Nie będzie w tych latach
ni deszczu, ni rosy:
susza co oplata
serca puste, zimne,
wargi zawinięte
w kir tłumiący głosy,
języki tak drętwe,
że mówić bezsilne. Lecz jesteś prorokiem, jesteś sługa Boży, spoczniesz nad potokiem, bo kruk milszy tobie niż człowiek lękliwy, co przed złem się korzy, wejdziesz w dom życzliwy i pomożesz wdowie. Bo bojaźń masz Pana, nie tych co lud dręczą, pchając na kolana by Baalów czcić imię, i będziesz stał w tłumie, choć inni wkrąg klęczą, aż ogień w dół runie i woda popłynie.