fr_parvus — 2013-04-03 22:05:29:
Na zakończenie pragnę powiedzieć, że dzięki takim wspaniałym kapłanom, jak ks.Jacek Bałemba, czy ks.Roman Kneblewski, a także wielu innym, wiernym Tradycji, a jednocześnie posłusznym Chrystusowi, którego Zastępcą na ziemi jest Papież - dzięki tym kapłanom moja nadzieja na odnowienie Kościoła, jest bardzo umocniona.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Z całym szacunkiem dla nich, to Ci kapłani nie byli tymi, którzy pierwsi sprzeciwli się modernizmowi a rola arcybiskupa Levebvre'a obrońcy Mszy Wszechczasów i całej Tradycji Kościoła jest bezdyskusyjna. Abp Lefebvre był pierwszym i najwazniejszym przeciwnikiem posoborowej rewolucji w Kościele.

Wszystko w Kościele zmierza do szczęśliwego finału, tylko niektórych to wcale nie cieszy,cóż,jak żyć w Kościele w którym bez czynów Miłosierdzia żadne praktyki pobożne nią dadzą Łaski ,a raczej węgle żarzące zgarniają "wierzącemu" na głowę.Dziś trzeba posiadać wyobraźnię Miłosierdzia a to oznacza wysiłek wpatrywania się w oblicze BOGA w świecie,i
życie w całkowitym zanurzeniu w DUCHU ŚWIĘTYM na wzór MARYI.

fr_parvus — 2013-04-03 21:33:56:
Nie, Papież Paweł VI nie byl innego zdania, ponieważ Jego konstytucja nie ma rangi dogmatycznej, a ta Bulla Bonifacego VIII ma rangę definicji dogmatycznej.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Wystarczylo, że papież coś uroczyscie publicznie oglosił w sprawach wiary i moralności( encylkika, bulla, konstytucja), a stanowilo to orzeczenie ex cathedra. Nikt nie zrobił w Kosciele do dziś spisu orzeczeń ''ex cathedra'' choć wszyscy się w tej sprawie mądrzą . Dość wiedziec , ze Encylika Piusa X ''o zasadach modernistów'' taką klauzulę posiada.
Modernisci próbują przedsoborowym orzeczeniom tą rangę odebrać, ale jest to bezprawie.

giuseppefull — 2013-04-03 21:32:0
Kanon 26.

Zakazany jest wybór na Papieża tego, kto odstąpił od
wiary katolickiej, heretyka, lub schizmatyka;
jeśli ktoś taki zostanie wybrany, wybór jest nieważny
tekst na
========================================
...ciągle nie wiemy kto ma władzę wskazać i osądzić o ewentualnych herezjach papieża.

fr_parvus — 2013-04-03 21:11:16:

Św. Robert Bellarmin nauczał, że Papież nie może trzymać się błędu, gdyż to zaprzeczyłoby prawdzie o niezniszczalności Kościoła.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Ale papiez Paweł IV był innego zdania, skoro popełnił Konstytucję ''Cum ex apostolatus''.Na dodatek Kościol potwierdzał ją przez wiele stuleci.
Kodeks Świętego Katolickiego Kościoła Rzymskiego

KS. DR. HENRYK MARIA PEZZANI

Kanon 26.

Zakazany jest wybór na Papieża tego, kto odstąpił od
wiary katolickiej, heretyka, lub schizmatyka;
jeśli ktoś taki zostanie wybrany, wybór jest nieważny
tekst na
www.ultramontes.pl/pezzani_codex_pl.htm

fr_parvus — 2013-04-03 21:11:16: Księże Jacku proszę mi wybaczyć, ale nie zgadzam się, prosze zobaczyć na to: "Oznajmiamy, twierdzimy, określamy i ogłaszamy, że posłuszeństwo Biskupowi Rzymskiemu jest warunkiem koniecznym do osiągnięcia zbawienia".
=======================================
...jeśli papież zachowuje wszystko niezmienne w Tradycji i nauce Kościoła -to sprawa jest jasna .Natomiast inaczej sprawa wygląda gdy:

