Sobór Trydencki sesja 14, Kanony o najświętszym Sakramencie pokuty kan. 4.
Gdyby ktoś przeczył temu, że do całkowitego i pełnego odpuszczenia grzechów konieczne są trzy akty penitenta, które stanowią jakby materię sakramentu pokuty, a mianowicie skrucha, spowiedź i zadośćuczynienie, zwane trzema częściami pokuty, a mianowicie udręki sumienia po rozpoznaniu grzechu oraz wiara wzięta z Ewangelii czy też rozgrzeszenia , dzięki której ktoś wierzy, że odpuszczone są mu grzechy przez Chrystusa – niech będzie wyklęty.
Kan.5.
Gdyby ktoś mówił, że skrucha – powstająca wskutek uświadomienia sobie grzechów, ich zestawienia i obrzydzenia, która skłania do przemyślenia swojego życia w goryczy swej duszy, przez rozważenie ciężaru, liczby i podłości swych grzechów, utraty wiecznej szczęśliwości i zdążania do wiecznego potępienia, wraz z postanowieniem lepszego życia – nie jest prawdziwym i pożytecznym bólem ani nie przygotowuje do łaski, lecz czyni człowieka hipokrytą i większym grzesznikiem; dalej, że taki ból jest wymuszony, a nie wolny i ochoczy – niech będzie wyklęty.
Fragment.

Takie są owoce posoborowej wiosny Kościoła! Kapłan tyłkiem do tabernakulum sprawuje Mszę św. na stoliku, komunia udzielana przez kościelnych kelnerów i na łapę ( deptanie Pana Jezusa), modlitwy z heretykami (a nawet z satanistami) w Asyżu, handlowanie sakramentami, czczenie bożków (pacha-mama) i wiele, wiele innych świadomych odstępstw i wypaczeń. Oto duch nowego kościoła. A wiara naszych ojców, wiara kilkunastu wieków natchniona Duchem Świętym musi zejść do katakumb. Wiara jest łaską - dlaczego tej łaski zabrakło? Pytanie wcale nie jest retoryczne.