Czy Droga Neokatechumenalna jest prawowierna - Ks Zoffoli. Lektura dla wszystkich kapłanów, zwłaszcza proboszczów i osób pomagających wyjść z innym organizacji Neo.Więcej
Czy Droga Neokatechumenalna jest prawowierna - Ks Zoffoli.
Lektura dla wszystkich kapłanów, zwłaszcza proboszczów i osób pomagających wyjść z innym organizacji Neo.
Lektura dla wszystkich kapłanów, zwłaszcza proboszczów i osób pomagających wyjść z innym organizacji Neo.
- Zgłoś
Portale społecznościowe
- Pobierz
- Umieszczony
Zmień wpis
Usuń wpis
5. W sprawie przyjmowania Komunii Świętej, udziela się Drodze Neokatechumenalnej okresu przejściowego (nie przekraczającego dwóch lat) na przejście z szeroko rozpowszechnionego w jej wspólnotach sposobu przyjmowania Komunii Świętej (siedząc, za stołem nakrytym obrusem, umieszczonym w centrum kościoła zamiast przeznaczonym ku temu ołtarzem w prezbiterium) na zwykły sposób, w którym cały Kościół …Więcej
5. W sprawie przyjmowania Komunii Świętej, udziela się Drodze Neokatechumenalnej okresu przejściowego (nie przekraczającego dwóch lat) na przejście z szeroko rozpowszechnionego w jej wspólnotach sposobu przyjmowania Komunii Świętej (siedząc, za stołem nakrytym obrusem, umieszczonym w centrum kościoła zamiast przeznaczonym ku temu ołtarzem w prezbiterium) na zwykły sposób, w którym cały Kościół przyjmuje Komunię św. Oznacza to, że Droga Neokatechumenalna musi zacząć przyjmować sposób rozdzielania Ciała i Krwi Pańskiej, opisany w księgach liturgicznych.
6. Droga Neokatechumenalna musi także korzystać z innych Modlitw Eucharystycznych zawartych w mszale, a nie tylko z II Modlitwy Eucharystycznej.
W skrócie, Droga Neokatechumenalna, w swojej celebracji Mszy Świętej, powinna przestrzegać zatwierdzonych ksiąg, pamiętając o tym co napisano powyżej pod numerami 1, 2, 3, 4, 5 i 6.
+ Franciszek Kard. Arinze
Prefekt
Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
Prot. 2520/03/l
Watykan, 1 grudnia 2005
"Do szanownego p. Kiko Argüello, p. Carmen Hernandez i czcigodnego ks. Mario Pezzi
6. Droga Neokatechumenalna musi także korzystać z innych Modlitw Eucharystycznych zawartych w mszale, a nie tylko z II Modlitwy Eucharystycznej.
W skrócie, Droga Neokatechumenalna, w swojej celebracji Mszy Świętej, powinna przestrzegać zatwierdzonych ksiąg, pamiętając o tym co napisano powyżej pod numerami 1, 2, 3, 4, 5 i 6.
+ Franciszek Kard. Arinze
Prefekt
Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
Prot. 2520/03/l
Watykan, 1 grudnia 2005
"Do szanownego p. Kiko Argüello, p. Carmen Hernandez i czcigodnego ks. Mario Pezzi
Ala Nowa an Exorcismus.org & egzorcyzmy.katolik.pl
Dokąd prowadzi ta neokatechumenalna droga??Oto herezje przekazywane na katechezach dla wtajemniczonych
1. Człowiek nie może nie grzeszyć.
2. Nawrócenie polega jedyni na uznaniu swej nędzy moralnej.
3. Grzech nie obraża Pana Boga, bo jest czymś normalnym w życiu człowieka.
4. Chrystus Pan dokonał odkupienia wszystkich ludzi nie przez Swą mękę i …Więcej
Ala Nowa an Exorcismus.org & egzorcyzmy.katolik.pl
Dokąd prowadzi ta neokatechumenalna droga??Oto herezje przekazywane na katechezach dla wtajemniczonych
1. Człowiek nie może nie grzeszyć.
2. Nawrócenie polega jedyni na uznaniu swej nędzy moralnej.
3. Grzech nie obraża Pana Boga, bo jest czymś normalnym w życiu człowieka.
4. Chrystus Pan dokonał odkupienia wszystkich ludzi nie przez Swą mękę i śmierć na
Krzyżu, lecz przez Swe Zmartwychwstanie.