„Zdajemy sobie sprawę, że sytuacja jest do tego stopnia poważna i niebezpieczna, iż w razie odstępstwa od wiary można się sprzeciwić nawet papieżowi,

Precyzja w sprawach wiary jest konieczna. Kościół nigdy nie nauczał o konieczności "absolutnego posłuszeństwa papieżowi". Absolutne posłuszeństwo należy się tylko Bogu.
A oto czego naucza na ten delikatny temat papież Paweł IV w Konstytucji "Cum ex apostolatus" z 15 lutego 1559 r.:

„Zdajemy sobie sprawę, że sytuacja jest do tego stopnia poważna i niebezpieczna, iż w razie odstępstwa od wiary można się sprzeciwić nawet papieżowi, który pełni władzę BOGA i Pana naszego JEZUSA CHRYSTUSA na ziemi, a nad narodami i królestwami posiada pełnię mocy i wszystko podpada pod jego osąd, on sam zaś na tym świecie przez nikogo nie może być osądzony. Pamiętamy ponadto, że gdy zagrożenie jest poważniejsze, to należy mu się pełniej i usilniej sprzeciwić, aby fałszywi prorocy, albo tacy, którzy posiadają również władzę świecką nie mogli zgubnie usidlić prostych dusz, a niezliczonych ludów poddanych ich trosce duchowej bądź władzy doczesnej iżby nie mogli wraz z sobą zwieść ku zatracie i potępieniu, aby nigdy nie dała się ujrzeć ohyda spustoszenia na miejscu świętym, o której jest mowa od Daniela proroka. Chcemy więc wypełnić nasz pasterski obowiązek i wyłapać (o ile z Bożą pomocą będziemy mogli) lisy rujnujące winnicę Pańską, a wilki powstrzymać poza owczarnią, abyśmy się nie okazali niemymi psami, które nie szczekają, abyśmy nie zginęli wraz ze złymi gospodarzami i nie byli porównani do najemników”.

Nieco więcej pisałem tutaj.

Dzisiaj przemilcza się również słowa Ojca Świętego Jana Pawła II potępiające wprowadzenie tzw."szafarzy świeckich",kobiet do jakiejkolwiek służby ołtarza,Komunii na stojąco i do ręki,wyrzucanie Pana Jezusa do bocznych ołtarzy i innych wynaturzeń godzących w jedność Kościoła,Wiele z tych niezwykle ważnych wypowiedzi,powszechnie przemilczanych przez prasę katolicką i pasterzy zamieszczono w specialnym,IV wydaniu książki Szatan istnieje naprawdę.Przypomnijmy w tym kontekście,że jednym z głównych warunków zbawienia się biskupa,kapłana,profesora teologii,czy osoby świeckiej jest absolutne posłuszeństwo Papieżowi!Przytoczone tu wypowiedzi jednoznacznie potwierdzają prawdziwość tej książki i zgodność jej treści z nauczaniem wszystkich Papieży.

Powyższy artykuł mojego autorstwa jest skopiowany z mojego bloga Sacerdos Hyacinthus.

W ramach uczciwości metedologicznej przypomnę zamieszczone tam:

REGUŁY KOPIOWANIA
Przedruk tekstów możliwy pod następującymi warunkami: 1. Zachowanie wierności tekstowi oryginalnemu. 2. Zachowanie oryginalnego tytułu wpisu. 3. Podanie linku źródłowego.

Tutaj zmieniono tytuł na taki, który nie ma nic wspólnego z treścią artykułu (nie zachowano więc drugiej reguły).
Tytuł artykułu brzmi: Apostołowie prawdziwi i zwodziciele

Katolicki opór

Wbrew bałamucącym opiniom jakoby w Kościele, bez względu na okoliczności, należało być posłusznym wszystkim, zawsze i wszędzie, obrona priorytetu Pana Boga w Trójcy Jedynego, obrona Kościoła, obrona Tradycji, obrona nienaruszalnego depozytu wiary – depositum fidei, obrona najdoskonalszego aktu kultu, jakim jest Msza Święta Trydencka, w pewnych sytuacjach domagają się determinacji i działań idących pod prąd dominującym opiniom i dominującej praktyce. Powszechność opinii i praktyki nie jest kryterium Prawdy.

