«Oświadczam ci to, Moje dziecko, jeszcze raz, że tylko te państwa nie zginą, które będą oddane Jezusowemu Sercu przez Intronizację, które Go uznają swym Królem i Panem.»

Królem bądź nam, o Panie, nie tylko wiernym, którzy nigdy nie odstąpili od Ciebie, ale i synom marnotrawnym, którzy Cię opuścili.
Spraw, aby do domu rodzicielskiego wrócili czym prędzej i nie zginęli z nędzy i głodu. Króluj tym, których albo błędne mniemania uwiodły, albo niezgoda oddziela. Przywiedź ich do przystani prawdy i jedności wiary, aby rychło nastała jedna owczarnia i jeden Pasterz. Zachowaj Kościół Twój, o Panie, i użycz mu bezpiecznej wolności. Użycz wszystkim narodom spokoju i ładu. Spraw, aby ze wszystkiej ziemi od końca do końca jeden brzmiał głos: Chwała bądź Bożemu Sercu, przez które stało się nam zbawienie. Jemu cześć i chwała na wieki. Amen.

Wielu się spiera o słowa, a to jest diabelskie zamieszanie moim zdaniem. Wielu chce by ogłosić Chrystusa Królem Polski, ale On przecież już od 2 tyś lat jest Królem Polski i całego świata, a teraz chodzi o to, by Jezusa Chrystusa UZNAĆ ZA KRÓLA PRZEZ INTRONIZACJĘ, a nie ogłosić!. Dlaczego więc tak wielu nie chce, by Chrystusowe prawo panowało w naszym polskim narodzie? Nie chcą uznać prawa Bożego, bo nie chcą się temu prawu podporządkować, wolą ustanawiać swoje dzikie prawa, łącznie z prawem do morderstwa dzieci nienarodzonych i do chorych "związków".
Ks. Marek Bałwas

Rozalia w wielkiej wizji dotyczącej zniszczenia świata widzi popękany glob ziemski i gorejącą lawę niszczącą niczym biblijny potop wszystkie kraje i narody, które odmówiły uznania Jezusa swym Królem.
Po ludzku myśląc, z tej opresji duchowej i materialnej, w jakiej znalazł się nasz Naród, nie ma wyjścia.
Ale trzeba uwierzyć, że Bóg wszystko może.
Trzeba uwierzyć w posłannictwo S. B. Rozalii Celakówny i uchwycić się tej jedynej szansy na nasze ocalenie.
Wierzę, że Jezus Król Polski nas obroni i że, zgodnie z obietnicą objawioną wielu świętym polskim XX wieku, wywyższy nasz kraj w potędze i chwale, jeśli tylko wypełni Jego wolę, jeśli dokona Intronizacji.
Trzeba odsunąć od władzy ludzi, którzy zdradzili Chrystusa, niezależnie od tego, czy noszą garnitur czy sutannę, czy swe szaty zdobią fartuszkiem, czy purpurą.
Trzeba oczyścić Królestwo Maryi z bałwochwalstwa, z niesprawiedliwości społecznej, z zakłamania, by w ten sposób przygotować drogę do tronu Polski dla Jezusa Króla.
Intronizacja bardziej niż woda święcona sama z siebie ujawni zdrajców.

