Skromność w ubiorze, „Nie cudzołóż” (Wj 20,14).
Najdrożsi w Chrystusie,
W cieplejszą pogodę w miesiącach letnich jest nie tylko wskazane, ale wręcz konieczne, aby nasi księża głosili wiernym kazania o duchowych niebezpieczeństwach, które są dziś tak powszechne w odniesieniu do chrześcijańskiej skromności i czystości. Celem niniejszego listu pasterskiego jest wsparcie księży w ich moralnej …Więcej
Skromność w ubiorze, „Nie cudzołóż” (Wj 20,14).
Najdrożsi w Chrystusie,
W cieplejszą pogodę w miesiącach letnich jest nie tylko wskazane, ale wręcz konieczne, aby nasi księża głosili wiernym kazania o duchowych niebezpieczeństwach, które są dziś tak powszechne w odniesieniu do chrześcijańskiej skromności i czystości. Celem niniejszego listu pasterskiego jest wsparcie księży w ich moralnej odpowiedzialności za pouczanie wiernych.
Zasady cnót skromności i czystości opierają się przede wszystkim na szóstym i dziewiątym przykazaniu Bożym:
„Nie cudzołóż” (Wj 20,14).
To jest
„Nie pożądaj żony bliźniego swego” (Wj 20,14).
Ponadto czytamy w Ewangelii św. Mateusza, jak nasz Boski Zbawiciel Jezus Chrystus powtórzył Dziewiąte Przykazanie, mówiąc:
„Słyszeliście, że powiedziano starożytnym: «Nie cudzołóż». A Ja wam powiadam: Każdy, kto choćby pożądliwie patrzy na kobietę, już w swoim sercu dopuścił się z nią cudzołóstwa” (Mt 5,27-28).
Kiedy rozważamy te kwestie, przypominają nam się również niektóre ostrzeżenia Najświętszej Maryi Panny w Fatimie w Portugalii w 1917 roku.
„Zostaną wprowadzone pewne mody, które bardzo obrażają Naszego Pana… Więcej dusz trafia do piekła z powodu grzechów ciała niż z jakiegokolwiek innego powodu”.
Minęło prawie 80 lat od objawień Matki Bożej w Fatimie i jak prorocze było Jej przesłanie! Dzięki nowoczesnej technologii — telewizji, filmom i nagraniom wideo, a obecnie komputerom — nasi młodzi ludzie są codziennie narażeni na pornografię i niemoralność, które podważają ich kręgosłup moralny. Szalające skutki tego moralnego zniszczenia są tak oczywiste &8212; rozwiązłość i ciąże nastolatek, aborcja, otwarte promowanie sztucznych środków antykoncepcyjnych i wzrost liczby brutalnych przestępstw wobec kobiet.
Jakże tragiczne jest to, że tak wielu młodych ludzi żyje tak, jakby Boga nie było, nie było przykazań, nie było takich rzeczy jak grzech śmiertelny, śmierć, sąd i wieczność! Ale choć może to być tragiczne, jeszcze bardziej tragiczne jest to, że katolickie dziewczęta i kobiety padają ofiarą pokus nieskromnych stylów i mód, stając się w ten sposób przyczyną i okazją do grzechu dla wielu innych.
Papież Pius XII kilkakrotnie ubolewał nad tym smutnym i tragicznym widowiskiem. W 1954 roku Papież ze smutkiem stwierdził:
„Ile jest młodych dziewcząt, które nie widzą nic złego w podążaniu za pewnymi bezwstydnymi stylami, jak wiele owiec. Z pewnością zarumieniliby się ze wstydu, gdyby wiedzieli, jakie wrażenie wywierają i jakie uczucia wywołują u tych, którzy je widzą”.
Przy innej okazji papież Pius XII zwrócił się do Katolickich Grup Młodzieżowych we Włoszech w następujący sposób:
„Dobro duszy jest ważniejsze niż dobro ciała; i musimy przedkładać duchowy dobro naszych bliźnich nad własne wygody cielesne...
Jeżeli określony rodzaj ubioru stanowi poważną i nieuchronną okazję do grzechu i zagraża zbawieniu duszy twojej i innych, twoim obowiązkiem jest zaprzestać jego noszenia...
O matki chrześcijańskie, gdybyście wiedziały, jaką przyszłość pełną niepokojów i niebezpieczeństw, źle ukrytego wstydu przygotowujecie dla swoich synów i córek, nieroztropnie przyzwyczajając ich do życia skąpo ubranego i zatracając poczucie skromności; wstydzilibyście się i bardzo balibyście się szkód, jakie sobie wyrządzacie, szkód, jakie wyrządzacie tym dzieciom, które Niebo wam powierzyło, abyście mogli je wychowywać na chrześcijan”.
