Bracia: Chrystus jest pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy. Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej świątyni, ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, ani nie po to, aby się wielekroć sam miał ofiarować, jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą, gdyż w takim przypadku musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków, aby zgładzić grzech przez ofiarę z samego siebie. A jak postanowione ludziom raz umrzeć, potem zaś sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują.
Oto słowo Boże. Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, śmierć zwyciężył,
Uczeni w Piśmie, którzy przyszli z Jerozolimy, mówili o Jezusie: «Ma Belzebuba i mocą władcy złych duchów wyrzuca złe duchy». Wtedy Jezus przywołał ich do siebie i mówił im w przypowieściach: «Jak może Szatan wyrzucać Szatana? Jeśli jakieś królestwo jest wewnętrznie skłócone, takie królestwo nie może się ostać. I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać. Jeśli więc Szatan powstał przeciw sobie i jest z sobą skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim. Nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i dopiero wtedy dom jego ograbi. Zaprawdę, powiadam wam: Wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego». Mówili bowiem: «Ma ducha nieczystego».
Oto słowo Pańskie.
******** ,,Takim ludziom Bóg nie może przebaczyć, bo oni dokonali wyboru życia z dala od Niego i przebaczenia wcale nie chcą.
Dla tych ludzi, którzy mówili, że Jezus ma ducha nieczystego nie było ważne to, iż Jezus czyni dobro. Dla nich argumentem za odrzuceniem Jezusa było to, że On nie postępuje według ich wskazówek, że obala wiele ich przekonań, a oni uważali się za nieomylnych. I to jest właśnie ów grzech przeciwko Duchowi Świętemu: uważać się za nieomylnego i odrzucać Jezusa pomimo poznania Go takim, jakim On faktycznie jest.
Generalnie ludzie odrzucają Jezusa, ponieważ dobrze Go nie znają.
Odrzucają Go więc nie do końca świadomie. Dlatego im będzie wybaczone. Tym jednak, którzy odrzucają Go aż do śmierci całkowicie świadomie, Bóg nie może przebaczyć, bo oni dokonali wyboru życia z dala od Niego i przebaczenia wcale nie chcą.,,
Wielki grzech zazdrości Św. Tomasz z Akwinu za grzech szczególnie ciężki uznaje zazdrość o cudzą świętość, łaskę i miłość Bożą, jaką została obdarowana druga osoba. Wtedy zazdrość jest grzechem przeciwko Duchowi Świętemu, gdyż to On jest uwielbiony w swoich dziełach i przeciw Niemu człowiek kieruje wówczas swoją zazdrość. Pochodne zazdrości Zazdrość po pewnym czasie może przerodzić się w nienawiść …More
Wielki grzech zazdrości Św. Tomasz z Akwinu za grzech szczególnie ciężki uznaje zazdrość o cudzą świętość, łaskę i miłość Bożą, jaką została obdarowana druga osoba. Wtedy zazdrość jest grzechem przeciwko Duchowi Świętemu, gdyż to On jest uwielbiony w swoich dziełach i przeciw Niemu człowiek kieruje wówczas swoją zazdrość.
Pochodne zazdrości
Zazdrość po pewnym czasie może przerodzić się w nienawiść, która z kolei może prowadzić wprost do wyrządzenia zła innej osobie. Z pewnością uczucie zazdrości kierowało też przeciwnikami Jezusa z Nazaretu, na którego rzucano fałszywe oskarżenia (por. np. Łk 11, 15) i planowano Go zabić (por. np. J 11, 53).
Zazdrość może pociągać za sobą różne sposoby poniżania drugiego człowieka.
Wśród nich prym wiodą: obmowa, oszczerstwa, obelgi, donosicielstwo, intrygi oraz fizyczna krzywda.
Ponadto niekiedy wada ta przeradza się w niezdrowe współzawodnictwo lub rywalizację, którym towarzyszy zwykle zawiść podszyta chorobliwymi ambicjami.
W ostatecznym rozrachunku zazdrość może prowadzić do uczucia wielkiego smutku, który zabija wszelką radość życia. Bardzo często zazdrośnik uważa, że cudze szczęście jest przyczyną jego osobistych nieszczęść.
