W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: «Nie mają wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie». Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Jezus rzekł do sług: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je aż po brzegi. Potem powiedział do nich: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Ci więc zanieśli. Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory». Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
Oto słowo Pańskie.
******†*****
Poeci o Matce Bożej Częstochowskiej ,,Adam Mickiewicz rozpoczął „Pana Tadeusza”– swoje największe poetyckie dzieło – słowami modlitwy do Matki Bożej, Tej, „co Jasnej broni Częstochowy i w Ostrej świeci Bramie”. Szczególnie dziś, w to uroczyste święto, tak bardzo z serca płyną nam te słowa poety. W ten dzień ku czci „Tej, co Jasnej broni Częstochowy”, będzie wiele uroczystych, pięknych kazań. A my, w nawiązaniu do Inwokacji Mickiewicza, przypomnijmy kilka takich poetyckich tekstów.
Madonno hebanowa o dwóch pręgach na twarzy! Nazbyt pięknym był owal Twój święty. Za nas, wszystkie piękności, policzek Twój się żarzy, nienawistnie pocięty. Maria Jasnorzewska
Jakże nam łatwo prosić Cię z litanii, Orędowniczko i Najświętsza Matko, o dąb spokoju lub o kłos dostatku, Najboleśniejsza i Najcichsza Pani (...) Umacniaj wiarę naszą, Panno Święta, Coś ulubiła klasztor ten na górze, niech każda róża o Tobie pamięta, jak nasze siostry będą takie róże. Aleksander Rymkiewicz
O Madonno o czarnej Twarzy – jak namioty patriarchów (...) Matko Słowa, Matko Dobroci. Módl się o dobroć wszystkich polskich słów. (...) Niech ani jedno słowo nie będzie złe. Niech ani jedno słowo nie czai się do skoku... Niech wybacza, niech leczy, Niech łagodzi, niech zamyka człowiecze rany... Madonno Łukaszowa, Panno Jasnogórska, o Twarzy w bliznach, jak polska ziemia... Z „Hymnu do Czarnej Madonny”
I na zakończenie fragment „Modlitwy” Stanisława Grochowiaka, który swoje nazwisko włączył w modlitwę do Matki Bożej. Taka prawdziwie poetycka to modlitwa, w której wymienia 30 tytułów Matki Bożej i kończy pokornie:
Matko Boska mądra taka, Żeś jak ogród z plonem łask, Rzuć najmniejszy choćby blask W ciemne wiersze Grochowiaka.
A ...od tych wierszy jeszcze ważniejsze jest nasze serce, tak często ciemne i łaknące światła miłości.,,
Witaj Jutrzenko rano powstająca, Śliczna jak miesiąc, jak słońce świecąca! Ty świecisz w miłej światu Częstochowie, Gdzie czołem biją świata monarchowie.
Tobie z dwunastu gwiazd koronę dano, Panią Cię świata wszystkiego podano; Na Jasnej Górze jaśniejsza nad słońce – Tu lud upada do nóg swej Patronce.
Pocieszycielko ludzi utrapionych! Do Ciebie, Panno, w nędzach niezliczonych Lud się ucieka i prosi serdecznie, By za przyczyną Twoją żył bezpiecznie.
Pamiętaj, Panno, na polską Koronę, Którąś raz wzięła pod swoją obronę: Wszakżeś jest polską Maryja Królową, Której Bóg oddał za tron Częstochową.
Tam Twoje serce, kędy skarb przebywa, Gdzie królewski stół Twój obraz nakrywa: Niech odrobiny z niego nam spadają, Twoi synowie niech głodu nie znają.
Otwórz Twój skarbiec, niech mamy te dary, Któreś Ty synom dawała bez miary: Niech dziatki Twoje doznają Twej mocy, Strzeż nas, o Panno, jak we dnie tak w nocy.
