Wiecznosc to nie jest niezliczona ilosc miary czasu. Czas nie istnieje ani tu ani tam. Istnieja tylko procesy ktorym sa poddane fszystkie stworzenia. Nasze zycie ciagle jest w jakims procesie, dzien za dniem to tylko proces krazenia planet. W niebie to juz nas nie dotyczy. Czysciec músi byc miedzy tym zyciem i niebianskim tak ze jeszcze podlega procesowi doskonalenia. Chyba mozna poruszac sie w calosci exystencji , bez ograniczen.

Moi drodzy”. Dyskusja miejscami toczy się w dobrym kierunku. Pozwólcie, że krótko podsumuję moje stanowisko:
1. Jezus nie powiedział, że trzeba się dzielić.
2. Jezus jest twórcą naszej religii. Nazywamy się chrześcijanami, od Chrystusa.
3. Dlatego wkładanie w Jego usta naszych poglądów jest obrazoburcze. Jest to wielkie nadużycie.
4. W naszym kraju istnieje wiele stereotypów, w których ludzie wmawiają Bogu, co powiedział i co ma myśleć. Mój FB jest dla osób, które szukają sensu, chcą myśleć, szukać prawdy.
5. Podoba mi się, ze w komentarzach zaczęła się „praca na źródłach”. Jezus powiedział wiele rzeczy. Ważne, ze zaczęliśmy się zajmować tym, co powiedział. A nie tym, co my myślimy, że powiedział.
6. Oczywiście, w nauczaniu Jezusa jest bardzo dużo na temat miłości i sposobu jej praktykowania. Ale my mamy obowiązek poznać Jego naukę (!), a nie tkwić przy swoich poglądach.
7. Jezus chyba nie uczył obrażania innych, gdy inaczej myślą. Ale to tak już na marginesie. Bo w katomarksizmie wolno innych obrażać. W końcu marksizm to sztuka nienawiści obrócona w rewolucję. Tzw. gniew ludu. W katolicyzmie jednak nie.
8. Przyjmuję również głos krytyki, że się nie boję i mówię. Jasne. Skoro gniew ludu mówi, co mam myśleć, to muszę temu ulec. Jest o tym dość dużo w moim wywiadzie.
9. No i pozdrawiam.
10. Jezus jest dla mnie ważny. Bardzo ważny. Ważniejszy od tego, co mówią ludzie.

(KS.Jacek Stryczek )

"Ostatnie przesłanie i prośba
Moja osoba jest tu mało ważna. Jestem przejęty słowami fascynującego mnie papieża Benedykta XVI, który po wyborze konklawe, ogłosił: "Po wielkim papieżu Janie Pawle kardynałowie wybrali mnie, skromnego współpracownika winnicy Pańskiej". Wielki kardynał, zwany pancernym, który mówi, że jest skromnym pracownikiem w winnicy Pańskiej! Również ja nie jestem nikim wyjątkowym i proszę mnie za takiego nie mieć. Jestem najzwyklejszym, błądzącym księdzem i chrześcijaninem, waszym bratem Janem, który często się w życiu gubił.
Proszę także mocno, żebyście nie zapominali o hospicjum w Pucku. To także apel do moich współpracowników. Błagam, żebyście tego dobra, które wspólnie wypracowaliśmy, nie rozmienili na drobne. Żebyście trzymali najwyższe standardy opieki, przejrzystości finansowej i moralnej. Ale też żebyście o mnie pamiętali. Nie stawiając broń Boże pomników, ale zachowując w modlitwie. Największym darem, który będziecie mogli mi po śmierci ofiarować, jest msza święta gregoriańska.
A ja, jeśli Pan Bóg przyjmie mnie do siebie, obiecuję, że na tyle, na ile mi pozwoli, bo to też nie jest takie oczywiste, będę próbował być blisko was.
Przepraszam wszystkich tych, których skrzywdziłem, których niesprawiedliwie oceniłem. Proszę o wybaczenie wszystkich, którzy się poczuli przeze mnie dotknięci w tych momentach, kiedy nie stanąłem na wysokości zadania. I chciałem powiedzieć, że nie mam żalu do nikogo. Tak mi, Panie Boże, dopomóż.
("Życie na pełnej petardzie", Kraków, 2015)"