29 maja 1939 r.zmarła matka Urszuła Ledóchowska
Święta uśmiechnięta
Rozmawiała w jedenastu językach. Ale czasem jeden uśmiech wystarczył, by innych zbliżyć do Boga.
Dlaczego Święty jest uśmiechnięty?
Spróbujmy sobie odpowiedzieć na to pytanie, analizując myśli Świętej Urszuli Ledóchowskiej żyjącej w latach 1865 – 1939. Kobiety – zakonnicy, która jest patronką Diecezji Poznańskiej, a której narodziny dla nieba Kościół wspomina 29 maja.
Długo by pisać o tej mężnej niewieście. Wiele książek na jej temat powstało. Ona sama jest autorką licznych pism o życiu duchowym jak również książek dla dzieci, których przez wiele lat była wychowawczynią i matką.
Święta Urszula Ledóchowska – Założycielka Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, w „Testamencie” skierowanym do swych duchowych córek umieściła prośbę dotyczącą pogody ducha:
„Bądźcie więc słoneczne, Dzieci moje, jasne, pogodne, i ucieszycie tym Serce Boże”.
Z czego ma wynikać owa słoneczność? Co jest jej źródłem? Pogoda ducha, stała słoneczność duszy, uśmiech na twarzy to owoc nieustannego zjednoczenia z Jezusem Ukrzyżowanym, i szukania szczęścia w nie zawsze łatwej Woli Bożej. To stała praca nad sobą, by dla miłości Serca Bożego nie być ciężarem dla innych, ale „promyczkiem słonecznym”.
Święta Urszula w XII Prośbie „Testamentu” tak pisała:
„Może największym aktem miłości bliźniego – to stała słoneczność duszy, rozsyłająca wszędzie promienie swe jasne i ciepłe! Przechodzi taka dusza słoneczna cichutko – jak ten promyk słoneczny – może nawet ubolewa nad tym, że nic dobrego nie robi – ale ona nie wie – ile wywoływała jej słoneczność na ustach uśmiechów jasnych, w ile serc wlewała balsam pociechy, jak często rozgrzewała serca zimne, obojętne, ile rozpędzała chmur nieufności, nawet rozpaczy, ile szczęścia rozsiewała bezwiednie naokoło siebie!”.
Stała pogoda ducha – wbrew własnej chorobie i zniechęceniu, mimo niepowodzeń, trudności, przykrości i niepokojów – może stać się dla wielu chrześcijan drogą do świętości. Nie jest to droga łatwa ale możliwa, czego nas uczy własnym przykładem Święta Urszula:
„Tak jak pod działaniem promieni słonecznych rozwijają się kwiaty, dojrzewają owoce, tak i w duszy pogodnej, słonecznej, rozwija się cudny kwiat świętości, wydający najróżnorodniejsze owoce cnót,,
Życie św. Urszuli Ledóchowskiej
1865 r. Urodziła się 17 kwietnia w Loosdorf w Austrii jako drugie z siedmiorga dzieci Antoniego Ledóchowskiego i Józefiny Salis-Zizers. Na chrzcie otrzymała imię Julia.
1883 r. Rodzina Ledóchowskich kupiła dworek w Lipnicy Murowanej.
1886 r. Julia wstąpiła do klasztoru urszulanek w Krakowie, gdzie przyjęła imię siostra Maria Urszula od Jezusa.
1904 r. Siostra Urszula została przełożoną.
1907 r. Wyjechała do Petersburga w Rosji, gdzie prowadziła internat dla dziewcząt.
1910 r. Nad Zatoką Fińską matka Urszula zaczęła organizować gimnazjum dla dziewcząt. Później wyjechała do Szwecji, następnie do Danii.
1920 r. Dzięki ofiarności norweskiego konsula kupiła majątek w Pniewach, gdzie osiedliły się urszulanki z Petersburga i przekształciły się w Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego.
1939 r. 29 maja matka Urszuła Ledóchowska zmarła w Rzymie.
1983 r. Jan Paweł II ogłosił ją w Poznaniu błogosławioną.
1989 r. Zachowane od zniszczenia ciało bł. Urszuli przewieziono z Rzymu do Pniew i złożono w kaplicy.
2003 r. Jan Paweł II ogłosił ją świętą.
malygosc.pl/doc/2491524.Swieta-usmiechnieta
https://szlakami-pl.
