,,Mt 7,6: „Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, nie poszarpały was [samych].”

Mt 7,6.12-14

Jezus przestrzega, by nie mówić o rzeczach duchowych ludziom, których one nic nie obchodzą, reagują agresją na głoszenie prawdy i nie zależy im na rozwijaniu się w miłości…

„Wiedziano o tym już w Starym Testamencie: „Nie mów do uszu głupiego, bo wzgardzi mądrością twej mowy”(Prz 23,9). A trzeba wiedzieć, że „głupi” to w języku biblijnym ktoś, kogo nie interesuje to, co najważniejsze. Stąd obdarzać prawdą głupiego to — w myśl dosadnych porównań Księgi Syracha (22,9n) — kleić skorupy rozbitego dzbana, to nauczać kogoś, kto usnął.
Biedniejszy od głupca jest chyba tylko szyderca: ten, kto się wyśmiewa z tego, co najważniejsze…” Jacek Salij OP

„Jeśli bowiem szlachetne perły, nabyte w trudach i nocnych czuwaniach, rzucam duszom rozmiłowanym w rozkoszach zmysłowych i nurzających się w błotach cielesności oraz w nieczystościach, wówczas również do mnie odnosi się to porównanie, iż rzucam perły przed świnie. Toteż gorąco was błagam: przemieńcie się! To od was samych zależy metamorfoza: odrzucenie zarówno postaci świni, będącej odpowiednikiem nieczystej duszy, jak postaci psa, co oznacza człowieka czyniącego zgiełk wokół siebie, kłótliwego i złośliwego w języku.” Orygenes,,

Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie | Myśl duchowa

,,nie rzucajcie pereł przed wieprze"

,,Na pewno nie jest to wyraz wzgardy wobec kogokolwiek albo socjalistycznego nielubienia bogatych. Jako praktyczne zastosowanie pouczenia o perłach i wieprzach traktuje się milczenie Jezusa wobec Heroda i Piłata. Milczenie płynęło z szacunku i powagi dla najgłębszych prawd. Nie powinno się ujawniać swoich tajemnic ludziom, których nasze sprawy nie obchodzą albo drażnią. To naraża na zranienie naszą wrażliwość a naszych antagonistów zamyka we własnych okopach. Więc, nawet w sensie psychologicznym, Pan Jezus nakazuje nam zachowanie dyskrecji i powściągliwości. Przyznam, że choć prowadzę blog na stronach „Idziemy”, to nie ujawniam ludziom wszystkiego, co czuję, myślę, uważam czy potrzebuję.

Nakaz dyskrecji dotyczy też o tematów wiary: „Nie dawajcie psom tego, co święte”, „psom” czyli ludziom poddanym instynktom. Psa interesują tylko smaczne kości. Tak bardzo, że potrafi zapomnieć, co jest w życiu najważniejsze. Staje się wtedy głupi. Według Syracha (22,9 nn): „uczyć głupiego – to kleić skorupy(…); nauczać drzemiącego; (…) życie zaś głupiego gorsze jest od śmierci (…); unikaj go, a znajdziesz wytchnienie”. Wiele mieliby tu do dodania katecheci uczący niechętną młodzież we współczesnych szkołach. Uczniowie naśmiewający się z tego, co dla nich najważniejsze, bywają bolesnym krzyżem.

Oczywiście słowa Pisma Świętego mogą odnosić się także do nas jako „psów” czy „wieprzów”. Przebieranie w prawdach głoszonych przez Pana Jezusa wg własnego „widzimisię”, wg swoich namiętności, ukazuje brak uszanowania dla pereł relacji z Bogiem.

W historii Kościoła analizujący biblijne „wieprze” częściej porównanie to odnosili do wierzących niż do materialistów czy heretyków. Każdemu z nas bowiem może się zdarzyć gorszy dzień i wtedy „po świńsku” traktujemy tajemnice serca drugiego człowieka. Niejeden z nas katolików, ogarnięty pasją lewicową czy tradycjonalistyczną, ma tu coś na sumieniu. Jest więc dla mnie cytat o perłach i wieprzach nakazem dyskrecji. Jest też wezwaniem do poszanowania skarbów wiary, jakie mi dano.,,

Tygodnik Idziemy

Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie.

Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie,
kto zamieszka na Twej górze świętej?
Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie
i mówi prawdę w swym sercu.

Refren: Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie.

Kto swym językiem oszczerstw nie głosi,
kto nie czyni bliźniemu nic złego
i nie ubliża swoim sąsiadom,

ale szanuje tego, który oddaje cześć Bogu.

Refren: Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie.

Kto dotrzyma przysięgi niekorzystnej dla siebie, *
kto nie daje swych pieniędzy na lichwę
i nie da się przekupić przeciw niewinnemu.
Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.