Gdy do Egiptu szedł Jakub i błogosławił dom cały na długim w Dom Chleba szlaku, to wzgórza odwieczne już trwały.
Gdy Mojżesz wyruszał na górę, gdzie rzeczy są ostateczne, żegnany, dał im figurę bogactwa wzgórz co odwieczne.
I owo wzgórz wiecznych czekanie prorockim jawiło się oczom: że przyjdzie Miłości wylanie, gdy tak jak jagnięta podskoczą.
Przy studni wyjawi swe Imię, zgotuje weselne też gody a z Serca na wzgórzu wypłynie zdrój zbawczy Krwi Jego i wody.
(06.2021)
---- „Błogosławieństwa ojca twego niech dłużej trwają niż błogosławieństwa mych przodków, jak długo trwać będą pagórki odwieczne…”. (Rdz 49, 26)
"Jego ziemia - błogosławiona przez Pana, przez bogactwo niebios, przez rosę, przez źródła otchłani podziemnej, przez bogactwo darów słońca, przez bogactwo plonów miesięcy, przez skarby z gór starożytnych, przez bogactwo odwiecznych pagórków" (Pwt 33)
"Góry, czemu skaczecie jak barany, pagórki - niby jagnięta? Zadrżyj ziemio, przed obliczem Pana całej ziemi, przed obliczem Boga Jakubowego, który zmienia opokę w oazę, a skałę w krynicę wody" (Ps 113)
" Głos się rozlega: «Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i wzgórza obniżą" (Iz 40)
Izajasz powiedział :" Bo góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od ciebie i nie zachwieje się moje przymierze pokoju, mówi Pan, który ma litość nad tobą. O nieszczęśliwa, wichrami smagana, niepocieszona! Oto Ja osadzę twoje kamienie na malachicie i fundamenty twoje na szafirach."
