Gorzkie żale

TRADYCYJNA WERSJA (FRAGMENTY):

Część pierwsza:

Hymn:

Bije, popycha, żyd nieposkromiony,

Nielitościwie z tej i z owej strony,

Za włosy targa; znosi w cierpliwości,

Król z wysokości.

Część druga:

Hymn:

Przypatrz się duszo, jak cię Bóg miłuje!

Jako dla ciebie sobie nie folguje;

Przecież Go bardziej niż żydowska dręczy,

Złość twoja męczy.

Lament duszy:

JEZU! od żydostwa niewinnie,

Jako łotr godzien śmierci obwołany,

JEZU mój kochany!

JEZU! z najgrawania od żydów,

Na pośmiewisko purpurą odziany,

JEZU mój kochany!

Część trzecia:

Lament duszy:

JEZU! jawnie pośród dwu łotrów,

Zelżywie od żydów ukrzyżowany,

JEZU mój kochany!

(ks. Michał Mioduszewski, Śpiewnik kościelny, czyli, Pieśni nabozne z melodyjami w kościele katolickim a dla wygody kościołów parafijalnych, Kraków 1838 r., str. 59-72; zob. również: ks. Jan Siedlecki, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodyami dla użytku młodzieży szkolnej, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908 r.; Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych, Opactwo ŚŚ. Piotra i Pawła w Tyńcu, 1956 r.)

cytat za:

Wybór usuniętych i spreparowanych modlitw od 1959 r.
jednoczmysie.pl

UKRYTE MĘKI PANA JEZUSA W CIEMNICY

Tajemnicę ukrytych tortur w ciemnicy objawił Pan Jezus siostrze Nastałównie oraz mistyczce - bł. Marii Magdalenie, żyjącej w XIII w. Nabożeństwo do ukrytych Mąk Pana Jezusa zyskało aprobatę Kościoła i było zalecane przez Papieża Klemensa II (1730-1740)

Pan Jezus:
Jak słońce rozjaśnię domy, w których czcić Mnie będą w tym tajemniczym obrazie.
Ogrzeję najzimniejsze mieszkania i każdą duszę zaleję radością.
Jakże wiele światła promieniuje z Moich związanych oczu.

Kiedy w nocy w Wielki Czwartek, pojmano Pana Jezusa w Ogrodzie Oliwnym, wtrącono Go do lochu pod trybunałem Kajfasza.
-----
Słowa Pana Jezusa:
,,Ile w ciemnicy wycierpiałem jest tajemnicą, bo tam nie miałem żadnego świadka Mych Mąk. Siepacze wtrącili mnie do lochu i wśród ciemności rozpoczęli straszliwą igraszkę. Ustawili się po kątach i rzucali Mną z całej siły jeden do drugiego, jak piłką. Kiedy im się to sprzykrzyło, złapali mnie za ręce i ciągnąć w przeciwne strony próbowali swych sił. Inni równocześnie wbijali w Moje Ciało ostre igły. Wreszcie rzucili Mnie na ziemię. Jeden stanął na Mojej Głowie, drugi na piersiach, a trzeci na nogach i dusili mnie całym swym ciężarem, przechodzili po mnie jak po drodze. Po tej drodze wiodącej do zbawienia, deptali - oni tym sposobem do niego dojść nie mogli. Byli i tacy, którzy usiłowali Mi wyłamywać palce u rąk. Inni uderzali Moją Głową o kamienny słup. Szatańska wściekłość popychała ich do coraz to nowych okrucieństw. W Moim Sercu jednak cały czas panował spokój, dobroć i litość. Tę noc często w Mym życiu przeżywałem. Nawet w niemowlęctwie składałem Siebie w ofierze za tych, którzy mieli być potępieni, bo Ja cierpiałem za wszystkich i za każdego z osobna!
Te Moje ukryte Męki ofiaruj Ojcu Niebieskiemu za grzechy ukryte przy spowiedzi, które ranią Moje Serce. Wtedy w sercu pełnym plugastwa skrycie Mnie krzyżują, wybierają zaś szatana. Przebywanie w takich duszach po Komunii świętokradzkiej jest dla Mnie odnowieniem wszystkich katuszy owej strasznej nocy, spędzonej w ciemnicy! Ja na nikogo nie wydaję wyroku potępienia, nikogo nie skazuję na śmierć, a ten kto złą wolą się kieruje, potępia się sam''.

15 tortur Pana Jezusa w ciemnicy
________________________________________

"Żydzi uważali Mnie za największego złoczyńcę i znęcali się nade Mną w następujący sposób:

1. Powiązali liną nogi i ciągnęli Mnie po kamiennych schodach do lochu. Wrzucili Mnie do cuchnącej ciemnicy pełnej nieczystości.