Królewskość Jezusa Chrystusa
Jezus Chrystus, druga Osoba Trójcy Przenajświętszej, jest prawdziwym Bogiem i zarazem prawdziwym człowiekiem. Jako Bóg jest nieśmiertelnym Królem wieków, które mu należy się wszelka chwała (Tym 1,17); On jest Panem, Bogiem Zastępów (Jer 5,14); On jest Słowem Bożym, przez które wszystko się stało (J 1,3). On Jest Królem rodzin, których sam zakłada fundamenty (Rdz 2,22), ustanawia prawa i jest ich obrońcą. On Jest Królem narodów: „Dzięki mnie panują królowie, słusznie wyrokują urzędnicy” (Prz 8,15), Jako Słowo Wcielone jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wobec każdego stworzenia (Kol 1,15), pierworodnym między wielu braćmi (Rz 8,29). Posiada więc nad nimi niezaprzeczalne prawa zwierzchności najwyższej, Dlatego Jego Ojciec powiedział do Niego: „Twój tron jest niewzruszony na wieki” (Ps 45[44],7) i przyrzekł Mu tron Jego ojca Dawida (Łk 1,32). Jest Królem jako Odkupiciel rodzaju ludzkiego - ponieważ oddał życie na okup za ludzi (Mt 20,28). Pismo św. przypisuje Mu potrójną władzę królewską nad jednostkami, rodzinami i narodami, wszystkich bowiem nabył sobie Krwią Swoją (Dz 20,28) i wszyscy należą do Niego prawem zdobywcy.
Prorocy wskazują Go nam jako Mesjasza, potomka wielkiego króla Dawida, którego tron będzie tak trwały, jak niebo (Ps 89[88]30). On jest Księciem Pokoju (Iz 9,6-7), latoroślą Dawida, która panować będzie po królewsku (Jer 23,5), Synem Człowieczym, któremu dana jest potęga i królowanie (Dn 7,13 nn.). Jako Król ukazuje się również w żłóbku, mimo swego uniżenia; zwiastowany jako Król (Łk 1,32-33) widzi u swych stóp Mędrców przybywających z daleka, aby Go uczcić jako Króla żydowskiego (Mt 2,2 nn.), a później na początku swej działalności apostolskiej słyszy wyznanie Natanaela: „Ty jesteś Królem Izraela” (J 1,49).
Lud, mylnie tłumacząc tę królewskość, która nie była z tego świata (J 18,36), chce Go obwołać królem (J 6,15), a uczniowie domagają się przywrócenia Królestwa Izraela (l)z 1,6) i pierwszych miejsc w tym królestwie dla siebie (Mt 20,21). Przy okrzykach: „Błogosławiony Król, który idzie w imię Pańskie” (Łk 19,38 nn.), Jezus odbywa uroczysty wjazd do Jerozolimy. Na uroczystym i decydującym sądzie głośno wyznaje Swą godność królewską. Na pytanie Piłata: „A więc jesteś królem?" Zbawiciel odpowiada: „Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie” (J 18,37). Pomimo wszelkich wysiłków Jego wrogowie nie mogą przeszkodzić, aby tytuł przybity na haniebnym drzewie nie ogłosił Jego królewskości (J 19,19), zgodnie z Jego przepowiednią: „A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie” (J 12,32).
Jezus Chrystus ustanawia sakrament małżeństwa i nadaje mu znaczenie głębokie i mistyczne (Ef 5,32). On to sprowadza je do pierwotnych zasad jedności i nierozerwalności (Mt 5,32). Boski Zbawiciel ukazał nam w Nazarecie wzór rodziny chrześcijańskiej (Łk 2,51), którą uświęcił na godach w Kanie (J 2,1), w domu Zacheusza (Łk 19,6) i w Betanii (J 11-12).
Jezus Chrystus jest Założycielem społeczności kościelnej, którą oparł na Piotrze (Mt 16,18), z którą pozostaje do skończenia świata (Mt 28,20) i która powinna ogarnąć cały świat (Mk 16,15). Panowanie Jego rozciąga się również na społeczności świeckie, ponieważ Jezus jest Władcą królów ziemi (Ap 1,5), „Królem królów i Panem panujących” (1 Tm 6,15; Ap 19,15) i wykonuje swoją władzę nad królami ziemi.

Zasady, na których opiera się dzieło Intronizacji można sprowadzić do pięciu następujących:
1. Jezus Chrystus jest Królem zarówno osoby, jak rodziny i społeczeństwa, stąd: królewskość Jezusa Chrystusa. Królewskość Jezusa Chrystusa
2. Jezus Chrystus jest Królem przez Swoją miłość, stąd: królewskość Najświętszego Serca. Królewskość Najświętszego Serca Jezusa
3. Ta królewskość jest dziś powszechnie wzgardzona i znieważona, stąd: królewskość odrzucona. Królewskość nieuznana
4. Intronizacja jest doskonałym środkiem naprawienia tych zniewag i przywrócenia najwyższych praw Najświętszego Serca, stąd: królewskość uznana i przywrócona. Królewskość uznana i przywrócona
5. Ta praktyka jest całkowitym wypełnieniem wszystkich żądań Najświętszego Serca, objawionych św. Małgorzacie Marii, stąd: królewskość upragniona i wymagana przez Najświętsze Serce. Królewskość upragniona i wymagana przez Najświętsze Serce Jezusa