Pani Todzia po nalewce.

Z tych komentarzy ...osób przedstawionych ,komentujących najbardziej uczciwym wydaje się kotek ...

Istnieje legenda żydowska, która mówi, że kot uratował arkę i życie Noemu. Kiedy arka już wypłynęła, Noe zauważył, że zapasy żywności są pożerane przez myszy. Wtedy poprosił Boga o ratunek. I Bóg w odpowiedzi z nozdrzy śpiącego lwa stworzył kota. Ten w mig rozprawił się z myszami i tym samym uratował od śmierci głodowej wszystkich przebywających w arce.

Skąd ta niechęć do kotów w Biblii?

Ich trama miała podłoże religijne. Niektórzy twierdzą, że koty pomija się dlatego, że były czczone w Egipcie, z którego Izraelici uciekli i chcieli o nich zapomnieć i odciąć się od pogaństwa. Ale jest tutaj mały problem. Bo inne zwierzęta czczone w Egipcie nie doczekały się takiej ostentacyjnej dyskryminacji. Nawet jeśli były to też kotowate: lew, pantera czy tygrys. Biblia o nich nie tylko wspomina, ale stały się również symbolami biblijnymi. Chociaż samo odczytanie tej symboliki nastręcza mniejszych lub większych trudności.

Od dawna w okolicach Sydonu i Tyru mieszkańcy Kanaanu czcili boginię płodności – Asztarte, o której Biblia wypowiada się z pogardą jako o ohydzie Sydończyków (2 Krl 23,13). Cześć tej bogini oddawano między innymi przez prostytucję sakralną. Izraelici widzieli w tym procederze jedną z przyczyn upadku Izraela i podziału państwa na Izrael i Judę po śmierci Salomona (1 Krl 11,31-39). Atrybutem Asztarte był między innymi kot. W tym czasie na Izrael najechał faraon Szeszonk (zwany też Szyszakiem albo Sziszakiem), który pochodził z miasta Bubastis, w którym znajdowała się główna świątynia poświęcona kociej bogini Bastet. Faraon nie tylko najechał, ale i zdobył Jerozolimę. I jak to w takich przypadkach bywa – splądrował świątynię Salomona i pałac królewski. To był koniec złotej ery w historii Izraela i tym samym początek podzielonego królestwa. Najprawdopodobniej dlatego uraza do faraona i jego miasta, w którym urzędowała bogini-kotka oraz obwinianie za upadek Izraela kultów pogańskich, któremu znów patronowała kotka, sprawiły, że koty w Biblii zostały skazane na śmierć przez zapomnienie.

Dlaczego w Biblii nie ma kotów?

,,A teraz, jak się wyżyli na niszczeniu Kościoła wraz z hierarchią i księżmi, którzy w tym brali udział, chcą uniknąć odpowiedzialności za swoje uczestnictwo i swoją rolę, jaką odegrali. Chcą zapomnieć i postawić się w roli ofiary: nie chcą pamiętać, że się tym zachwycali i nie sprzeciwiali się, i topili się w tym jak w miodzie. Poczucie winy wobec Wiary skłania ich do szybkiej ucieczki pod skrzydła Bractwa, pod skrzydła niemieckiej „tradycji” i tak, jak kiedyś deptali rozsypane partykuły na stadionach, lub w sektach neokatechumenalnych, tak teraz są w stanie potępić cały Kościół święty, pogardzić wszystkim w Kościele, i szybko uciekają pod skrzydła Bractwa, przyjmując importowaną „tradycyjną” protestancką teologię.
Przy tym narzekają na ‚indult’ wraz z adeptami niemieckich seminariów dla tradycjonalistów.
Jak niegdyś deptali na polecenie modernistów Najświętszy Sakrament, teraz oskarżają „indult” zamiast się zająć swoją winą: że wiary nie ustrzegli, nie dochowali, że zachwycali się motylkami w brzuszku, kiedy profanowano Liturgię, obyczaje, Najświętszy Sakrament. W głupi sposób dali sobie wyrwać Wiarę, poniżyć Liturgię i zniszczyć obyczaj. Dziś babcie i teściowe, które kiedy trzeba, języki mają ostre jak brzytwa w potępianiu „indultu” i innych ludzi, są świetne w porządkowaniu cudzego życia, cudzego małżeństwa, cudzego kościoła, nie umiały swoich języczków teściowej wyostrzyć na proboszczu deprawatorze, czy biskupie niszczycielu, oko w oko, poważnie i odważnie.''

,,Samo się nie zepsuło, także samo się nie odbuduje. Zamiast szukać kamieni pasujących do szyb w Episkopacie, należy użyć ciętego języczka teściowej wobec własnego proboszcza i biskupa, domagając się zgiętych kolan, Komunii w starym obyczaju, poważnej i godnej liturgii, a nie szukać tylko w kimś innym winnego zniszczeń, jakie dotykają nasze kościoły, w których zniszczeniu najbardziej pewne siebie i pobożne matrony obecnie przebywające w Bractwie, osobiście brały udział. Sąd przyjdzie, nie unikną go także za niemieckim murem „tradycji” z importu, nie pomoże potępianie „indultu”, nie osłodzi tego wyrzutu sumienia szukanie winy poza nami i szukanie ratunku poza Kościołem.

Kiedy się wzięło udział w zniszczeniu rzeczy najświętszych, trzeba pokutować, naprawiając to.,,

Zastanawiałam się dlaczego jakieś Panie i co mają wspólnego z tematem.