2. Zdarli ze Mnie szaty i kłuli Mnie żelaznymi szpikulcami.

3. Związanego sznurami ciągnęli po ziemi, rzucając od ściany do ściany.

4. Zawiesili Mnie na belce, a luźnym węźle, który się rozwiązał i spadłem na ziemię. Tą torturą rozbity płakałem krwawymi łzami.

5. Przywiązali Mnie do słupa i ranili Moje Ciało na różne sposoby. Rzucali we Mnie kamienie i przypalali rozżarzonymi węglami i pochodniami.

6. Przebijali mnie szydłami, szpikulcami, włóczniami, rozrywali mi skórę i ciało.

7. Przywiązanemu do słupa podsuwali pod bose nogi kawałki rozżarzonego żelaza.

8. Na głowę wgnietli Mi żelazną obręcz i oczy zawiązali Mi brudną szmatą.

9. Posadzili Mnie na siedzenie pokryte gwoździami, które wyryły na Moim Ciele głębokie dziury.

10. Na Moje Ciało wyleli rozpalony ołów i żywicę, potem gnietli Mnie na stołku pełnym gwoździ, które coraz głębiej wbijały się w Moje Ciało.

11. Na Moje poniżenie i udrękę, na miejsce wyrwanej brody powtykali druty.

12. Rzucili Mnie na belkę i przywiązali Mnie do niej tak ciasno, że zupełnie nie mogłem oddychać.

13. Gdy tak leżałem na ziemi, deptali po Mnie, a jeden z nich stawiając nogę na Mojej piersi, przebił Mi cierniem język.

14. Do ust wlali mi najohydniejsze wydzieliny i obsypali najohydniejszymi zniewagami.

15. Związawszy Mi na plecach ręce, rózgami wypędzili Mnie z więzienia.

Godzina Święta jest wynagrodzeniem Chrystusowi za nasze grzechy. Praktykujemy ją za przykładem św. Małgorzaty Marii, oddając się modlitwie i rozmyślaniom o męce Chrystusa przez godzinę w nocy z czwartku na piątek.

Godzinę Świętą można odprawiać w kościele w obecności Najświętszego Sakramentu, ale również w jakimkolwiek innym miejscu; we wspólnocie lub prywatnie. Ważne jest, by w czasie tego nabożeństwa całym sercem zbliżyć się do Jezusowego Serca i rozmyślać nad Jego męką i śmiercią lub nad Jego niepojętą miłością objawioną nam w ustanowieniu Najświętszego Sakramentu. Zachętą do odprawiania Godziny Świętej mogą dla nas stać się słowa, które Pan wypowiedział do Rozalii Celakówny:

"Moje dziecko, kochaj Mnie bardzo. Niech twa miłość wynagrodzi Mi brak jej u innych dusz, bo nie Jestem kochany przez Moje stworzenia. Miłość zastąpi wszystko!".

"Patrz! Ile Ja wycierpiałem na krzyżu za grzechy ludzkie, a jaka Mnie spotkała wdzięczność? Ile dusz wzgardziło Mną, nawet przyjaciele! Czyż Moje Serce nie cierpiało wtedy niewymownych katuszy z powodu niewdzięczności doznanej? Więc ty, dziecko, wynagradzaj Mi, zwłaszcza za kapłanów i za wszelką niewdzięczność!"

Nabożeństwo to, winno obfitować w bogate rozważania, pełne miłości i wdzięczności akty uwielbienia i przebłagania za grzechy. Każdy kto ceni sobie to nabożeństwo i trwa przy cierpiącym Zbawicielu podczas tej modlitwy jest prawdziwym przyjacielem Serca Jezusa.

Jedną z najpiękniejszych praktyk nabożeństwa do Serca Jezusowego jest Godzina Święta. To nocne czuwanie wskazał Małgorzacie Marii Pan Jezus podczas trzeciego objawienia w 1674 r.

Pan Jezus powiedział wówczas: "A we wszystkie noce z czwartku na piątek dam ci uczestnictwo w tym śmiertelnym smutku, który odczułem w Ogrodzie Oliwnym. I żeby Mi towarzyszyć w tej pokornej modlitwie, którą zanosiłem wówczas do mego Ojca wśród wszystkich Moich udręczeń, będziesz wstawać między godziną jedenastą a północą, by w ciągu godziny klęczeć wraz ze Mną z twarzą pochyloną ku ziemi. A czynić to będziesz tak dla uśmierzenia gniewu Bożego, błagając o miłosierdzie tak dla grzeszników, jak dla złagodzenia w pewien sposób goryczy, którą czułem z powodu opuszczenia Apostołów, tak iż musiałem czynić im wyrzuty, że nie mogli czuwać ze mną jednej godziny".