Trwanie w takim przeświadczeniu prowadzi czasem do różnego rodzaju psychicznych zawirowań, szczególnie wtedy, gdy ktoś znajduje radość i satysfakcję w przeciwnościach, jakie spotykają innych
Wychodzenie z zazdrości
Wydaje się, że pierwszym krokiem, który należy uczynić, aby nie popełniać grzechu zazdrości, jest rozwijanie i praktykowanie na co dzień cnoty pokory. Po prostu trzeba nam nauczyć się stawać przed samym sobą w prawdzie. Tylko bowiem życie w prawdzie czyni nas wolnymi ludźmi (por. J 8, 32). Człowiek pokorny zna bowiem swoje ograniczenia i słabości. Potrafi także dostrzec i docenić w sobie wszystkie dobre strony swojej osobowości. Cieszy się też z tego, że otaczają go osoby lepsze pod rozmaitymi względami. Nie przeszkadza mu również, że inni osiągnęli o wiele więcej niż on, a nawet jest z tego zadowolony. Drugim zaś krokiem jest pielęgnowanie w sobie braterskiej miłości. Kiedy bowiem kogoś kochamy, nie zazdrościmy mu, ale cieszymy się z jego szczęścia, bo poniekąd staje się ono także naszym udziałem.
Niech w zamyśleniach o zazdrości towarzyszą nam słowa z Księgi Psalmów:
„Panie, moje serce nie jest wyniosłe i oczy moje nie patrzą z góry. Nie gonię za tym, co wielkie albo co przerasta moje siły. Przeciwnie: zaprowadziłem ład i spokój w mojej duszy” (Ps 131, 1-2).,,
W Pierwszym Liście do Koryntian św. Paweł w „Hymnie o miłości” pisze: „…Miłość nie zazdrości…” (1 Kor 13, 4). Zazdrość jest zatem ciężkim grzechem, bo jest brakiem miłości.
Zazdrość może pociągać za sobą różne sposoby poniżania drugiego człowieka. Wśród nich prym wiodą: obmowa, oszczerstwa, obelgi, donosicielstwo, intrygi oraz fizyczna krzywda. Ponadto niekiedy wada ta przeradza się w niezdrowe współzawodnictwo lub rywalizację, którym towarzyszy zwykle zawiść podszyta chorobliwymi ambicjami. W ostatecznym rozrachunku zazdrość może prowadzić do uczucia wielkiego …More
Zazdrość może pociągać za sobą różne sposoby poniżania drugiego człowieka.
Wśród nich prym wiodą: obmowa, oszczerstwa, obelgi, donosicielstwo, intrygi oraz fizyczna krzywda.
Ponadto niekiedy wada ta przeradza się w niezdrowe współzawodnictwo lub rywalizację, którym towarzyszy zwykle zawiść podszyta chorobliwymi ambicjami.
W ostatecznym rozrachunku zazdrość może prowadzić do uczucia wielkiego smutku, który zabija wszelką radość życia. Bardzo często zazdrośnik uważa, że cudze szczęście jest przyczyną jego osobistych nieszczęść.
Z Dzienniczka Siostry Faustyny ŚW. FAUSTYNA WSTRZYMUJE GNIEW BOŻY, KTÓRY MIAŁ WYLAĆ ANIOŁ NA PEWNE MIEJSCE Na drugi dzień w piątek 13/IX – [35] Wieczorem, kiedy byłam w swojej celi, ujrzałam Anioła, wykonawcę gniewu Bożego. Był w szacie jasnej z promiennym obliczem, obłok pod jego stopami, z obłoku wychodziły pioruny i błyskawice do rąk jego, a z ręki jego wychodziły i dopiero dotykały ziemi …More
Z Dzienniczka Siostry Faustyny ŚW. FAUSTYNA WSTRZYMUJE GNIEW BOŻY, KTÓRY MIAŁ WYLAĆ ANIOŁ NA PEWNE MIEJSCE Na drugi dzień w piątek 13/IX – [35] Wieczorem, kiedy byłam w swojej celi, ujrzałam Anioła, wykonawcę gniewu Bożego. Był w szacie jasnej z promiennym obliczem, obłok pod jego stopami, z obłoku wychodziły pioruny i błyskawice do rąk jego, a z ręki jego wychodziły i dopiero dotykały ziemi. Kiedy ujrzałam ten znak gniewu Bożego, który miał dotknąć ziemie, a szczególnie pewne miejsce, którego wymienić nie mogę dla słusznych przyczyn, zaczęłam prosić Anioła, aby się wstrzymał chwil kilka, a świat będzie czynił pokutę. Jednak niczym prośba moja była wobec gniewu Bożego. W tej chwili ujrzałam Trójcę Przenajświętszą. Wielkość Majestatu Jego