,,Pewnie nieraz doświadczyliśmy sytuacji, gdy ktoś przyszedł nam z pomocą dokładnie wtedy, kiedy tego potrzebowaliśmy. Co więcej, może wsparcie przyszło, chociaż się go nie spodziewaliśmy od tej konkretnej osoby. Dzisiejsza Ewangelia pokazuje nam Boże wyczucie czasu oraz wzgląd na często proste, życiowe potrzeby. Bóg widzi i wie, czego potrzebujemy, o co się martwimy. Nic Mu nie umyka, choć może …Więcej
,,Pewnie nieraz doświadczyliśmy sytuacji, gdy ktoś przyszedł nam z pomocą dokładnie wtedy, kiedy tego potrzebowaliśmy. Co więcej, może wsparcie przyszło, chociaż się go nie spodziewaliśmy od tej konkretnej osoby. Dzisiejsza Ewangelia pokazuje nam Boże wyczucie czasu oraz wzgląd na często proste, życiowe potrzeby. Bóg widzi i wie, czego potrzebujemy, o co się martwimy. Nic Mu nie umyka, choć może jeszcze nie potrafimy zauważyć, jakie rozwiązanie już przygotował. Jedno jednak jest pewne, zawsze aktualne, podpowiedziane przez Maryję, wtedy w Kanie i dziś: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Zaufanie i posłuszeństwo Bogu zawsze doprowadzą nas do Bożych rozwiązań.,, Ewangelia z komentarzem na każdy dzień
,,Na weselu w Kanie Galilejskiej jest Maryja, jest Jezus, są Jego uczniowie. Jest ludzka radość i jest smutek, wynikający z niezręcznej sytuacji – braku wina. W Kanie jest też pierwszy znak – cud Jezusa, niejako wymuszony przez Maryję. I jest to typowy obraz naszego codziennego życia. Nasza Kana – to nasze małe przyjemności, radości, wesela, ale również trud, braki, smutek, cierpienie. W naszej …Więcej
,,Na weselu w Kanie Galilejskiej jest Maryja, jest Jezus, są Jego uczniowie. Jest ludzka radość i jest smutek, wynikający z niezręcznej sytuacji – braku wina. W Kanie jest też pierwszy znak – cud Jezusa, niejako wymuszony przez Maryję. I jest to typowy obraz naszego codziennego życia. Nasza Kana – to nasze małe przyjemności, radości, wesela, ale również trud, braki, smutek, cierpienie. W naszej Kanie jest Jezus i Maryja.
Co chce nam powiedzieć dziś Maryja? Zapewne to samo, co powiedziała sługom: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie mój Syn”. Maryja nie mówi nic od siebie. Ona tylko kieruje nasz wzrok na Jezusa. Niekiedy, w pewnych nurtach modlitewnych, deprecjonuje się Maryję; twierdzi się, że przesłania Jezusa. W rzeczywistości Maryja nigdy nie przeszkadza w naszej drodze do Jezusa. Maryja nigdy nie zasłania Jezusa. Przeciwnie, Jej życie było w cieniu Jezusa. I jedynie czego pragnie, to doprowadzić wszystkich do Jezusa. Tam, gdzie jest Maryja, jest zawsze obecny Jezus. Ona jest drogą do Jezusa.
Maryja w Kanie bezgranicznie ufa swemu Synowi, choć Jezus nie od razu czyni cud a nawet jakby odmawia. Wiara Maryi niejako wymusza cud.
W życiu duchowym, modlitewnym ważna jest wiara i cierpliwość. One niejako „przymuszają” Pana Boga do działania. W codzienności niejednokrotnie doświadczamy trudności, pustki, niezrozumienia Boga, Jego woli, drogi, jaką nas prowadzi. W takich chwilach łatwo przychodzi zwątpienie, pokusa niewiary.
Maryja też nie rozumie Jezusa, a jednak ufa Mu, wierzy, czeka cierpliwie i otrzymuje to, czego pragnie. W relacjach z Bogiem, z Jezusem nie jest najważniejsze poznanie, zrozumienie. Najważniejsza jest cierpliwość w wierze. Gdy zaufamy Jezusowi do końca, to z czasem, nawet w najtrudniejszych chwilach ześle światło, poznanie i zrozumienie.