5. Kościół nie został założony przez Chrystusa Pana, lecz przez pierwotną wspólnotę
wiernych, jak wszystkie religie, stąd też są one sobie równe i każdy może się zbawić
niezależnie od wiary, którą wyznaje.
6. Kapłaństwo nie ma nic wspólnego ze święceniami, gdyż każdy chrześcijanin jest
kapłanem przez Chrzest, a więc także i kobiety są kapłankami.
7. Msza Święta, zwana przez ową „Katechezę‖ Eucharystią nie jest ofiarą, stąd też nie jest
potrzebny ołtarz, bo wystarczy stół.
8. Eucharystia jest tylko ucztą – biesiadą, a nie ofiarą.
9. Konsekracja chleba i wina jest tylko symbolem Zmartwychwstania Chrystusa.
10. Msza Święta nie jest celebrowana przez kapłana, lecz przez Zgromadzenie.
11.Nie istnieje obecność rzeczywista Chrystusa Pana w Eucharystii, stąd też nie
usprawiedliwiają się akty adoracji, przyklękania itp.
12. Sakrament pokuty utożsamia się z sakramentem Chrztu i spowiedź powinna być
publiczna wobec Zgromadzenia, a nie wobec kapłana.
13. Wszyscy ludzie są grzeszni, więc nie może istnieć „stan łaski‖.
14. Chrystus Pan nie może być naśladowany
15. Chrystus Pan wymaga, aby każdy chrześcijanin nienawidził swych rodziców, braci i
krewnych.
16. Aby być chrześcijaninem trzeba najpierw wyzbyć się wszelkich dóbr na korzyść
wspólnoty neokatechumenalnej.
17.Dobra wspólne mogą być używane i nadużywane; nie usprawiedliwia się żadna asceza,
ani też powściągliwość.
18. Wszyscy będą zbawieni dzięki miłosierdziu Boga; nie istnieje piekło, ani czyściec, więc
modlitwy za zmarłych są niepotrzebne.
19. Historia Kościoła kończy się z edyktem cesarza Konstantyna i zaczyna się na nowo
dopiero dzięki Drugiemu Soborowi Watykańskiemu.
20. Biblia interpretuje się sama (a nie przez Kościół).
Jak z powyższego widad, Ruch Neokatechumenalny jest zbiorem najrozmaitszych herezji, jakie ukazywały się wciągu
dziejów Kościoła, a głównie jest syntezą nauki różnych sekt protestanckich.
Według tej „Katechezy” kapłaostwo (a więc i cała hierarchia Kościoła) są zbyteczne.
Ruch Neokatechumenalny idzie drogą Lutra, a nie tradycji Kościoła Katolickiego. Co więcej, z
powyższej krótkiej analizy jest oczywiste, że Ruch Neokatechumenalny jest zbiorem
najrozmaitszych herezji, głównie sekt protestanckich, ale także i Gnozy oraz Kabały
Dokąd prowadzi ta neokatechumenalna droga??Oto herezje przekazywane na katechezach dla wtajemniczonych
1. Człowiek nie może nie grzeszyć.
2. Nawrócenie polega jedyni na uznaniu swej nędzy moralnej.
3. Grzech nie obraża Pana Boga, bo jest czymś normalnym w życiu człowieka.
4. Chrystus Pan dokonał odkupienia wszystkich ludzi nie przez Swą mękę i śmierć na
Krzyżu, lecz przez Swe Zmartwychwstanie.
5. Kościół nie został założony przez Chrystusa Pana, lecz przez pierwotną wspólnotę
wiernych, jak wszystkie religie, stąd też są one sobie równe i każdy może się zbawić
niezależnie od wiary, którą wyznaje.