przeniknęła mnie do głębi i nie śmiałam powtórzyć błagania mojego. W tej samej chwili uczułam w duszy swojej moc łaski Jezusa, która mieszka w duszy mojej; kiedy mi przyszła świadomość tej łaski, w tej samej chwili zostałam porwana przed Stolice Bożą. O, jak wielki jest Pan i Bóg nasz i niepojęta jest świętość Jego. Nie będę się kusić opisywać tej wielkości, bo niedługo ujrzymy Go wszyscy jakim jest. Zaczęłam błagać Boga za światem słowami wewnętrznie słyszanymi. Kiedy się tak modliłam, ujrzałam bezsilność Anioła i nie mógł wypełnić sprawiedliwej kary, która się słusznie należała za grzechy. Z taką mocą wewnętrzną jeszcze się nigdy nie modliłam. Słowa, którymi błagałam Boga są następujące: Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa za grzechy nasze i świata całego; dla Jego bolesnej Męki miej Miłosierdzie dla nas. (Dz 474-475)
PAN JEZUS DYKTUJE ŚW. FAUSTYNIE KORONKĘ DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO Na drugi dzień rano, kiedy weszłam do naszej kaplicy, usłyszałam te słowa wewnętrznie: - Ile razy wejdziesz do kaplicy – odmów zaraz te modlitwę, której cię nauczyłem wczoraj. Kiedy odmawiałam te modlitwę, usłyszałam w duszy te słowa: Modlitwa ta jest na uśmierzenie gniewu Mojego, odmawiać ja będziesz przez dziewięć dni na zwykłej cząstce różańca w sposób następujący: najpierw odmówisz jedno Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo i Wierzę w Boga, następnie na paciorkach Ojcze nasz mówić będziesz następujące słowa: Ojcze Przedwieczny, ofiaruje ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa na przebłaganie za grzechy nasze i świata całego; na paciorkach Zdrowaś Maryjo, będziesz odmawiać następujące słowa: dla Jego bolesnej Męki miej miłosierdzie dla nas i świata całego. Na zakończenie odmówisz trzykrotnie te słowa: Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny – zmiłuj się nad nami i nad całym światem. (Dz 476) 477.
ŚW. FAUSTYNA PRZYPOMINA ZNACZENIE MILCZENIA W ŻYCIU DUCHOWYM Milczenie jest mieczem w walce duchowej; nie dojdzie do świętości nigdy dusza gadatliwa. Ten miecz milczenia obetnie wszystko, co by się przyczepić do duszy chciało. Jesteśmy wrażliwi na mowę i zaraz wrażliwi chcemy odpowiadać, a nie zważamy na to, czy jest w tym wola Boża, żebyśmy mówili. Dusza milcząca jest silna, wszystkie przeciwności nie zaszkodzą jej, jeżeli wytrwa w milczeniu. Dusza milcząca jest zdolna do najgłębszego zjednoczenia się z Bogiem, ona żyje prawie zawsze pod natchnieniem Ducha Świętego. Bóg w duszy milczącej działa bez przeszkody. (Dz 477) Dzienniczek św. Faustyny Kowalskiej - Zeszyt pierwszy rękopisu (201-521)
,,Jeśli jednak ten, kto dobrze mówi, przemawia jedynie w Duchu Świętym, to zastanów się nad rozważanym właśnie stwierdzeniem: "I dobrze mówicie", oraz porównaj je ze zdaniem: "Ducha bowiem jeszcze nie było, ponieważ Jezus nie został jeszcze otoczony chwałą"(130). Tak więc zadaniem rzetelnego sługi Słowa jest dobrze mówić: "Panem jest Jezus", oraz, podobnie jak to robili uczniowie, słusznie …More
,,Jeśli jednak ten, kto dobrze mówi, przemawia jedynie w Duchu Świętym, to zastanów się nad rozważanym właśnie stwierdzeniem: "I dobrze mówicie", oraz porównaj je ze zdaniem: "Ducha bowiem jeszcze nie było, ponieważ Jezus nie został jeszcze otoczony chwałą"(130). Tak więc zadaniem rzetelnego sługi Słowa jest dobrze mówić: "Panem jest Jezus", oraz, podobnie jak to robili uczniowie, słusznie nazywać Zbawiciela Nauczycielem. Jemu to Jezus może powiedzieć: "Jestem nim"; Słowo jednak nie powie tego komuś, kto służy grzechowi i jest uczniem kłamców.