Czy odkrywam w moim życiu troskliwą, czuwającą, dyskretną obecność Maryi – Matki? Czy w sytuacjach trudnych zwracam się do Niej o pomoc? Czy moje zaufanie Bogu trwa dłużej niż niecierpliwość serca?
„Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie Jezus” – mówi Maryja w Kanie naszego życia.
A co mówi Jezus? „Napełnijcie stągwie wodą”. Jesteśmy „stągwiami”. Ale gdy napełnimy je wodą, Jezus dokona cudu przemiany w wino. Napełnianie stągwi wodą to codzienny mozolny wysiłek. Codzienność dla niektórych z nas bywa męcząca, nużąca. Dlatego szukamy życia kolorowego, zapełnionego silnymi, bodźcami, wrażeniami. Gdy tych bodźców brakuje, pojawia się przeciętność, rutyna, albo depresja. Tymczasem największe wrażenia i najsilniejsze bodźce zewnętrzne nie zapełnią pustki ducha, pustki wewnętrznej. Pokój ducha, pokój wewnętrzny daje codzienna wierność Bogu i sobie, swojemu powołaniu, obowiązkom i codziennym drobnym rzeczom.
Ojcowie Kościoła interpretują „kamienne stągwie” jako symbol pobożności tradycyjnej, skostniałej, rygorystycznej. „Wino” z kolei jako symbol Ewangelii, wiary świadomej, głębokiej, radosnej, opartej na miłości. Takie „wino miłości” jest zapowiedzią uczty wiecznej. Czy moje życie ma „smak dobrego wina”? Czy jest głębokie, radosne, zjednoczone z Jezusem? A jeśli nie, to gdzie jest źródło braku radości, entuzjazmu, zapału? Co mogę i powinienem czynić, aby moje życie stawało się coraz „lepsze”?,, Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie
,,Tytuł Matki Bożej jako Królowej narodu polskiego sięga drugiej połowy XVI wieku. Grzegorz z Sambora, renesansowy poeta, nazywa Maryję Królową Polski i Polaków. Teologiczne uzasadnienie tytułu "Królowej" pojawi się w XVII wieku po zwycięstwie odniesionym nad Szwedami i cudownej obronie Jasnej Góry, które przypisywano wstawiennictwu Maryi. Wyrazicielem tego przekonania Polaków stał się król …Więcej
,,Tytuł Matki Bożej jako Królowej narodu polskiego sięga drugiej połowy XVI wieku. Grzegorz z Sambora, renesansowy poeta, nazywa Maryję Królową Polski i Polaków. Teologiczne uzasadnienie tytułu "Królowej" pojawi się w XVII wieku po zwycięstwie odniesionym nad Szwedami i cudownej obronie Jasnej Góry, które przypisywano wstawiennictwu Maryi. Wyrazicielem tego przekonania Polaków stał się król Jan Kazimierz, który 1 kwietnia 1656 roku w katedrze lwowskiej przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej obrał Maryję za Królową swoich państw, a Królestwo Polskie polecił jej szczególnej obronie. W czasie podniesienia król zszedł z tronu, złożył berło i koronę, i padł na kolana przed wielkim ołtarzem. Zaczynając swoją modlitwę od słów: "Wielka Boga-Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico", ogłosił Matkę Bożą szczególną Patronką Królestwa Polskiego. Przyrzekł szerzyć Jej cześć, ślubował wystarać się u Stolicy Apostolskiej o pozwolenie na obchodzenie Jej święta jako Królowej Korony Polskiej, zająć się losem ciemiężonych pańszczyzną chłopów i zaprowadzić w kraju sprawiedliwość społeczną. Po Mszy świętej, w czasie której król przyjął również Komunię świętą z rąk nuncjusza papieskiego, przy wystawionym Najświętszym Sakramencie odśpiewano Litanię do Najświętszej Maryi Panny, a przedstawiciel papieża odśpiewał trzykroć, entuzjastycznie powtórzone przez wszystkich obecnych nowe wezwanie: "Królowo Korony Polskiej, módl się za nami". Warto dodać, że Jan Kazimierz nie był pierwszym, który oddał swoje państwo