Perwersje seksualo-fizjologiczne musza byc nazwane tak,jak na to zasluguja -
odchyleniem od normalnosci, dewiacja, choroba
/jezyk swiecki, medyczny, prawo swieckie/ ,
a na poziomie religijnym - GRZECHEM CIEZKIM
niszczacym stan laski uswiacajacej, opetaniem szatanskim.
Panstwo jest zobowiazane do wylaczenia owej grupy ludzi ze spolecznosci
ze wzgledu na wysoka szkodliwosc dla "zdrowia" calej spolecznosci,
dla moralnosci
i poddawac leczeniu.
Kosciol swiety zas winien bardzo klarownie nazywac ow grzech po imieniu
tak, jak czyni to Pismo swiete: "nie wejda do Krolestwa Bozego"
i pouczac, naklaniac do powrotu do stanu laski uswiecajacej,
do spowiedzi swietej,
do mocnego postanowienia poprawy i zadoscuczynienia,
a jesli stopien owladniecia jest wysoki -
zachecic do poddania sie EGZORCYZMOWI /i tego dokonywac/.

JEZUS i MARYJA

Miecz Świętego przeciw homoseksualnemu grzechowi w Kościele. XI w.

Św. Damiani dodaje, że kiedy mężczyzna wymusza grzech na innym, to nie jest to tylko „naturalny odruch ciała”, ale „diaboliczny impuls”.

Jego zdaniem homoseksualiści są opętani.

Medyczne konsekwencje praktyk homoseksualistów

Seks urynowy

Około 10% homoseksualistów Kinseya przyznało, że praktykuje „złote deszcze” (picie lub pozwalanie na oblewanie się moczem). W największym badaniu środowisk homoseksualistów 23% przyznało, że praktykuje seks urynowy. W największym wyrywkowym badaniu zachowań homoseksualistów 29% przyznało, że uprawia seks urynowy.
W badaniu zachowań 655 homoseksualistów w San Francisco tylko 24% przyznało, że w ostatnim roku byli monogamiczni. 5% monogamicznych homoseksualistów piło mocz, 7% praktykowało wkładanie pięści lub przedmiotów do odbytu, 33% konsumowało fekalia poprzez kontakty analno-oralne, 53% połykało spermę, 59% w poprzedzającym badanie miesiącu miało kontakt ze spermą w odbycie.

Moi drodzy powtarzam że .A to prawda- abp Martin stwierdził, że samo bycie homoseksualistą nie jest grzechem. Natomiast chęć trwania w tym ciężkim grzechu prowadzi do piekła i dlatego w waszych kościółkach kapliczkach itd , przybywają na różne okazje inni księża zakonnicy ruszajcie do walki z grzechami swej duszy BÓG przebacza i nie wraca do tego nigdy chociaż twa dusza będzie czarna od grzechu a gdy wezwie MNIE J.CH{ oczywiście jeżeli zdąży wezwać } TO JA CHRYSTUS BÓG UPOMNĘ SIĘ O NIĄ I WYBAWIĘ św. Faustyna .I jeżeli by jakiś spowiednik starał by sobie zatrzymać wasze grzechy i nie przekazując szczerze w modlitwie do J.CH. którą słyszycie czasem oni wiedzą o tym że czekają ich męki piekielne i dlatego zapominają tak jak sam JEZUS CHRYSTUS który nam przebacz i dlatego ODWAGI moi mili .

Seks fekalny

Około 75 procent homoseksualistów przyznaje, że liże bądź wkłada swój język do odbytu partnera, przez co połykają dosyć duże, z medycznego punktu widzenia, ilości fekaliów. Ci, którzy jedzą czy nawet tarzają się w kale, są narażeni na większe ryzyko. Badanie codziennych zapisów doznań seksualnych wykazało, że 70 procent homoseksualistów miało z takimi praktykami styczność, nieregularnie, przez ponad 6 miesięcy. Rezultat?: „Zachorowalność na zapalenie wątroby typu A mężczyzn homoseksualnych wynosiła 22 procent rocznie, podczas gdy żaden heteroseksualny mężczyzna na tę chorobę nie zachorował”. W 1992 roku zarejestrowano, że liczba homoseksualistów w Sydney uprawiających seks oralno-analny nie zmieniła się od roku 1984.