Wszystkie te rozważania są dobre i słuszne, ale pozostałyby bez znaczenia, gdyby nie istniały pewne praktyczne zasady definiujące dokładnie, co stanowi nieskromny ubiór kobiet i dziewcząt. W oparciu o różne fragmenty teologii moralnej zrozumienie następujących ogólnych wskazówek nie powinno być zbyt trudne dla naszych katolickich kobiet i dziewcząt:
Nieskromny ubiór odnosi się do:
Sukienki lub bluzki z szerokimi dekoltami;
Krótkie spódniczki lub szorty odsłaniające górną część nóg;
Przezroczyste ubrania;
Zbyt obcisłe sukienki lub kombinezony.
W tym miejscu moglibyśmy postawić problem tych szczególnych okazji, które wydają się wymagać wyjątków. A co w przypadku wyjątkowo upalnej pogody, zajęć sportowych lub pływania?
Kobieta w takich przypadkach będzie musiała kierować się zdrowym rozsądkiem i podjąć dodatkowe środki ostrożności, rozumiejąc, że ponosi w tym względzie poważną odpowiedzialność. W gorącym klimacie możesz nosić długą sukienkę lub spodnie, które są wygodne, lekkie i chłodne, a jednocześnie skromne. W sporcie może być innowacyjny w celu zachowania skromności, w zależności od rodzaju aktywności. Do pływania możesz nosić jakiś rodzaj ubrania, który zakrywasz lub zakrywasz kostium kąpielowy, z wyjątkiem sytuacji, gdy faktycznie pływasz. Wybór kostiumu kąpielowego dla kobiet jest dziś niezwykle ważny. Większość strojów kąpielowych dla kobiet jest w rzeczywistości rażąco nieskromna. Kobieta może być zmuszona uszyć lub zlecić wykonanie własnego kostiumu, tak aby był skromny,
Zadbajmy o to, aby nasze katolickie kobiety i dziewczęta mogły poważnie zastanowić się nad swoim sposobem ubioru i moralnym obowiązkiem wystrzegania się wszelkiego „stylu i mody, które poważnie obrażają naszego Boskiego Pana”. Kiedy weźmiemy pod uwagę, że największym złem, jakie może spotkać człowieka, jest wieczna zatracenie duszy w piekle, jak bardzo powinniśmy się bać, że staniemy się dla kogokolwiek przyczyną lub okazją do grzechu!
Mając to na uwadze, kończymy przeglądem instrukcji zawartych w Acta Apostolicae Sedis (Aktach Stolicy Apostolskiej), przekazanych przez Radę Organów Nadzorczych biskupom i ordynariuszom diecezjalnym za papieża Piusa XI:
„Na mocy Najwyższej Władzy Apostolskiej, którą sprawuje w Kościele powszechnym, kobiety Jego Świątobliwości Piusa noszą przyzwoite ubrania; ozdabiając się skromnością i wstrzemięźliwością... jak przystało kobietom, które wyznają pobożność, dobrymi uczynkami.
„Przy wielu okazjach ten sam Najwyższy Papież odrzucał i zdecydowanie potępiał nieskromność w ubiorze, która jest dziś w modzie wszędzie, nawet wśród kobiet i dziewcząt będących katolikami; praktyka, która wyrządza poważne szkody cnocie, jaką jest korona i chwała kobiet, a ponadto niestety prowadzi nie tylko do ich doczesnych uszkodzeń, ale co gorsza, do wiecznej zagłady ich i innych dusz.
„Nic więc dziwnego, że biskupi i inni ordynariusze miejscowi, zgodnie z obowiązkiem sług Chrystusowych, w swoich diecezjach jednomyślnie przeciwstawiali się pod każdym względem tej wyuzdanej i bezwstydnej modzie, a czyniąc to, cierpliwie i odważnie znosili drwiny i kpiny, jakie czasami kierowali pod ich adresem ludzie o złych intencjach.
„Dlatego też Święta Kongregacja ds. Utrzymania Dyscypliny wśród Duchowieństwa i Ludu, przede wszystkim zgadza się z zasłużoną aprobatą i uznaniem dla tej czujności i działania Biskupów, a ponadto zdecydowanie ich nawołuje do kontynuowania celu i przedsięwzięcia, które tak dobrze zaczęli, a nawet ścigać ich z jeszcze większą zaciekłością, dopóki ta zaraźliwa choroba nie zostanie całkowicie wyrzucona z przyzwoitego społeczeństwa.
„Aby można było to osiągnąć łatwiej i bezpieczniej, Święta Kongregacja, zgodnie z poleceniami Jego Świątobliwości, ustaliła w tym zakresie następujące postanowienia:
„TO. Zwłaszcza pasterze i kaznodzieje, gdy mają taką możliwość, powinni, według słów św. Pawła (2 Tym. 4:2): „nalegać, zaprzeczać, błagać, karcić”, aby kobiety nosiły ubiór odpowiadający skromności, aby mogła być ozdobą i zabezpieczeniem cnót; muszą też napominać rodziców, aby nie pozwalali córkom nosić nieskromnego ubioru.