w szczególną opiekę Bożej Matki. W roku 1512 gubernator hiszpański ogłosił Matkę Bożą szczególną Patronką Florydy. W roku 1638 król francuski, Ludwik XIII, osobiście i uroczyście ogłosił Matkę Bożą Wniebowziętą Patronką Francji, a Jej święto 15 sierpnia ustanowił świętem narodowym. Choć ślubowanie Jana Kazimierza odbyło się przed obrazem Matki Bożej Łaskawej we Lwowie, to jednak szybko przyjęło się przekonanie, że najlepszym typem obrazu Królowej Polski jest obraz Pani Częstochowskiej. Koronacja obrazu papieskimi koronami 8 września 1717 roku ugruntowała przekonanie o królewskości Maryi. Była to pierwsza koronacja wizerunku Matki Bożej, która odbyła się poza Rzymem. Niestety śluby króla Jana Kazimierza nie zostały od razu spełnione. Dopiero po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. Episkopat Polski zwrócił się do Stolicy Apostolskiej o wprowadzenie święta dla Polski pod wezwaniem "Królowej Polski". Papież Benedykt XV chętnie przychylił się do tej prośby (1920). Biskupi umyślnie zaproponowali Ojcu świętemu dzień 3 maja, aby podkreślić nierozerwalną łączność tego święta z Sejmem Czteroletnim, a zwłaszcza z uchwaloną 3 maja 1791 roku pierwszą Konstytucją polską.,, NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY KRÓLOWEJ POLSKI GŁÓWNEJ PATRONKI POLSKI
,,Józef Nikodem Kłosowski, poeta ludowy „Litania do Matki Boskiej Częstochowskiej” /fragm./ „(…) Panno z Częstochowy! Zstąp do nas na ten ugór okrwawiony, płowy, Między wioski wymarłe i zburzone miasta, Gdzie śmierć bujniej niż piołun po miedzach wyrasta. (…) Matko Bolejąca, Mieczem bólu przebita, pod krzyżem mdlejąca Nadziejo opuszczonych i wątpiących tęczo Zejdź do tych, co w więzieniach …Więcej
,,Józef Nikodem Kłosowski, poeta ludowy „Litania do Matki Boskiej Częstochowskiej” /fragm./
„(…) Panno z Częstochowy! Zstąp do nas na ten ugór okrwawiony, płowy, Między wioski wymarłe i zburzone miasta, Gdzie śmierć bujniej niż piołun po miedzach wyrasta. (…) Matko Bolejąca, Mieczem bólu przebita, pod krzyżem mdlejąca Nadziejo opuszczonych i wątpiących tęczo Zejdź do tych, co w więzieniach gestapowskich jęczą. Wesprzyj naród zdeptany wichrem strasznej wojny A prochom męczenników wyproś sen spokojny Daj, by kraj nasz już więcej nie ociekał łzami, Królowo Polski, módl się za nami!”,,
Tyś wielką chlubą naszego narodu. Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały w mieście Boga naszego. Święta Jego góra, wspaniałe wzniesienie, radością jest całej ziemi. Refren: Tyś wielką chlubą naszego narodu. Co słyszeliśmy, to zobaczyliśmy w mieście Pana Zastępów, w mieście naszego Boga. Bóg je umacnia na wieki. Refren: Tyś wielką chlubą naszego narodu. Rozważamy, Boże, łaskawość Twoją we …Więcej
Tyś wielką chlubą naszego narodu. Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały w mieście Boga naszego. Święta Jego góra, wspaniałe wzniesienie, radością jest całej ziemi.
Refren: Tyś wielką chlubą naszego narodu. Co słyszeliśmy, to zobaczyliśmy w mieście Pana Zastępów, w mieście naszego Boga. Bóg je umacnia na wieki.
Refren: Tyś wielką chlubą naszego narodu. Rozważamy, Boże, łaskawość Twoją we wnętrzu Twojej świątyni. Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja sięga po krańce ziemi. Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.
Refren: Tyś wielką chlubą naszego narodu. Obejdźcie Syjon dokoła, policzcie jego wieże, by powiedzieć przyszłym pokoleniom, że Bóg jest naszym Bogiem na wieki.