Rozmawiała w jedenastu językach. Ale czasem jeden uśmiech wystarczył, by innych zbliżyć do Boga.
Dlaczego Święty jest uśmiechnięty?
Spróbujmy sobie odpowiedzieć na to pytanie, analizując myśli Świętej Urszuli Ledóchowskiej żyjącej w latach 1865 – 1939. Kobiety – zakonnicy, która jest patronką Diecezji Poznańskiej, a której narodziny dla nieba Kościół wspomina 29 maja.
Długo by pisać o tej mężnej niewieście. Wiele książek na jej temat powstało. Ona sama jest autorką licznych pism o życiu duchowym jak również książek dla dzieci, których przez wiele lat była wychowawczynią i matką.
Święta Urszula Ledóchowska – Założycielka Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, w „Testamencie” skierowanym do swych duchowych córek umieściła prośbę dotyczącą pogody ducha:
„Bądźcie więc słoneczne, Dzieci moje, jasne, pogodne, i ucieszycie tym Serce Boże”.
Z czego ma wynikać owa słoneczność? Co jest jej źródłem? Pogoda ducha, stała słoneczność duszy, uśmiech na twarzy to owoc nieustannego zjednoczenia z Jezusem Ukrzyżowanym, i szukania szczęścia w nie zawsze łatwej Woli Bożej. To stała praca nad sobą, by dla miłości Serca Bożego nie być ciężarem dla innych, ale „promyczkiem słonecznym”.
Święta Urszula w XII Prośbie „Testamentu” tak pisała:
„Może największym aktem miłości bliźniego – to stała słoneczność duszy, rozsyłająca wszędzie promienie swe jasne i ciepłe! Przechodzi taka dusza słoneczna cichutko – jak ten promyk słoneczny – może nawet ubolewa nad tym, że nic dobrego nie robi – ale ona nie wie – ile wywoływała jej słoneczność na ustach uśmiechów jasnych, w ile serc wlewała balsam pociechy, jak często rozgrzewała serca zimne, obojętne, ile rozpędzała chmur nieufności, nawet rozpaczy, ile szczęścia rozsiewała bezwiednie naokoło siebie!”.
Stała pogoda ducha – wbrew własnej chorobie i zniechęceniu, mimo niepowodzeń, trudności, przykrości i niepokojów – może stać się dla wielu chrześcijan drogą do świętości. Nie jest to droga łatwa ale możliwa, czego nas uczy własnym przykładem Święta Urszula:
„Tak jak pod działaniem promieni słonecznych rozwijają się kwiaty, dojrzewają owoce, tak i w duszy pogodnej, słonecznej, rozwija się cudny kwiat świętości, wydający najróżnorodniejsze owoce cnót,,
Życie św. Urszuli Ledóchowskiej
1865 r. Urodziła się 17 kwietnia w Loosdorf w Austrii jako drugie z siedmiorga dzieci Antoniego Ledóchowskiego i Józefiny Salis-Zizers. Na chrzcie otrzymała imię Julia.
1883 r. Rodzina Ledóchowskich kupiła dworek w Lipnicy Murowanej.
1886 r. Julia wstąpiła do klasztoru urszulanek w Krakowie, gdzie przyjęła imię siostra Maria Urszula od Jezusa.
1904 r. Siostra Urszula została przełożoną.
1907 r. Wyjechała do Petersburga w Rosji, gdzie prowadziła internat dla dziewcząt.
1910 r. Nad Zatoką Fińską matka Urszula zaczęła organizować gimnazjum dla dziewcząt. Później wyjechała do Szwecji, następnie do Danii.
1920 r. Dzięki ofiarności norweskiego konsula kupiła majątek w Pniewach, gdzie osiedliły się urszulanki z Petersburga i przekształciły się w Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego.
1939 r. 29 maja matka Urszuła Ledóchowska zmarła w Rzymie.
1983 r. Jan Paweł II ogłosił ją w Poznaniu błogosławioną.
1989 r. Zachowane od zniszczenia ciało bł. Urszuli przewieziono z Rzymu do Pniew i złożono w kaplicy.
2003 r. Jan Paweł II ogłosił ją świętą.
malygosc.pl/doc/2491524.Swieta-usmiechnieta
https://szlakami-pl.