„II. Rodzice, świadomi swego bardzo poważnego obowiązku troszczenia się szczególnie o wychowanie moralne i religijne swoich dzieci, powinni ze szczególną troską zadbać o to, aby ich córki od najmłodszych lat otrzymały solidne wychowanie w zakresie nauki chrześcijańskiej; i oni sami powinni słowem i przykładem głęboko ich przyzwyczaić do umiłowania skromności i czystości. Idąc za przykładem Świętej Rodziny, powinni starać się tak dobrze uporządkować i uregulować rodzinę, aby każdy jej członek mógł znaleźć w domu powód i zachętę do kochania i pielęgnowania skromności.
„III. Rodzice powinni także uniemożliwiać córkom udział w publicznych ćwiczeniach i zawodach sportowych. Jeśli dziewczęta są zmuszane do wzięcia udziału w nabożeństwie, rodzice powinni dopilnować, aby nosiły kostium całkowicie skromny i nigdy nie powinni pozwalać im na występowanie w nieskromnym stroju.
„IV. Dyrektorzy szkół i uczelni dla dziewcząt powinni starać się zaszczepić w sercach swoich uczennic umiłowanie skromności, aby je nakłaniano do skromnego ubierania się.
„W. Nie przyjmą do swoich szkół i uczelni dziewcząt ubranych nieskromnie; a jeśli któryś z nich został już przyjęty, zostanie odesłany, chyba że się zmieni.
"TY. Mniszki, zgodnie z Listem Świętej Kongregacji Zakonników z dnia 23 sierpnia 1928 r., nie będą przyjmować do swoich kolegiów, szkół, oratoriów i ośrodków rozrywki, ani nie pozwolą dziewczynie, która nie zachowuje chrześcijańskiej skromności w ubiorze, pozostań tam; a realizując swoje zadania wychowawcze, ze szczególną troską będą zasiać głęboko w sercach dziewcząt miłość do czystości i chrześcijańskiej skromności.
„VII. Zostaną utworzone i wspierane pobożne stowarzyszenia kobiet, których celem będzie tłumienie poprzez radę, przykład i działalność nadużyć związanych z nieskromnym ubiorem oraz promowanie czystości obyczajów i skromności w ubiorze.
„VIII. Kobiety noszące nieskromne stroje nie powinny być przyjmowane do tych stowarzyszeń; a ci, którzy już zostali tam przyjęci, jeśli później dopuszczą się w tym zakresie jakiegokolwiek niewłaściwego postępowania i po otrzymaniu ostrzeżenia nie poprawią się, zostaną wydaleni.
„IX. Nieskromnie ubranym dziewczętom i kobietom należy odmówić przyjęcia Komunii Świętej i wyłączyć je z urzędu matki chrzestnej w sakramentach chrztu i bierzmowania, a w niektórych przypadkach należy je także wykluczyć z wejścia do kościoła.
"X. Podczas świąt w ciągu roku, które stwarzają szczególną okazję do wpajania chrześcijańskiej skromności, zwłaszcza w święta Najświętszej Maryi Panny, pasterze i kapłani odpowiedzialni za związki pobożne i stowarzyszenia katolickie nie powinni omieszkać wygłosić w odpowiednim czasie kazania na ten temat, tak aby aby zachęcić kobiety do kultywowania chrześcijańskiej skromności w ubiorze. W uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny co roku we wszystkich kościołach katedralnych i parafialnych będą odmawiane specjalne modlitwy, a jeśli będzie to możliwe, w odpowiednim czasie będzie także kierowana do ludu zachęta w uroczystej homilii.
„XI. Diecezjalna Rada Nadzorcza, o której mowa w deklaracji Świętego Oficjum z 22 marca 1918 r., przynajmniej raz w roku, przynajmniej raz w roku, zajmie się zwłaszcza sposobami i środkami skutecznego osiągnięcia skromności w ubiorze kobiecym.
„XII. Aby to zbawienne działanie mogło przebiegać skuteczniej i bezpieczniej, Biskupi i inni ordynariusze miejscowi powinni co trzy lata, wraz ze swoim sprawozdaniem z nauczania religii, o którym mowa w motu proprio Orbem Catholicum z dnia 29 czerwca 1923 r., także informować tę Świętą Kongregację o sytuację dotyczącą ubioru kobiet oraz środki, które zostaną podjęte zgodnie z niniejszą Instrukcją.”
Aby nikt nie pomyślał, że ten trudny temat chrześcijańskiej skromności jest nieodpowiednim lub nieodpowiednim tematem do rozmów naszych księży ze swoimi wiernymi, na koniec odsyłamy do rozstrzygającego oświadczenia Świętej Kongregacji Soboru:
„Proboszcz, a zwłaszcza kaznodzieja, gdy zajdzie taka potrzeba, powinien zgodnie ze słowami św. Pawła Apostoła (2 Tym. 4, 2) nalegać, wyjaśniać, napominać i nakazywać, aby ubiór kobiecy opierał się na skromności i przyzwoitość kobiet i jest obroną cnót. Podobnie napominaj rodziców, aby dbali o to, aby ich córki przestały nosić niestosowne ubrania”.
W Christo Jesu et Maria Immaculata,
+ Mark A. Pivarunas, CMRI