6. Kapłaństwo nie ma nic wspólnego ze święceniami, gdyż każdy chrześcijanin jest
kapłanem przez Chrzest, a więc także i kobiety są kapłankami.
7. Msza Święta, zwana przez ową „Katechezę‖ Eucharystią nie jest ofiarą, stąd też nie jest
potrzebny ołtarz, bo wystarczy stół.
8. Eucharystia jest tylko ucztą – biesiadą, a nie ofiarą.
9. Konsekracja chleba i wina jest tylko symbolem Zmartwychwstania Chrystusa.
10. Msza Święta nie jest celebrowana przez kapłana, lecz przez Zgromadzenie.
11.Nie istnieje obecność rzeczywista Chrystusa Pana w Eucharystii, stąd też nie
usprawiedliwiają się akty adoracji, przyklękania itp.
12. Sakrament pokuty utożsamia się z sakramentem Chrztu i spowiedź powinna być
publiczna wobec Zgromadzenia, a nie wobec kapłana.
13. Wszyscy ludzie są grzeszni, więc nie może istnieć „stan łaski‖.
14. Chrystus Pan nie może być naśladowany
15. Chrystus Pan wymaga, aby każdy chrześcijanin nienawidził swych rodziców, braci i
krewnych.
16. Aby być chrześcijaninem trzeba najpierw wyzbyć się wszelkich dóbr na korzyść
wspólnoty neokatechumenalnej.
17.Dobra wspólne mogą być używane i nadużywane; nie usprawiedliwia się żadna asceza,
ani też powściągliwość.
18. Wszyscy będą zbawieni dzięki miłosierdziu Boga; nie istnieje piekło, ani czyściec, więc
modlitwy za zmarłych są niepotrzebne.
19. Historia Kościoła kończy się z edyktem cesarza Konstantyna i zaczyna się na nowo
dopiero dzięki Drugiemu Soborowi Watykańskiemu.
20. Biblia interpretuje się sama (a nie przez Kościół).
Jak z powyższego widad, Ruch Neokatechumenalny jest zbiorem najrozmaitszych herezji, jakie ukazywały się wciągu
dziejów Kościoła, a głównie jest syntezą nauki różnych sekt protestanckich.
Według tej „Katechezy” kapłaostwo (a więc i cała hierarchia Kościoła) są zbyteczne.
Ruch Neokatechumenalny idzie drogą Lutra, a nie tradycji Kościoła Katolickiego. Co więcej, z
powyższej krótkiej analizy jest oczywiste, że Ruch Neokatechumenalny jest zbiorem
najrozmaitszych herezji, głównie sekt protestanckich, ale także i Gnozy oraz Kabały
Nemo potest duobus dominis servire ! i jeszcze jeden użytkownik linkuje do tego wpisu
Nemo potest duobus dominis servire !
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
DROGA ŚWIECKIEGO KIKO NIE JEST PRAWOWIERNA PONIEWAŻ ZAWIERA TAJNE NAUCZANIE !
Czy można zwalczać masonerie, używając przeciwko niej jej własnej broni, tworząc mianowicie katolickie tajne organizacje? Oto jak ks. E. Barbier naświetla tę kwestię w swym dziele Les infiltrations maconniąues dans l’Eglise:
“Katolik jest synem światłości. Zwykły zdrowy rozsądek wskazuje, że jeśli pod pretekstem …Więcej
DROGA ŚWIECKIEGO KIKO NIE JEST PRAWOWIERNA PONIEWAŻ ZAWIERA TAJNE NAUCZANIE !
Czy można zwalczać masonerie, używając przeciwko niej jej własnej broni, tworząc mianowicie katolickie tajne organizacje? Oto jak ks. E. Barbier naświetla tę kwestię w swym dziele Les infiltrations maconniąues dans l’Eglise:
“Katolik jest synem światłości. Zwykły zdrowy rozsądek wskazuje, że jeśli pod pretekstem swobodniejszego lub bezpieczniejszego zdążania ku swemu celowi, wstępuje on na drogi podziemne i tajemne, to wcześniej czy później okaże się, niestety, że kroczy on ramię w ramię z synami ciemności i że wystawia się na ryzyko, iż oni uwikłają go w tym labiryncie, którego sekrety tylko oni posiadają.