Nasz Papież Benedykt XVI w Liście do biskupów z okazji publikacji motu proprio „Summorum Pontificum” napisał: „To, co przez poprzednie pokolenia było święte, również dla nas pozostaje święte i wielkie, i nie może być nagle całkowicie zabronione albo potraktowane jako szkodliwe”.

Święci, niejednokrotnie wbrew dominującym opiniom i dominującej praktyce, trwali przy Prawdzie i podejmowali działania mające na celu obronę priorytetu Pana Boga w Trójcy Jedynego, Kościoła, Tradycji, nienaruszalnego depozytu wiary – depositum fidei. I bynajmniej nie chodzi tu tylko o dramatyczną sytuację Kościoła w IV wieku, w czasach szalejącego arianizmu, kiedy to tylko nieliczni hierarchowie wytrwali przy Prawdzie, za co spotykała ich dyskryminacja i marginalizacja, deponowanie z urzędów. Św. Atanazy, św. Cyryl Aleksandryjski, św. Cyryl Jerozolimski, św. Jan Chryzostom, św. Jan Damasceński – to tylko niektórzy ze Świętych, którzy odznaczyli się w obronie katolickiej wiary wobec trudności wielu. Powszechność opinii i praktyki nie jest kryterium Prawdy.

Ci Święci stawiali katolicki opór tendencjom zdradzieckim i destrukcyjnym w Kościele. Chodzi o zdradę Tradycji, zdradę nienaruszalnego depositum fidei. Byli nieposłuszni tym tendencjom. Byli nieposłuszni tym, którzy do włączenia się w ten destrukcyjny nurt ich zmuszali. Nie poddali się tendencjom uzurpatorskim, zachowali pokorę przed Panem Bogiem. Niejednokrotnie jedynym punktem odniesienia dla nich pozostał Pan Bóg i papież. Zachowali wierność Prawdzie. Zachowali wolność. Spełniło się w życiu tych Świętych to, o czym mówił kilka dni temu do duchowieństwa diecezji rzymskiej nasz Papież Benedykt XVI:

„Kiedy jestem pokorny, jestem też na tyle wolny, że mogę się przeciwstawić dominującej opinii, poglądom innych. To właśnie pokora daje mi tę możliwość, wolność prawdy”.

Nadszedł już czas, aby w końcu wyartykułować to z całą klarownością:

katolicki opór jest możliwy,

katolicki opór jest uprawniony,

katolicki opór jest zaszczytnym obowiązkiem!

Wybitny salezjanin wierny Tradycji, Kard. Alfons Maria Stickler SDB, powiedział w jednym z kazań: „wolno nam w katolickim oporze powoływać się na wolę Ojca Świętego”.

Wbrew bałamucącym opiniom jakoby w Kościele, bez względu na okoliczności, należało być posłusznym wszystkim, zawsze i wszędzie, obrona priorytetu Pana Boga, obrona Kościoła, obrona Tradycji, obrona nienaruszalnego depozytu wiary – depositum fidei, obrona najdoskonalszego aktu kultu, jakim jest Msza Święta Trydencka, w pewnych sytuacjach domagają się determinacji i działań idących pod prąd dominującym opiniom i dominującej praktyce. Domagają się katolickiego oporu. Sprawa najwyższej wagi – także dla dobra współczesnych i przyszłych pokoleń.

Tak czynili Święci. Działania w tym nurcie będą włączeniem się w zaszczytną wspólnotę w nimi. Niebłahą rzeczą jest zasłużyć sobie na miano obrońcy wiary – defensor fidei!

Tu już sobie wnioski wyciągnijmy i przełóżmy na praktykę, bo czas nagli.