Daleko bardziej jeszcze szkodliwsza jest mowa onych przyjaciół, powinowatych, krewnych, którą czasem podchlebiają tym, którzy śmiertelnie będąc chorzy i już prawie konają; gdy powiadają choremu, że mu nic nie będzie, że nie umrze; gdy każą mu być dobrej i wesołej myśli i od Spowiedzi go niby od myśli smutnej odwodzą; gdy na ostatek umysł jego od wszystkiego starania odwracają i od onych rzeczy ostatecznych i niebezpiecznych rozmyślania, w których on jest na ten czas. Przeto strzec się należy wszelakiego kłamstwa, a najbardziej tego, za którem wielka szkoda następuje.