Gdy ostatnią już świętość ukradli,
na tym wzgórzu, gdzie kiedyś Piotr skonał,
na ten pomysł prześwietny wnet wpadli,
by odnowić tam circus Nerona.
Tłum się gości wybitnych namnożył
by uświetnić tę chwilę na wieki:
wpierw na szczycie wspaniałej wprost loży
zasiadł cesarz bez swego Seneki.
Pretorianie wkrąg stali jak słupy,
gnąc w ukłonach się bardzo nieszczerych,
obok, gniotąc obfite swe łupy,
legł z Eudoksją zaś Wandal Gejzeryk.
Got Totilla śmiał szydzić z cezara,
jego służby co trzyma się cieni
a tuż za nim przez noc w kuluarach
ogień nieśli i miecz Saraceni.
I Marozja siedziała też z synem
na poduszkach jak wzór elegancji,
Jan – Baltazar nietęgą miał minę,
bo mu właśnie pisali z Konstancji.
Młody Cezar cezara wciąż łechtał
słodko chociaż Lukrecję ów wolał,
śląc po Ludra wzrok mężnych landsknechtach,
co szli gwałcić Rzym w imię Karola.
Generałów dwóch także tam było:
Ludwik Francuz, Jan Henryk z nim bratni
i z głów obu się nieźle kurzyło,
gdy wołali: Pius wiwat ostatni!
Garibaldi pojawił się z osłem,
na osiołku zaś śpiewał kuplety
sam wieszcz Juliusz niezwykle podniosłe,
że nie ujdzie już nikt do Gaety.
Wszyscy wstali, świat zamarł, po chwili
w gromkie brawa euforii uderzył,
pod trybunę gdzie Nero ruszyli,
by znak dał im co czynić należy.
Lśni pochodnia już w loży cezara,
nim w noc rzucił ją z tryumfem obracał,
patrzył w pożar, lecz wzdrygnął się naraz
na dźwięk kluczy:
do Miasta Piotr wracał.

Dziękuję, ale jest już zebrana w jedną całość:
wordpress.com/chesterbelloc-przeklady/
Chesterton i Belloc z podkładem muzycznym

1Translate

More

• Report
• Change comment
• Remove comment

I to wszystko pana autorstwa?

Przekłady to oczywiście tłumaczenia cudzej poezji, zatem nie wszystko.