XII. (131). Być może również święty potrzebuje umycia nóg. Otóż spośród osób zasługujących na szacunek w Kościele wymieniono wdowę, która obok innych dobrych uczynków
"umyła nogi świętych"
Za śmieszne uważam ścisłe trzymanie się słów i nieokazywanie w Kościele szacunku kobiecie, która ma wszystkie cechy dobrej wdowy przy tym tylko jej braku, że często za pośrednictwem służby okazywała ludziom życzliwość, jeśli będąc zamożną i posiadając majątek obdarowywała gości albo po prostu ludzi potrzebujących wsparcia. (132).
I nie dziw się, że powinieneś alegorycznie rozumieć stwierdzenie: "Jeśli umyła nogi świętych",
skoro nakazano, aby starsze kobiety, podobnie jak prezbiterzy, uczyły innych dobrego,,
Skoro Bóg nas szczęśliwie prowadzi na pośrednictwem Jezusa Chrystusa, wkroczmy na przestronną drogę ewangeliczną, która jest dla nas źródłem życia, a jeśli ją poznamy i wstąpimy na nią, dotrzemy również do jej kresu. (...) ,,. A znajdując się jedynie w ciele i pielgrzymując z dala od Boga, by stanąć przed obliczem Pana nie wykroczymy poza Ewangelię, ...abyśmy w raju rozkoszy Bożych mogli korzystać …More
Skoro Bóg nas szczęśliwie prowadzi na pośrednictwem Jezusa Chrystusa, wkroczmy na przestronną drogę ewangeliczną, która jest dla nas źródłem życia, a jeśli ją poznamy i wstąpimy na nią, dotrzemy również do jej kresu. (...) ,,. A znajdując się jedynie w ciele i pielgrzymując z dala od Boga, by stanąć przed obliczem Pana nie wykroczymy poza Ewangelię, ...abyśmy w raju rozkoszy Bożych mogli korzystać z uczynków i słów, które przynoszą błogosławieństwa.,,
W czasie wieczerzy, gdy diabeł poraził już serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, (Jezus) wiedząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, przepasał się nim. Potem nalał wody do miednicy i zaczął umywać nogi uczniów i ocierać je prześcieradłem, którym był przepasany (J 13, 2-5)
,,Otóż wydaje mi się, że Ewangelista kierując nasz rozum ku umysłowemu pojmowaniu spraw opisanych w tym miejscu, nie zachował do końca oczekiwanej kolejności wydarzeń związanych z obmyciem; ci przecież, którzy potrzebują obmycia, myją sobie nogi przed wieczerzą, zanim zasiądą do stołu. Nie bacząc jednak na kolejność wydarzeń Ewangelista napisał, że Jezus, który już siedział przy wieczerzy, wstał od stołu, aby jako Nauczyciel i Pan zacząć umywać nogi uczniów. (12).
Oni przecież już przed posiłkiem umyli się i byli całkowicie czyści - zgodnie z poleceniem: "Obmyjcie się, bądźcie czyści! Usuńcie zło z dusz waszych przed oczyma moimi!"Jednakże po tym obmyciu potrzebowali innej wody jedynie dla nóg, to znaczy dla najniższych części ciała., KSIĘGA XXXII: J 13, 2-33
Ja tylko zwrócę uwagę na OCZEKIWANIA w tym wypadku uczniów Jezusa; zasadę higieny; ,,a myśmy się spodziewali,, powiedzą wtedy ,kiedy Jezus Chrystus został UKRZYŻOWANY. I współcześnie zatwardziałość serca bo ,, mają wiedzę ,albo tradycję i są NIEOMYLNI i bardziej świadomie lub mniej oddzielają się od widzialnej Głowy KK.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, * albowiem uczynił cuda. Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *i święte ramię Jego. Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda. Pan okazał swoje zbawienie, * na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość. Wspomniał na dobroć i na wierność swoją dla domu Izraela. Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda. Ujrzały wszystkie krańce ziemi * zbawienie Boga naszego. Wołaj z radości na …More
Śpiewajcie Panu pieśń nową, * albowiem uczynił cuda. Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *i święte ramię Jego. Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda. Pan okazał swoje zbawienie, * na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość. Wspomniał na dobroć i na wierność swoją dla domu Izraela. Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda. Ujrzały wszystkie krańce ziemi * zbawienie Boga naszego. Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, cieszcie się, weselcie i grajcie. Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda. Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, * przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy. Przy trąbach i przy głosie rogu, * na oczach Pana, Króla, się radujcie.