Pokusa, aby się uciec do tajnych organizacji, czy to religijnych, czy to polityczno-religijnych, może być wielka dla duchów energicznych i niespokojnych w czasach zachwiania ładu społecznego i jakobińskiego jarzma, gdy wolność jest spętana na sto sposobów i gdy wrogie potęgi sprzymierzyły się z sobą, aby nie dopuścić do jakiejkolwiek próby zbawczego oporu.
Pomimo wszystko, nawet w takiej sytuacji, zasada wszelkiego działania katolickiego pozostaje niezmienna: mianowicie robić swoje nie wdając się w konspirację. Reszta jest złudzeniem. Takie są fakty, a one mówią nam, że się wpada we własną pułapkę. Aby wykazać to niebezpieczeństwo, wcale nie musimy powoływać się na przykład na to, co się dzieje w świecie anglo-amerykańskim, gdzie rodzą się takie właśnie stowarzyszenia pod przykrywką filantropii i wzajemnej pomocy. Powołamy się tu na argument rozstrzygający dla każdego szczerego katolika, mianowicie na autorytet Kościoła, a ograniczymy się do przypomnienia paru dokumentów wydanych przez Stolicę św. ,gdzie kwestia jest przecięta u samych korzeni, gdyż mówią one wprost o samej zasadzie tajnych stowarzyszeń.
Instrukcja św. Oficjum, skierowana do biskupów 18 maja 1884 r., powiada: “Oprócz tych towarzystw (masońskich i w ogóle antykatolickich) istnieją inne sekty zakazane, których powinno się unikać pod sankcją grzechu ciężkiego; wśród nich wymienić należy te zwłaszcza, które od swych adeptów wymagają absolutnego sekretu i absolutnego posłuszeństwa wobec nieznanych przełożonych”.
Na tej samej stronicy wydawca Acta Apostolicae Sedis zamieścił notę, iż wszystkie tajne stowarzyszenia są objęte zakazem Kościoła, niezależnie od tego, czy wymagają przysięgi, czy nie, ponieważ wszystkie one są niezgodne z prawem naturalnym.
Według prawa bowiem naturalnego i prawa Bożego istnieją tylko dwie społeczności niezależne i doskonałe: Kościół i Państwo. Wszystkie inne społeczności powinny przynależeć albo do Kościoła, albo do Państwa, są one ich częścią i nie może istnieć żadne uprawnione stowarzyszenie niezależne ani od Kościoła, ani od Państwa.
Otóż tajne stowarzyszenie, przez sam fakt swojej tajności, staje się niezależne od Kościoła i Państwa, które nie mają żadnej możności kontroli odnośnie jego organizacji, celu i działalności. Takie stowarzyszenie nie ma więc swego oparcia ani w prawie naturalnym, ani w Boskim prawie objawionym, władza, która nim rządzi, nie pochodzi od Boga, pochodzi więc od demona i jest z gruntu bezprawna. Tak brzmi, w głównych zarysach, komentarz dekretów Stolicy św.
Czy można zwalczać masonerie, używając przeciwko niej jej własnej broni, tworząc mianowicie katolickie tajne organizacje? Oto jak ks. E. Barbier naświetla tę kwestię w swym dziele Les infiltrations maconniąues dans l’Eglise:
“Katolik jest synem światłości. Zwykły zdrowy rozsądek wskazuje, że jeśli pod pretekstem swobodniejszego lub bezpieczniejszego zdążania ku swemu celowi, wstępuje on na drogi podziemne i tajemne, to wcześniej czy później okaże się, niestety, że kroczy on ramię w ramię z synami ciemności i że wystawia się na ryzyko, iż oni uwikłają go w tym labiryncie, którego sekrety tylko oni posiadają.