Mimo tego, że organizm potrafi się bronić przeciwko zarazkom znajdującym się w fekaliach, kontakt z zarazkami pochodzącymi od dziesiątek innych osób jest wyjątkowo niezdrowy. Połykanie ludzkich odpadów przemiany materii to prosta droga, by nabawić się zapalenia wątroby typu A i pasożytów jelitowych zwanych Syndromem gejowskiego jelita. Konsumpcja fekaliów jest powiązana również z przenoszeniem duru brzusznego, opryszczki i raka. Około 10 procent homoseksualistów jadło lub bawiło się fekaliami (np. lewatywy, tarzanie się). Wydział Zdrowia w San Francisco przyjął „75 000 mężczyzn w roku, z czego 10 do 80 procent to homoseksualiści. Średnio 10 procent wszystkich pacjentów i odnotowanych bezobjawowych przypadków, u których w próbkach kału wykryto kultury ameby, lamblii i pałeczki Shigella było zatrudnionych w przemyśle spożywczym; zatrudnionych tam było również prawie 5 procent osób zakażonych zapaleniem wątroby typu A”.

W 1976 roku wśród homoseksualistów pojawiła się wirusowa płonica, doprowadzając do bardzo wielu zachorowań w San Francisco. Amerykańskie Ośrodki Kontroli Chorób doniosły, że 29% przypadków zachorowań na zapalenie wątroby typu A w Denver, 66% w Nowym Jorku, 50% w San Francisco, 56% w Toronto, 42% w Montrealu i 26% w Melbourne, które miały miejsce w pierwszym półroczu roku 1991, to choroby homoseksualistów. Badanie z 1982 roku „sugeruje, że mogło dojść do przeniesienia choroby z grupy homoseksualistów do ogólnej populacji”.

Miecz Świętego przeciw homoseksualnemu grzechowi w Kościele. XI w.

Św. Damiani dodaje, że kiedy mężczyzna wymusza grzech na innym, to nie jest to tylko „naturalny odruch ciała”, ale „diaboliczny impuls”.

Jego zdaniem homoseksualiści są opętani.

Medyczne konsekwencje praktyk homoseksualistów

Seks odbytniczy

Badania wskazują, że około 90 procent homoseksualistów uprawia seks odbytniczy, z czego dwie trzecie robi to regularnie. Podczas sześciomiesięcznego badania, polegającego na codziennym wpisywaniu doznań seksualnych, okazało się, że homoseksualiści mieli średnio 110 partnerów seksualnych, przy czym 68 stosunków odbytniczych w roku.

Seks odbytniczy jest niebezpieczny. Podczas stosunku odbytniczego odbyt staje się miejscem, gdzie spotykają się: 1) ślina i zarazki, które się w niej znajdują i/lub sztuczny środek, 2) własne fekalia odbiorcy, 3) wszelkie zarazki, infekcje czy substancje, które znajdują się na penisie, 4) nasienie osoby umieszczającej penisa w odbycie partnera. Ponieważ penis dokładnie penetruje otoczkę odbytu, która ma grubość zaledwie jednej komórki, a rozrywanie bądź siniaczenie ściany odbytu jest bardzo częste podczas uprawiania seksu analno-prąciowego, substancje te mają prawie bezpośredni dostęp do krwi. W stosunku heteroseksualnym sperma nie może penetrować wielowarstwowej pochwy i nie ma kontaktu z fekaliami7 za to stosunek odbytniczy prawdopodobnie najbardziej przyczynia się do rozprzestrzeniania zapalenia wątroby typu B, wirusa HIV, syfilisu i innych chorób przenoszonych z krwią.

Do targania bądź rozrywania ściany odbytu dochodzi szczególnie podczas wkładania ręki do odbytu. Również kiedy wkładane są różnego rodzaju „zabawki” (homoseksualiści mają w swoim żargonie nazwy na przedmioty, które są wsadzane do odbytu: butelki, marchewki, a nawet gryzonie). Ryzyko zakażenia w konsekwencji takiej „zabawy” jest bardzo prawdopodobne. W czasach Kinseya wkładanie różnych rzeczy do odbytu było tak rzadkie, że nawet o to nie zapytał. Do roku 1997 ponad jedna trzecia homoseksualistów przyznała, że stosuje takie praktyki. Odbyt nie jest stworzony tak, by pomieścić pięść, a ci, którzy tak robią, mogą zostać skazani na używanie pieluch do końca życia.

Bog jest MILOSCIA, ale tez
Bog jest Sedzia Sprawiedliwym,
ktory za dobro wynagradza, a za zlo karze.
Kazdy czlowiek, bez wzgledu na swoje pozycje ludzkie,
stan posiadania, powolanie -
stanie przed BOGIEM twarza w twarz
i zda sprawe ze swego ziemskiego zycia.
I bedzie jak z owcami i kozlami.
I jedni pojda po nagrode do Krolestwa swego Pana,
Boga w Trojcy swietej Jedynego,
a drudzy na wieczne potepienie.

JEZUS i MARYJA