604-605.
NA ZIEMI MAMY UPODOBNIĆ SIĘ DO PANA JEZUSA
Także w tej samej chwili widziałam pewną osobę, i w części stan jego duszy i wielkie
doświadczenia, jakie Bóg zsyła na tę duszę; cierpienia te dotyczyły umysłu jego i tak w ostrej
formie; że żal mi się zrobiło i rzekłam do Pana: czemu tak z nim postępujesz? I odpowiedział
mi Pan: dla jego potrójnej korony, ale i dał mi Pan poznać, jak niepojęta chwała czeka
duszę, która jest podobna do Jezusa cierpiącego tu na ziemi, będzie dusza taka miała
podobieństwo do Jezusa w Jego chwale. Ojciec Niebieski o tyle dusze nasze uwielbi i uzna je,
o ile będzie w nas widział podobieństwo do Syna Swego. Zrozumiałam to, że to upodobnienie
się do Jezusa jest nam dane tu na ziemi. Widzę dusze czyste i niewinne, na które Bóg
wywiera swą sprawiedliwość i dusze te są ofiarami, które podtrzymują świat i uzupełniają to,
co nie dostawało Męce Jezusa; takich dusz jest niewiele. Cieszę się niezmiernie, że mi Bóg
dozwolił poznać takie dusze. O Trójco Święta, Boże Wiekuisty, dziękuję Tobie. żeś mi dał
poznać wielkość i różnicę stopni chwały, która dzieli dusze. O, jak wielka różnica jest
pomiędzy jednym stopniem głębszego poznania Boga. - O, gdyby to dusze wiedzieć mogły. O
Boże mój, gdybym mogła uzyskać jeden z nich więcej, chętnie bym poniosła wszystkie męki
jakie wycierpieli męczennicy razem. Naprawdę. wszystkie te męki wydają mi się niczym w
porównaniu z chwałą, która nas czeka przez całą wieczność. O Panie, zanurz duszę moją w
oceanie Bóstwa Swego i udziel mi łaski poznania Ciebie, bo im Cię lepiej poznaję, tym Cię
goręcej pragnę, a miłość moja potęguje się ku Tobie: czuję w swej duszy otchłań
niezgłębioną, którą wypełnia tylko Bóg; rozpływam się w Nim, jako jedna kropla w oceanie;
zniżył się Pan do nędzy mojej. jako promień słońca do ziemi pustej i skalistej, a jednak Pod
wpływem Jego promieni, pokryła się dusza moja zielenią, kwieciem i owocami i stała się
ogrodem pięknym dla Jego odpocznienia. (Dz 604-605)

DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO MAJĄ PRAWO WSZYSCY GRZESZNICY
O, jak gorąco pragnę, aby miłosierdzie Twoje wysławiała każda dusza. Szczęśliwa
dusza, która wzywa miłosierdzia Pańskiego, doświadczy tego, co powiedział Pan, że bronił jej
będzie jako Swej chwały, a któż się ośmieli walczyć z Bogiem? Wszelka duszo, wysławiaj
miłosierdzie Pańskie przez swą ufność w miłosierdzie jego, przez życie całe, a szczególnie w
godzinę śmierci i nie lękaj się niczego duszo droga, kimkolwiek jesteś, a im większy
grzesznik, tym ma większe prawo do miłosierdzia Twego, Panie. O, niepojęta dobroci, Bóg
pierwszy się zniża do grzesznika. O Jezu, pragnę wysławiać miłosierdzie Twoje za dusz
tysiące. Wiem dobrze, o Jezu mój, że mam mówić duszom o Twojej dobroci, o niepojętym
miłosierdziu Twoim. (Dz 598)

Dowód biblijny na to ze tylko pod Imieniem Jezus -może człowiek być zbawiony:
Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył
i darował Mu imię
ponad wszelkie imię,
aby na imię Jezusa
zgięło się każde kolano
istot niebieskich i ziemskich i podziemnych.
I aby wszelki język wyznał,
że Jezus Chrystus jest PANEM –
ku chwale Boga Ojca” (Flp 2, 5-11).

„I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni” (Dz 4, 12).

Don Ottavio -oredzia o kapłanach;

NIE WSZYSCY KAPŁANI MNIE KOCHAJĄ
Jezus: Prawdą jest, że nie brakuje świętych kapłanów, ale są oni nieliczni. Brakuje także dobrych apostołów, spowiedników i kierowników duchowych.
Mój synu, chciałbym ci dać zrozumieć do głębi, ile to dusz ledwo żyje, wegetuje jak zwiędła roślina. Żółkną one z braku świętego kierownictwa. Nawet w klasztorach między duszami zakonnymi brak odpowiedniego kierownictwa duchowego.
Są dusze, które przy dobrym kierownictwie osiągnęłyby najwyższe szczyty świętości.
Kto nie miłuje, trwa w śmierci. Wielu moich kapłanów jest w śmierci, bo nie kochają Mnie, gdyż nie chcieli Mnie poznać.
Św. Jan mówi: „ Przyszedł na świat, ale swoi Go nie przyjęli ”. Jest bardzo wielkim grzechem, gdy Moi umiłowani przyjaciele - kapłani - nie przyjmują Mnie do swoich serc.
Gdy na miłość odpowiada się zimnem i niesprawiedliwością jest to wielka rana, wciąż zadawana memu Miłosiernemu Sercu.
Wygnano Mnie, gdy byłem jeszcze w łonie Matki. Wyganiają Mnie nadal Moi słudzy ołtarza, wybrani przeze Mnie z nieskończoną miłością.
Wywyższyłem Moich kapłanów godnością i mocą, ponad zastępy anielskie.
Powierzyłem się ich osądowi. Udzieliłem im boskiego prawa odpuszczania grzechów oraz przemiany chleba i wina w Moje Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo.
Moja miłość wzrosła do najwyższego stopnia.
Synu Mój, kochaj Mnie bardzo, by wynagrodzić za tak potworną niewdzięczność. Oddaj Mi się cały z tym, co masz i czym jesteś.
Wynagradzaj synu, wynagradzaj za niezliczonych Judaszów, którzy zdradzają mnie codziennie.

Don Ottavio -orędzia;
PRZERAŻAJĄCE ODWRÓCENIE SIĘ KAPŁANÓW OD JEZUSA
Jezus: Jakże księża oddalili się od głównego ośrodka łaski, jakim jest Moje miłosierne Serce! Ileż Ja cierpiałem z powodu Judasza, który opierał się Mojej miłości. Cierpiałem zwłaszcza z powodu zguby jego duszy, bardziej niż dla zdrady dokonującej się na Moich oczach.
Cierpienia sprawiają Mi liczni kapłani, zdradzający Boski mandat. Poniżając siebie i tyle innych dusz! Mój synu, kapłan nie zbawia się sam, ale też nie potępia się sam. Kto pracuje nad zbawieniem kapłana, zdobywa zarazem wiele innych dusz.
Co za przerażająca i straszna przemiana wspaniałej rzeczywistości Bożej,
- będąc drugim Chrystusem kapłan staje się drapieżnym wilkiem, rozpraszającym trzodę;
- z anioła światłości czyni siebie posłańcem ciemności,
- jako sługa i ambasador Boga, zdradza ostateczny cel: stworzenie, odkupienie i własne powołanie