Pokusa, aby się uciec do tajnych organizacji, czy to religijnych, czy to polityczno-religijnych, może być wielka dla duchów energicznych i niespokojnych w czasach zachwiania ładu społecznego i jakobińskiego jarzma, gdy wolność jest spętana na sto sposobów i gdy wrogie potęgi sprzymierzyły się z sobą, aby nie dopuścić do jakiejkolwiek próby zbawczego oporu.
Pomimo wszystko, nawet w takiej sytuacji, zasada wszelkiego działania katolickiego pozostaje niezmienna: mianowicie robić swoje nie wdając się w konspirację. Reszta jest złudzeniem. Takie są fakty, a one mówią nam, że się wpada we własną pułapkę. Aby wykazać to niebezpieczeństwo, wcale nie musimy powoływać się na przykład na to, co się dzieje w świecie anglo-amerykańskim, gdzie rodzą się takie właśnie stowarzyszenia pod przykrywką filantropii i wzajemnej pomocy. Powołamy się tu na argument rozstrzygający dla każdego szczerego katolika, mianowicie na autorytet Kościoła, a ograniczymy się do przypomnienia paru dokumentów wydanych przez Stolicę św. ,gdzie kwestia jest przecięta u samych korzeni, gdyż mówią one wprost o samej zasadzie tajnych stowarzyszeń.
Instrukcja św. Oficjum, skierowana do biskupów 18 maja 1884 r., powiada: “Oprócz tych towarzystw (masońskich i w ogóle antykatolickich) istnieją inne sekty zakazane, których powinno się unikać pod sankcją grzechu ciężkiego; wśród nich wymienić należy te zwłaszcza, które od swych adeptów wymagają absolutnego sekretu i absolutnego posłuszeństwa wobec nieznanych przełożonych”.
Na tej samej stronicy wydawca Acta Apostolicae Sedis zamieścił notę, iż wszystkie tajne stowarzyszenia są objęte zakazem Kościoła, niezależnie od tego, czy wymagają przysięgi, czy nie, ponieważ wszystkie one są niezgodne z prawem naturalnym.
Według prawa bowiem naturalnego i prawa Bożego istnieją tylko dwie społeczności niezależne i doskonałe: Kościół i Państwo. Wszystkie inne społeczności powinny przynależeć albo do Kościoła, albo do Państwa, są one ich częścią i nie może istnieć żadne uprawnione stowarzyszenie niezależne ani od Kościoła, ani od Państwa.
Otóż tajne stowarzyszenie, przez sam fakt swojej tajności, staje się niezależne od Kościoła i Państwa, które nie mają żadnej możności kontroli odnośnie jego organizacji, celu i działalności. Takie stowarzyszenie nie ma więc swego oparcia ani w prawie naturalnym, ani w Boskim prawie objawionym, władza, która nim rządzi, nie pochodzi od Boga, pochodzi więc od demona i jest z gruntu bezprawna. Tak brzmi, w głównych zarysach, komentarz dekretów Stolicy św.
Trudno - wkleję cały dekret:
DEKRET zatwierdzający Dyrektorium katechetyczne
Dekretem z 11 maja 2008 roku Papieska Rada do spraw Świeckich zatwierdziła w sposób definitywny Statut Drogi Neokatechumenalnej.
Droga Neokatechumenalna realizuje się zgodnie z liniami zaproponowanymi przez inicjatorów, zawartymi w Statucie i w trzynastu tomach, które noszą tytuł: Dyrektorium katechetyczne Drogi …Więcej
Trudno - wkleję cały dekret:
DEKRET zatwierdzający Dyrektorium katechetyczne
Dekretem z 11 maja 2008 roku Papieska Rada do spraw Świeckich zatwierdziła w sposób definitywny Statut Drogi Neokatechumenalnej.
Droga Neokatechumenalna realizuje się zgodnie z liniami zaproponowanymi przez inicjatorów, zawartymi w Statucie i w trzynastu tomach, które noszą tytuł: Dyrektorium katechetyczne Drogi Neokatechumenalnej (por. Statut, art. 2, 2º). Są to:
Tom 1: Faza nawrócenia czyli katechezy początkowe.
