snem wiecznym dusza Bogu oddana, wyniszczona umartwieniem, zapomniana od świata, oddalona od krewnych, oderwana sercem od wszelkiego stworzenia, pozbawiona wszystkiego, nawet własnej woli, tylko za Bogiem, za niebem stęskniona; nie słychać przy niej płaczu, ani jęków rozpaczy, tylko ją modlitwą i cichemi łzami żegnają dusze pobożne.
A przeciwnie ubóstwo, upokorzenia, pokuta, oderwanie od wszelkich rzeczy ziemskich, jakże niewymownie osładzają chwilę śmierci, i zwiększają pragnienie szczęśliwości wiecznej, i umacniają nadzieję otrzymania nieba, gdzie spokój bez przerwy, w wesele bez końca, i radość żadną myślą nie objęta, żadną mową niewypowiedziana.
A przeciwnie ubóstwo, upokorzenia, pokuta, oderwanie od wszelkich rzeczy ziemskich, jakże niewymownie osładzają chwilę śmierci, i zwiększają pragnienie szczęśliwości wiecznej, i umacniają nadzieję otrzymania nieba, gdzie spokój bez przerwy, w wesele bez końca, i radość żadną myślą nie objęta, żadną mową niewypowiedziana.