Postęp Tradycji w miejsce postępu zrozumienia, poznania i mądrości eodem sensu eademque sententia *)
“Stąd Apostołowie, przekazując to, co sami otrzymali, upominają wiernych, by trzymali się tradycji, które poznali czy to przez naukę ustną, czy też przez list, i aby staczali bój o wiarę raz na zawsze sobie przekazaną. A co przez Apostołów zostanie przekazane, obejmuje wszystko to, co przyczynia się do prowadzenia świętego życia przez Lud Boży i pomnożenia w nim wiary. I tak Kościół w swej nauce, w swym życiu i kulcie uwiecznia i przekazuje wszystkim pokoleniom to wszystko, czym on jest i to wszystko, w co wierzy.
Tradycja ta, wywodząca się od Apostołów, czyni postępy w Kościele pod opieką Ducha Świętego [Haec quae est ab Apostolis Traditio sub assistentia Spiritus Sancti in Ecclesia proficit…]” (DV 8)
*) por. Dei Filius Piusa IX i Soboru Watykańskiego za św. Wicentym z Lerynu (Commonitorium): “Crescat igitur et multum vehementerque proficiat, tam singulorum, quam omnium, tam unius hominis, quam totius Ecclesiae, aetatum ac saeculorum gradibus, intelligentia, scientia, sapientia… sed in suo dumtaxat genere, in eodem scilicet dogmate, eodem sensu, eademque sententia“
czyli niech czyni postępy “zrozumienie, wiedza i mądrość” [w ramach otrzymanej Tradycji ], ale w granicach “tego samego dogmatu, tego samego znaczenia i tego samego osądu”.
Rola wiernych w postępie Tradycji
“Wzrasta bowiem zrozumienie tak rzeczy, jak słów przekazywanych, już to dzięki kontemplacji oraz dociekaniu wiernych, którzy je rozważają w sercu swoim (por. Łk 2,19 i 51), już też dzięki głębokiemu, doświadczalnemu pojmowaniu spraw duchowych, już znowu dzięki nauczaniu tych, którzy wraz z sukcesją biskupią otrzymali niezawodny charyzmat prawdy.” (DV 8)
Brak posiadania przez Kościół pełni prawdy
“Kościół z biegiem wieków dąży stale do pełni prawdy Bożej, aż wypełnią się w nim słowa Boże” (DV 8)
Jan Paweł II podczas ekumenicznej modlitwy w Asyżu