Tom 2: Pierwsze skrutynium.
Tom 3: Konwiwencja „Shemà”.
Tom 4: Drugie skrutynium.
Tom 5: Wtajemniczenie w modlitwę.
Tom 6: „Traditio”.
Tom 7: „Re-Traditio”.
Tom 8: „Redditio”.
Tom 9: „Ojcze Nasz – część pierwsza”.
Tom 10: „Ojcze Nasz – część druga”.
Tom 11: „Ojcze Nasz – zakończenie”.
Tom 12: „Wybranie – część pierwsza”.
Tom 13: „Wybranie – część pośrednia i końcowa”.
Powyższe tomy Dyrektorium katechetycznego były sprawdzane przez Kongregację Nauki Wiary od 1997 do 2003 i zaopatrzone w stosowne odnośniki do Katechizmu Kościoła Katolickiego związane z tematyką podejmowaną w każdej katechezie.
Ostatnio Kongregacja Nauki Wiary, po uprzednim przebadaniu rezultatów wspomnianego studium, aby nadać większą pewność realizacji Drogi Neokatechumenalnej, a także ofiarować gwarancje doktrynalne wszystkim pasterzom Kościoła, uznała za właściwe powierzyć Papieskiej Radzie do spraw Świeckich – jako Dykasterii która zajmuje się tą rzeczywistością kościelną – zadanie udzielenia specjalnego zatwierdzenia tomom Dyrektorium katechetycznego Drogi Neokatechumenalnej (por. List z 20 listopada 2010, Prot. N. 36/75 – 33843).Dlatego:
Biorąc pod uwagę artykuły 131 i 133, § 1 i § 2, Konstytucji apostolskiej Pastor Bonus o Kurii Rzymskiej i art. 2, 2º Statutu Drogi Neokatechumenalnej, Papieska Rada do spraw Świeckich po należytej konsultacji z Kongregacją Nauki Wiary, zatwierdza publikację Dyrektorium katechetycznego jako ważną i wiążącą pomoc dla katechez Drogi Neokatechumenalnej. Tomy Dyrektorium katechetycznego są należycie uwierzytelnione przez Papieską Radę do spraw Świeckich, a ich kopia jest złożona w jej archiwach.
Dan w Watykanie 26 grudnia 2010, w święto Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa.
Stanisław Kard. Ryłko
Przewodniczący
+ Bp Josef Clemens
Sekretarz
Skan Dekretu
www.camminoneocatecumenale.it/new/evento.asp Pontificium Consilium pro Laicis 1436/10/AIC-110.
Czy sam fakt uwierzytelnienia tomów złożenia kopiii w archiwach nie wystarczy?
DEKRET zatwierdzający Dyrektorium katechetyczne
Dekretem z 11 maja 2008 roku Papieska Rada do spraw Świeckich zatwierdziła w sposób definitywny Statut Drogi Neokatechumenalnej.
Droga Neokatechumenalna realizuje się zgodnie z liniami zaproponowanymi przez inicjatorów, zawartymi w Statucie i w trzynastu tomach, które noszą tytuł: Dyrektorium katechetyczne Drogi Neokatechumenalnej (por. Statut, art. 2, 2º). Są to:
Tom 1: Faza nawrócenia czyli katechezy początkowe.
Tom 2: Pierwsze skrutynium.
Tom 3: Konwiwencja „Shemà”.
Tom 4: Drugie skrutynium.
Tom 5: Wtajemniczenie w modlitwę.
Tom 6: „Traditio”.
Tom 7: „Re-Traditio”.
Tom 8: „Redditio”.
Tom 9: „Ojcze Nasz – część pierwsza”.
Tom 10: „Ojcze Nasz – część druga”.
Tom 11: „Ojcze Nasz – zakończenie”.
Tom 12: „Wybranie – część pierwsza”.
Tom 13: „Wybranie – część pośrednia i końcowa”.
Powyższe tomy Dyrektorium katechetycznego były sprawdzane przez Kongregację Nauki Wiary od 1997 do 2003 i zaopatrzone w stosowne odnośniki do Katechizmu Kościoła Katolickiego związane z tematyką podejmowaną w każdej katechezie.
Ostatnio Kongregacja Nauki Wiary, po uprzednim przebadaniu rezultatów wspomnianego studium, aby nadać większą pewność realizacji Drogi Neokatechumenalnej, a także ofiarować gwarancje doktrynalne wszystkim pasterzom Kościoła, uznała za właściwe powierzyć Papieskiej Radzie do spraw Świeckich – jako Dykasterii która zajmuje się tą rzeczywistością kościelną – zadanie udzielenia specjalnego zatwierdzenia tomom Dyrektorium katechetycznego Drogi Neokatechumenalnej (por. List z 20 listopada 2010, Prot. N. 36/75 – 33843).Dlatego:
Biorąc pod uwagę artykuły 131 i 133, § 1 i § 2, Konstytucji apostolskiej Pastor Bonus o Kurii Rzymskiej i art. 2, 2º Statutu Drogi Neokatechumenalnej, Papieska Rada do spraw Świeckich po należytej konsultacji z Kongregacją Nauki Wiary, zatwierdza publikację Dyrektorium katechetycznego jako ważną i wiążącą pomoc dla katechez Drogi Neokatechumenalnej. Tomy Dyrektorium katechetycznego są należycie uwierzytelnione przez Papieską Radę do spraw Świeckich, a ich kopia jest złożona w jej archiwach.
Dan w Watykanie 26 grudnia 2010, w święto Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa.
Stanisław Kard. Ryłko
Przewodniczący
+ Bp Josef Clemens
Sekretarz
Skan Dekretu
www.camminoneocatecumenale.it/new/evento.asp Pontificium Consilium pro Laicis 1436/10/AIC-110.
Czy sam fakt uwierzytelnienia tomów złożenia kopiii w archiwach nie wystarczy?
JanSmithNewYork
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Wiedza tajemna nie może prowadzić do zbawienia. W kościele Katolickim nie istnieje coś takiego jak tajne nauczanie czy tajemne prawdy. Jest to herezja Gnostycyzmu.
A ja polecam lekturę:
1.Dekretem z 11 maja 2008 roku Papieska Rada do spraw Świeckich zatwierdziła w sposób definitywny Statut Drogi Neokatechumenalnej
+ oczywiście cały statut
2.DEKRET zatwierdzający Dyrektorium katechetyczne 26 grudnia 2010 - całość nauczania na Drodze
3.dekret tejże Rady 20 stycznia 2012 zatwierdzający liturgie celebrowane podczas itinerarium Drogi Neokatechumenalnej, związane …Więcej
A ja polecam lekturę:
1.Dekretem z 11 maja 2008 roku Papieska Rada do spraw Świeckich zatwierdziła w sposób definitywny Statut Drogi Neokatechumenalnej
+ oczywiście cały statut
2.DEKRET zatwierdzający Dyrektorium katechetyczne 26 grudnia 2010 - całość nauczania na Drodze
3.dekret tejże Rady 20 stycznia 2012 zatwierdzający liturgie celebrowane podczas itinerarium Drogi Neokatechumenalnej, związane z życiem wspólnoty i etapami inicjacji chrześcijańskiej
Wystarczy ?
1.Dekretem z 11 maja 2008 roku Papieska Rada do spraw Świeckich zatwierdziła w sposób definitywny Statut Drogi Neokatechumenalnej
+ oczywiście cały statut
2.DEKRET zatwierdzający Dyrektorium katechetyczne 26 grudnia 2010 - całość nauczania na Drodze
3.dekret tejże Rady 20 stycznia 2012 zatwierdzający liturgie celebrowane podczas itinerarium Drogi Neokatechumenalnej, związane z życiem wspólnoty i etapami inicjacji chrześcijańskiej
Wystarczy ?